همراهی ریاکارانه اروپا با ایدئولوژی خشونت / پشت پرده بقای سنت استعمار صهیونیسم چه می گذرد؟

خبرگزاری شبستان،جهان اسلام: علیرغم مخالفت های اخیر ، اروپا از طریق حمایت مالی، نظامی و دیپلماتیک خود از رژیم صهیونیستی افزایش خشونت ها علیه فلسطینی ها را ممکن ساخته است.

طی چند ماه گذشته، خشونت و ترور چند دهه ای که توسط شهرک نشینان یهودی علیه فلسطینیان در کرانه باختری اشغالی اعمال می شود، توجه جدید کشورهای اروپایی از جمله بریتانیا و رسانه های اروپایی و آمریکایی را به خود جلب کرده است.

در حالی که نفتالی بنت، نخست وزیر اسرائیل از شهرک نشینان دفاع می کرد و این حملات را «پدیده ای ناچیز» می خواند، دو عضو یهودی کنست ماه گذشته از سفرای اروپایی دعوت کردند تا در کنفرانسی شرکت کنند با موضوع اینکه اتحادیه اروپا چه نقشی در تحولات اخیر باید داشته باشد.

اعضای کنست ، اتحادیه اروپا را متهم به خصومت علیه یهودی ها و مجرم دانستن یهودی ها کردند.

بنت که با افتخار درباره «کشتن تعداد زیادی از اعراب» به خود می بالد، یک ناسیونالیست دست راستی است که با دیدگاه توسعه طلبانه رهبران شهرک نشینان موافق است و قول داده است که به افزایش شهرک های موجود ادامه دهد و نظرات او با دیدگاه بخش بزرگی از ارتش رژیم صهیونیستی هماهنگی دارد.

بر اساس گزارش گاردین کارشناسان در سال 2016 تخمین زدند که بین یک سوم تا نیمی از دانشجویان دانشگاه‌های ارتش از صهیونیسم مذهبی حمایت می‌کنند، که اعتقاد بیشتر شهرک‌نشینان ایدئولوژیک است.

اتحادیه اروپا و بریتانیا در طول سال‌ها سخنان زیادی را برای محکوم کردن «خشونت» شهرک نشینان یهودی پرداخته‌اند، به طوری که در سال 2012 و بار دیگر در سال 2014، اتحادیه اروپا در نظر گرفت شهرک نشینان «خشن» را در لیست سیاه قرار دهد و آنها را از ورود به اتحادیه اروپا منع کند اما به عنوان مثال دزدی شهرک نشینان از زمین های فلسطینی توسط اتحادیه اروپا یک اقدام خشونت آمیز تلقی نمی شود.

با این وجود، اسرائیلی‌ها از تعصب ادعایی ضد شهرک‌نشینی خشمگین شدند، به‌ویژه که وزارت خارجه اسرائیل هیچ اطلاع قبلی از تهیه چنین لیست سیاهی از سوی اتحادیه اروپا نداشت.

سخنگوی این وزارتخانه اظهار داشت: پیشنهاد اتحادیه اروپا در مورد «شهرک نشینان خشن» تحریک آمیز است.اگر فردی محکوم نشده باشد چگونه به عنوان یک شهرک نشین خشن تعریف می شود؟ و اگر او محکوم شده باشد، اسرائیل او را به دادگاه کشانده است. به نظر می رسد که این کارشناسان محترم از منطق ساده غافل شده اند.

با این حال، به طور ناگهانی کشورهای اروپایی وانمود می کنند که نگرانی زیادی در مورد موج اخیر حملات شهرک نشینان علیه فلسطینی ها دارند.

در همین راستا  16 سفیر و دیپلمات اروپایی به رهبری بریتانیا با « بن نون » مدیر دپارتمان امور اروپا در وزارت خارجه اسرائیل دیدار کردند و نامه ای را در مورد نگرانی های خود ارائه کردند.

بنی گانتز، وزیر دفاع اسرائیل و محمود عباس، رئیس تشکیلات خودگردان فلسطین که اخیرا برای افزایش هماهنگی امنیتی با یکدیگر دیدار کردند هم به ظاهر در مورد افزایش خشونت ها ابراز نگرانی می کنند.

