خبرگزاری شبستان _ اهواز: پنجم ماه صفر روز شهادت دختر سه یا چهار ساله امام حسین (ع) است که هرچند عمری کوتاه داشت، اما قطره‌های اشکش، سیلی بود که خواب و آرامش را از امویان ربود و پایه‌های ستم و بیداد را از ریشه برکند. آنچه در این نوشتار قصد داریم به آن بپردازیم، پاسخ به شبهه‌ای است که در مورد وجود حضرت رقیه (س) بیان میگردد و در نهایت به این موضوع می‌پردازیم که دلیل اینکه عده‌ای اصرار دارند اصلِ وجود و یا شهادت ایشان را مورد خدشه قرار دهند، چیست؟
حضرت رقیه (س)، فرزند امام حسین (ع) و نام مادرشان ام اسحاق است که در بعضی کتب، فضائلی برای آن بانو ذکر شده است. بعد از ولادت حضرت رقیه (س)، ام اسحاق، مادر آن حضرت، بیمار شد و دیری نپایید که از دنیا رحلت فرمود.
کلمه «رقیه» به معنای دعا و تعویذ است. احتمالًا این اسم، لقب حضرت بوده و نام اصلی ایشان فاطمه بوده است، چنانچه به اذعان برخی منابع، احتمال اینکه ایشان، همان فاطمه بنت الحسین باشد، وجود دارد. گفته‌اند، بعضی از فرزندان امام حسین (ع) دو اسم داشتهاند و امکان تشابه اسمی در فرزندان ایشان بوده و در تاریخ نیز دلایلی بر اثبات این مدعا وجود دارد. چنانچه در کتاب ریاض القدس آمده است، در میان کودکان امام حسین (ع)، دختر کوچکی به نام فاطمه بوده است. از آنجا که امام حسین (ع) مادر بزرگوارشان «حضرت فاطمةالزهرا سیدة نساء العالمین» را بسیار دوست میداشتند، هر فرزند دختری که خدا به ایشان میداد، نامش را فاطمه میگذاشتند. همچنان که هرچه پسر داشتند، به احترام پدرشان امیرالمؤمنین، علی (ع)، وی را علی مینامیدند.
اصل وجود دختری سه، چهار ساله برای امام حسین (ع) در منابع شیعی ذکر شده است. در کتاب کامل بهائی، نوشته علاء الدین طبری قرن ششم هجری، قصه دختری چهار ساله که در ماجرای اسارت در خرابه شام در کنار سر بریده پدر، به شهادت رسیده، آمده است. اما در مورد نام او که آیا رقیه بوده یا فاطمه صغری و یا ... اختلاف است. پس نیامدن نام حضرت رقیه (س)، در برخی کتاب‌های تاریخی، نمی‌تواند دلیل بر نبودن چنین شخصیتی در تاریخ باشد.
برای اثبات وجود حضرت رقیه (س) در ماجرای کربلا می‌توان دلایل زیر را بیان کرد:
1. ابتدا گفت‌وگویی که بین امام و اهل حرم، در آخرین لحظات نبرد حضرت سیدالشهدا (ع) هنگام مواجهه با شمر، رخ میدهد. امام (ع) رو به خیمهها کرده و فرمودند: ای سکینه! ای فرزندانم! چه کسی پس از من برای شما باقی میماند؟ ای رقیه و ای ام کلثوم! شما امانت‌های خدا نزد من بودید، اکنون لحظه وداع من فرا رسیده است ...
همچنین در سخنی که امام (ع) برای آرام کردن خواهر، همسر و فرزندانش به آنان فرمودند، آمده است: خواهرم، ام کلثوم و تو ای زینب! تو ای رقیه و فاطمه و رباب! سخنم را در نظر دارید [و به یاد داشته باشید] هنگامی که من کشته شدم، برای من گریبان چاک نکنید و صورت نخراشید و سخنی ناروا مگویید ...
2. دلیل دیگر شعری است که حضرت زینب (س) در روز عاشورا بعد از آن وقایع دلخراش می‌خوانند که در آن شعر، از رقیه (س) به فاطمه صغیره یاد میکنند. این تعبیر به ذهن شنونده متبادر می‌کند که احتمالا آن دختر خردسالی است که در خرابه شام جان داده همان فاطمه صغیره است که در بعضی از کتاب‌ها از او یاد شده است.
3. همچنین برای اثبات این موضوع می‌توان به منابع تاریخی اشاره کرد که درباره حضرت رقیه (ع) سخن گفته شده‌اند. از جمله آنها می‌توان به کتاب‌های کامل شیخ بهائی، اللهوف، المنتخب للطریحی و الدروس البهیّة اشاره کرد.
4. شاید بتوان گفت بهترین دلیل بر وجود ایشان، برای آنانی که از ولایت اهل بیت (ع) بهره بردهاند و از جام محبت این خانواده سیراب گشته‌اند، آشکار شدن کراماتِ گاه و بیگاهی است که از آن مرقد، عاید زائران بارگاه نورانی حضرت رقیه (س) می‌شود. علاوه بر زائران، پناهندگان به وجود نازنین ایشان در اقصی نقاط عالم نیز تجارب فراوانی از عنایات و تفضّلات این دُردانه، بیان میکنند. این مسئله آنقدر مکرر و فراگیر است که حتی پیروان سایر ادیان را نیز متوجه به این بزرگ بانوی کوچک کرده است.
5. واقعه‌ای که در سال 1280 قمری توسط ملاهاشم خراسانی از سید ابراهیم دمشقی (که نَسَبش به سید مرتضی علم الهدی منتهی می‌شد) نقل می‌کند که نشان میدهد آن کسی که در بارگاه حضرت رقیه مدفون است مقرب درگاه حق و مورد عنایات خاص الهی است.
از آنچه گفته شد، چند نکته قطعی نتیجه می‌شود:
- قطعاً امام حسین علیه‌السلام دخترکی داشتهاند که احتمالا همان فاطمه صغیره‌ای است که در چندین روایت از او ذکری به میان آمده است.
- قطعاً این دخترک در کربلا حاضر بوده است.
- قطعاً این دخترک از کربلا تا کوفه و سپس از کوفه تا شام با کاروان اسرای اهل بیت (ع) همراه بوده است.
- منابع تاریخی به قطع و یقین بیان میکنند که دخترکی از کاروان امام حسین (ع) در این محل با دیدن سر بریده پدر گرامش، دق مرگ!!! شده و با تن مجروح و کبود که یادگار ایام اسارت بوده، از دنیا رفته و در همان جا به خاک سپرده شده است.
- از سوی دیگر قطعاً در این ضریح دخترکی از کاروان امام حسین (ع) مدفون است.
- شاهدان عینی از دوست و دشمن بیان کرده‌اند که پس از گذشت قرن‌ها، هنوز آثاری از جراحات و کبودی بر جسد وی مشاهده کرده‌اند.
- قطعاً آنکه در این ضریح مدفون است دارای کرامات عجیب و معجزات بلیغی است که توجه همه ارادتمندان اعم از مسلمان و غیر مسلمان را به خود جلب کرده است.
لذا در پاسخ به تشکیک در باره حضرت رقیه (س) بیان می‌داریم: قطعا و بلاشک آنکه در این ضریح مدفون است، رقیه یا فاطمه یا هر نام دیگری، بنا به شواهد متیقّن تاریخی، از اولاد اسیر امام حسین (ع) است که در این محل از دنیا رفته و به خاک سپرده شده و اینک ملاذ و پناه درماندگان و پناهجویان است.
نظر شما