به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری شبستان، 《کودک بودم که برای اولین بار دیدم در تلویزیون آقایی در یک سریال درحال تزریق انسولین است یادم است که بسیار برایم عجیب بود که چطور می‌شود یک نفر خودش به خودش آمپول بزند؟ در سن 14سالگی که خودم مبتلا به دیابت شدم پاسخ سوالم را گرفتم! 》 این صحبت های 《زهرا صادقی》است که به تازگی شمع تولد ۲۷ سالگی را فوت کرده است. درست است در هر سنی میتوان مبتلا به دیابت شد این بیماری کودک، نوجوان و بزرگسال نمیشناسد و می توان همراه همیشگی فرد شود و دیگر باید همانند یک دوست همیشگی یا یکی از اعضای خانواده پذیرفت.
با زهرا صادقی که سال هاست درگیر این بیماری است به گفتگو پرداختیم، او به همراه همسرش که او هم دچار این بیماری است، در اینستاگرام هم یک صفحه اختصاصی درباره دیابت دارد هدف او از ساخت این صفحه فرهنگ سازی، آگاهی رسانی و اشتراک تجارب خود است. صحبت های زهرای گزارش ما را در زیر می خوانید:
زهرا جان وقتی متوجه شدی دیابت داری چگونه خود و اطرافیانت با این بیماری کنار آمدند؟
من به راحتی با دیابت کنار آمدم و از اولین روز که ۱۴ سالم بود خودم انسولین تزریق کردم، اما متاسفانه پس از گذشت 13سال هنوز مادرم با دیابت من کنار نیامده و همچنان با هر تزریق من ناراحت می‌شود.
قطعا زمانی که آدم متوجه یک بیماری می‌شود، اولین کار سرچ در گوگل درباره آن بیماری است که متاسفانه حداقل در دیابت این کار بسیار اشتباه است! چرا که تقریبا همه لینک‌های گوگل به ما می‌گوید که تمام افراد دیابتی قطعا دچار عوارض دیابت مثل از دست دادن کلیه، بینایی و قطع عضو می‌شود در حالی که اگر یک نفر قند خود را مدیریت کند دچار عوارض دیابت نمی‌شود.
یکی دیگر از مواردی که متاسفانه خیلی آزاردهنده است توصیه‌های غیر علمی اقوام و همسایه هاست! که اکثرا می‌گویند فلان گیاه را بخور درمان می‌شوی، فلان کار را انجام بده درمان می‌شوی، انسولین نزن چون بدن عادت می‌کند و... به قطع از طرف تمام جامعه دیابت نوع یک می‌گویم که دیابت درمان ندارد! و تنها داروی موجود برای کنترل آن انسولین است، حذف انسولین فقط و فقط باعث کتواسیدوز می‌شود (کتو اسیدوز در اثر بالا رفتن قند خون و نبود انسولین در بدن ایجاد می‌شود که اگر سریع درمان نشود به قطع منجر به کما می‌شود)
کسانی که دیابت دارند با شیرینی و شکلات باید خداحافظی کنند؟
این باور که خوردن شیرینی و شکلات باعث دیابت می‌شود (دیابت نوع یک که وابسته به انسولینه) کاملا غلطه! چرا که دیابت نوع یک، یک بیماری خود ایمنی است به زبان ساده یعنی سلول‌های دفاعی بدن دچار اشکال می‌شوند و به سلول‌های انسولین‌ساز حمله می‌کنند و آنها را از بین می‌برند برای همین دیگر در بدن ما انسولین ترشح نمی‌شود و این اتفاق ربطی به خوردن شیرینی و شکلات ندارد! لازم است همین‌جا این را بگویم که دقیقا به همین دلیل است که ممکن است یک نوزاد 2 روزه هم دچار دیابت شود! پس این این نوع از دیابت ارتباطی با سبک زندگی ندارد.