گانتز که خود متهم به نظارت بر کشتار صدها غیرنظامی فلسطینی در غزه است، از عباس خواست که کار بیشتری برای سرکوب «خشونت» فلسطینی ها در کرانه باختری اشغالی انجام دهد .

با این حال، زمانی که عباس با خجالت خشونت شهرک نشینان غیرقانونی یهودی را مطرح کرد، گویا گانتز به او اطمینان داد که این مسئله بسیار پیچیده ای نیست و قابل حل است.

اما چند روز پس از این نشست، نیروهای امنیتی تشکیلات خودگردان با دستگیری چند نوجوان، شهر را به وحشت انداختند و باعث خیزش ساکنان این شهر شد که به مقر محلی تشکیلات خودگردان حمله کردند.

به این ترتیب می توان گفت که جنایتکاران تشکیلات خودگردان با اشغالگری اسرائیل همسو هستند و نه با مردم فلسطین.

خشونتی که شهرک نشینان یهودی علیه فلسطینی ها انجام داده اند اقدام جدیدی نیست .

در واقع از دهه 1880 تجاوز به فلسطینی‌ها که مالک زمین مورد طمع شهرک‌نشینان بودند، بخشی از سنت استعمار یهودیان در فلسطین بوده است.

در سال 1911، به دنبال فروش زمین های وسیع توسط مالکان غایب به صندوق ملی یهودیان، مقامات دهقانان فلسطینی را به زور اخراج کردند، بسیاری را دستگیر کردند و «هاشومر» که یک شبه نظامی صهیونیستی بود یک دهقان را کشت.

در مورد دیگر دهقانان اخراج شده که به عنوان کارگر در مستعمرات یهودی کار می کردند، اراذل هاشومر آنها را چنان بی رحمانه مورد ضرب و شتم قرار دادند که توسط هیئت های مستعمرات یهودی به آنها دستور داده شد که از آزار فلسطینیان خودداری کنند.

در دهه 1930 شهرک نشینان از کشتار دهقانان و ضرب و شتم کارگران فلسطینی به انفجار کافه ها با نارنجک (مانند اورشلیم در مارس 1937) و قرار دادن مین های برقی در بازارهای شلوغ، در میان سایر جنایات، استفاده کردند.

در دهه 1940آنها کشتی‌ها و هتل‌ها را منفجر می‌کردند که به قصابی فلسطینیان از طریق ده‌ها قتل عام در سال‌های 1947-1948 ختم شد.

تقریباً هیچ یک از خشونت‌هایی که امروزه توسط شهرک نشینان یهودی در کرانه باختری اشغالی، بیت المقدس یا داخل سرزمین های اشغالی می‌شود، با خشونت اعمال شده از زمان آغاز استعمار فلسطین توسط یهودیان برابری نمی کند.

شاهد اعتراضات هفته گذشته شهروندان فلسطینی اسرائیلی هستیم که در معرض خطر از دست دادن زمین های خود در نقب توسط همان صندوق ملی یهودی هستند که یک قرن پیش فلسطینی ها را به بهانه ایجاد جنگل بیرون کردند. اخراج فلسطینیان در نقب توسط دولت اسرائیل سال هاست که ادامه دارد.

امروز اروپایی‌ها هر ادعایی که در خصوص اعتراض به شهرک نشینان یهودی می کنند کاملا در تضاد با سیاست‌های ثابت کلی آنها در حمایت از شهرک‌سازی یهودیان در فلسطین و سرقت صهیونیست‌ها از سرزمین فلسطین، قبل و بعد از تأسیس اسرائیل است.

کمک کردن اروپا به اشغالگری اسرائیل و نقش تشکیلات خودگردان در سرکوب مقاومت فلسطین، سنت اروپایی حمایت از شهرک نشینان در سراسر جهان از قاره آمریکا گرفته تا آفریقا و اقیانوسیه را ادامه می دهد.

اینکه اروپایی‌ها خشونت شهرک‌نشینان یهودی را تنها در برخی از حملات فیزیکی آنها علیه فلسطینیان اما نه در سرقت زمین‌ها و خانه‌های فلسطینی‌ها نشان می‌دهند به سختی می تواند از حمایت مالی، نظامی و دیپلماتیک آنها از رژیم صهیونیستی بکاهد.