به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان از اهواز، «حجتالاسلام آیت عادلینژاد» امروز (پنجشنبه ۲۷ آبان) در مراسم رونمایی از ۲ کتاب «عباد الرحمن» و «رهپویان و رهجویان» اثر آیتالله شفیعی اظهار کرد: با انقلاب اسلامی یک اتفاق خیلی بزرگ در جامعه دینی ایران صورت گرفت؛ اتفاق بزرگی که ملت ما تجربه کرد این بود که دین محل رجوع مردم در ساحتهای مختلف زندگیشان شد و جوانان پرسشهای خود را از منظر دین دنبال میکردند و به تبع این رجوع اجتماعی به دین، نقش عالمان و فرهیختگان پررنگ تر از گذشته شد.
مسئول نهاد نمایندگی ولی فقیه در دانشگاه جندی شاپور اهواز افزود: اگر در حوزه فرهنگ و اقتصاد سؤالی مطرح بود، جامعه انتظار پاسخ دینی به این سوال را داشت و اگر در نسبت بین سیاست و قدرت و اخلاق سوالی مطرح میشد، جامعه انتظار پاسخی از منظر دین داشت؛ رجوع اجتماعی به دین برای عالمان دینی یک فرصت بود که در جهت نشر و تبیین و گسترش معارف دینی از آن استفاده کنند.
وی با بیان اینکه فرصت انقلاب اسلامی، فرصت بی بدیل تاریخی برای عالمان به وجود آورد اضافه کرد: انقلاب اسلامی در عین اینکه فرصت بود، با هجمههای گستردهای نیز مواجه شد.
حجت الاسلام عادلی نژاد با اشاره به اینکه با به صحنه آمدن دین نظریاتی که در قرن بیستم با عنوان پایان عصر دینداری مطرح بود به چالش کشیده شد تصریح کرد: طبیعتا در همه حوزههای فرهنگی، سیاسی، اقتصادی و ... دین با فشارهای متعددی مواجه شد و نقش عالمان دینی پررنگتر از گذشته خود را نشان داد.
وی مهمترین دغدغه یک عالم دینی در مواجهه با چالشها را پاسداری از دین دانست و عنوان کرد: دینی که به صحنه آمد و اعجاز اجتماعی ایجاد کرد، صحنههایی را در تاریخ متجلی ساخت که پیش از آن مثل و مانندی نداشت و این وظیفه عالمان را بیش از گذشته کرد.
مسئول نهاد نمایندگی ولی فقیه در دانشگاه جندی شاپور اهواز ابراز کرد: پرداختن به اخلاق و مهذب شدن و مهذب کردن جامعه همیشه در صدر رسالت عالمان دینی بوده و با انقلاب اسلامی، اخلاق در جامعه رنگ و بوی بیشتری گرفت؛ نسبت عالمان با مسأله اخلاق و نسبت صاحبان قدرت با اخلاق بیش از گذشته مورد نیاز بود.
وی خاطر نشان کرد: کتاب «عباد الرحمن» بر اساس رسالت تاریخی عالمان شیعه در مهذب کردن اخلاق بود و ضرورت اخلاقی زندگی کردن را دوباره یادآوری کرد.
حجت الاسلام عادلی نژاد یاد آور شد: کتاب «رهپویان و رهجویان» نیز در پاسخ به یک دغدغه مهم در خوزستان شکل گرفته و میتواند سرآغاز یک پروژه تحقیقاتی در خوزستان باشد؛ شاید خوزستان ما در تاریخنویسی معاصر فقیر باشد و ما نیازمند یک مرجع درباره تاریخ معاصر خوزستان در بخشهای مختلف چه پیش از انقلاب و چه بعد از آن هستیم و از این فقدان رنج میبریم.
نظر شما