در خصوص هزینه‌های درمان و مشکلات درمانی بیماری دیابت هم برای ما بگو؟
متاسفانه در ایران به دلیل اینکه تکنولوژی‌های مرتبط با دیابت بیمه نیست، اکثر دیابتی‌ها هنوز با گلوکومتر قندشان را اندازه می‌گیرند و با سرنگ و قلم، انسولین تزریق می‌کنند در حالی که در خارج از کشور از دستگاه‌های پایش مداوم قند خون و پمپ انسولین که با یک سنسور به بدن متصل است استفاده می‌کنند.
قطعا انتظار تمامی دیابتی‌ها بیمه شدن تکنولوژی‌های دیابت است، البته که شاید انتظار زیادی باشد چرا که حتی نوار تست قند خون هم در ایران بیمه نیست!
یک انتظار هم از صدا و سیما و هربستری که امکان فرهنگسازی دارد را دارم! آن‌هم اینکه در خصوص هر بیماری، نه فقط دیابت، فرهنگسازی شود! خیلی از بیماری‌ها که درصد بسیاری از مردم درگیر آن هستند برای سایر افراد شبیه غول است! درحالی که به دلیل عدم فرهنگسازی ما از آن بیماری غول میسازیم!
بیشترین مسئله ای که ناشی از عدم آگاهی و فرهنگسازی درباره این بیماری است و آزارت می دهد چیست؟
بیشترین چیزی که آزارم میدهد از جانب افراد غیر دیابتی این است که پیشنهادهای غیر علمی می‌دهند، دلسوزی بیجا می‌کنند، فکر می‌کنند دیابتی‌ها نمی‌توانند هر چیزی بخورند و هر کاری را انجام دهند، فکر می‌کنند دیابت از خوردن شیرینی‌جات ایجاد شده و آدم را منع می‌کنند!
و اما بیشترین چیزی که از افراد دیابتی به ویژه والدین بچه‌های دیابتی آزارم میدهد این است که آموزش دیابت را جدی نمی‌گیرند، به سراغ گیاهان دارویی می‌روند و انسولین فرزند خود را قطع می‌کنند و دیابت خودشان یا فرزندشان را از سایر افراد مخفی می‌کنند! به همین منظور تقریبا 2سال پیش هشتگی با عنوان #بگو_دیابتیم راه انداختم که افراد زیادی در استوری‌های خود برای اولین بار موضوع دیابتی بودن خود را مطرح کردند.
درباره ازدواجتون هم توضیح دهید؟
من و همسرم در یک گروه دیابت با هم آشنا شدیم و من هیچوقت فکر نمی‌کردم که با یک فرد مبتلا به دیابت ازدواج کنم، در آن زمان پیش یک مشاور رفتیم و حرف بسیار خوبی زد که حالا من همین حرف را به عنوان مشاوره به مخاطبانم می‌گویم:《 دیابت را کنار بگذارید، ببینید بدون دیابت هم حاضر هستید با هم ازدواج کنید؟ اگر بله پس با هم ازدواج کنید. اگر قرار است فقط دیابت باعث ازدواج شما شود قطعا با هم ازدواج نکنید.》
من فکر می‌کنم داشتن همسر دیابتی تاثیر خاصی در روند زندگی ما نداشته جز اینکه درصد ابتلای فرزند ما به دیابت را بیشتر کرده است از 3تا7درصد به ۳۰ رسیده چون هردو دیابت داریم.
خودتان را متفاوت از دیگر افراد میدانید؟
من هیچ فرقی با یک فرد غیر دیابتی ندارم در واقع تنها فرق ما در سلول‌های انسولین‌ساز است که من ندارم و شما دارید!
و کلام آخر:
از هر شخصی که صدای من را می‌شنود عاجزانه درخواست می‌کنم که به کلاس‌های آموزشی دیابت برود تا یاد بگیرد چگونه بر اساس مقدار کربوهیدراتی که مصرف می‌کند انسولین تزریق کند، چرا که فقط در این صورت است که می‌تواند همه چیز بخورد، همه کار انجام دهد و از زندگی‌اش بیشترین لذت را ببرد و احساس تفاوت نکند.
نظر شما