خبرگزاری شبستان_ گیلان، نوشین کریمی؛ در لابه لای چادر مادر که نماز می خواند خود را مشغول بازی می کند. از سر و کول پدر در رکوع و سجده ها بالا می رود، گاهی حتی مهر را از زیر سر والدین بر می‌دارد و کمی آن‌طرف‌تر خودش سر به مهر می‌گذارد و ادای نماز خواندن را در می آورد... کودک را می گویم، رفتار پدر و مادر را دیده و از او تقلید می‌کند.
گاهی وقت و بی وقت سوالاتی می پرسد که به‌نظر عجیب و ساده است برای بزرگترها، اما باید بدانیم که دنیای کوچک این کودک پر است از این سوالاتی که آینده او را شکل می دهد و اعتقادات و باورهایش را می سازد.
خدا کیه! چرا نماز می خونی! چرا جلوی بابا و دایی روسری نمیزاری اما جلوی عمو روسری میزاری! چرا خدا ما رو آفریده؟ چرا خدای مهربون شیطان رو آفریده که ما رو گول بزنه! و هزاران هزار چرا و سوالاتی که حتما باید برایشان جوابی درست و قانع کننده به کودکت بدهی تا ذهنش از درگیری با ظاهر و باطن زندگی نجات پیدا کند.
کودک با فطرت توحیدی و عواطف اخلاقی، برای پذیرش تربیت آمادگی دارد، از این رو می بایست از همان ابتدای کودکی فضای معنوی و توجه به پروردگار در اطراف کودک حاکم باشد تا این حسّ فطری شکوفا شود. کودکانی که از همان دوران کودکی، با ایمان به خدا تربیت می‌شوند، اراده‌ای قوی و نیرومند دارند؛ رشید و با شهامت رشد می‌کنند و در مشکلات خود را نمی‌بازند و با نیروی ایمان تمام گردنه‌های جاده دنیا را به سلامت می‌پیمایند.
اگر خانواده به خصوص «مادر» توانایی فکری و اعتقادی لازم را برای آشنا کردن فرزندان با اندیشه و اعتقاد اصیل دینی نداشته باشند چنین فرزندانی در برخورداری با اندیشه ها و افکار مهاجم بی دفاع می شوند و در نهایت فرد سقوط می کند.
«مریم کشاورز» یکی از شهروندانی است که در گفتگو با خبرنگار شبستان در خصوص تربیت دینی کودکان بیان می کند: هرگونه کاستی یا کوتاهی در این امر، موجب بروز اختلالات و نابهنجاری‌‌های جبران ناپذیری در پرورش نسل آینده هر جامعه می‌شود.
وی برای اصلاح جامعه و پیشگیری از انحرافات اجتماعی، تربیت دینی را از همان آغاز ولادت و حتی قبل از بسته شدن نطفه لازم می‌داند و اضافه می کند: آغاز تربیت، آموزش ها و پرورش های مستقیم و غیر مستقیم از داخل خانواده است.
کشاورز گفت: خانواده نقش بسترسازی و پیشگیری را ایفا می کند و از این رو اگر در خانواده فرهنگ سازی و درونی سازی ارزش ها درست و به موقع انجام شود، بسیاری از این مشکلات خود به خود از میان برداشته خواهد شد.
به سراغ «سیده معصومه رحیمی» که به همراه کودک محجبه اش در حال خرید است، می روم و از وی درباره انتخابش برای پوشش فرزندش سوال می پرسم، او به خبرنگار خبرگزاری شبستان گفت: در برخی از روایات، در انتخاب نوع رنگ پوشش و محیط اطراف زندگی نوزاد، توجه زیادی شده است.
وی که می گوید مادر چهار فرزند دختر هستم و هر چهار فرزند را از کودکی با پوشش اسلامی آشنا کرده ام، می افزاید: رنگ ها به عنوان یک محرک دیداری می توانند روی شکل گیری ویژگی های خلقی، عاطفی و انگیزشی، در شخصیت نوزاد اثر بگذارند از این رو رعایت تک تک موارد از سوی خانواده و به ویژه مادر می تواند مسیر درست و سالم تری را به فرزندان نشان دهد.
رحیمی حتی به عدم توجه برخی از خانواده ها به مسایل تربیتی کودکان اشاره و اظهار کرد: وقتی افراد خانواده بر روی یک مسئله ای توجه خاص و ویژه ای ندارند و اهمیت برخی موارد که ممکن است جامعه را هم درگیر خود کند از نظر آنها بی اهمیت باشد بدون شک با هنجارشکنی هایی روبرو خواهیم بود.
وی بر ضرورت توجیه فرزندان در خانواده تاکید کرد و اضافه می کند: وقتی در داخل خانواده اهمیت اینکه مثلا ما چرا حجاب می کنیم و نماز می خوانیم ولی خانواده خاله حجاب شل تری دارند بیان شود، کودک خودش نتیجه گیری می کند و تصمیم می‌گیرد، که البته بنظرم حداقل نباید در اینگونه موارد سخت گیری و اجباری باشد.
«سمانه موسی پورزاد» در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری شبستان با بیان اینکه کودکان و فرزندان آدمی با ارزش ترین هدیه ای هستند که خداوند منان به بندگان خود به امانت سپرده است اظهار کرد: البته خداوند در قبال این هدیه به ما مسئولیت و وظایفی داده تا راه و مسیر درست زندگی را به کودکان خود بیاموزیم.
این کارشناس ارشد فقه اصول و مربی تربیتی مدارس گیلان گفت: اسلام برای همه انسان ها راه هدایت و بندگی را همیشه با علم و معرفت از کتاب آسمانی(قرآن) خود نشان داده است.
وی بیان کرد: روش اسلام در تربیت کودک همیشه همراه با محبت و آرامش توام بوده و در عین حال که محبت و آرامش را در بر دارد جدیت و تعادل در رفتار را هم توسعه کرده است که در آن افراط و تفریط در عمل صورت نگیرد تا کودکان با هنجار شکنی های مدام و روزمرگی های تکراری و بی سرانجام روبرو نشوند.
موسی پورزاد تصریح کرد: موضوع تعلیم و تربیت کودکان از زمان های گذشته تا کنون همیشه مورد توجه واقع بوده و این رو می‌توان به روایت ها و حدیث هایی از ائمه معصوم(ع) و به خصوص پیامبر(ص) مهربانی ها و چگونگی رفتار ایشان با کودکان اشاره کرد.
وی گفت: پیامبر اکرم(ص) از آغاز زیست تا هنگام وفات در سیره و روش زندگی خود و مسلمانان به حقوق کودکان و اینکه کودکان دارای حق و حقوق حقیقی هستند که بر ذمه پدر و مادر نهاده شده است، تاکید داشتند.
موسی پورزاد با اشاره به توجه اسلام از نام گذاری صحیح کودکان گرفته تا لزوم برخورد صحیح و درست در حوزه تعاملات و روابط خانوادگی خاطر نشان کرد: همه اینها حقی است که کودکان ما آن را دارا می باشند و می‌توان این گونه تقسیم بندی کرد که اسلام در حوزه کودکان مراحل تربیت را کلاً به سه مرحله، از تولد تا شروع هفت سالگی از هفت سالگی تا ۱۴ سالگی و ۱۴ سالگی تا ۲۱ سالگی تقسیم کرده است.
وی ادامه دارد: در مرحله‌ی اول فرزند در اوایل کودکی است و هنوز دنیای واقعی را خوب نمی شناسد و نمی‌تواند حتی کارهای خود را به تنهایی انجام دهد و از این منظر به سن رفع نیاز خود نرسیده است.
موسی پورزاد مرحله دوم را مرحله آموزش و آموختن قرآن و آغاز خواندن و نوشتن و ادب آموزی دانست و افزود: این مرحله، مرحله طلایی زندگی کودکان و شکل گیری شخصیت وی است.
وی تاکیدکرد: مرحله سوم خود نگه‌داری است، و تثبیت آنچه که در مرحله دوم به آن اشاره شده و شکل گیری شخصیت است که نشان می دهد چگونه توجه پله پله به این مراحل می تواند در شکل گیری یک شخصیت انسان کامل موثر باشد.
نظر شما