امام حسین(ع) و حفظ آبروی محتاج هنگام بخشش

خبرگزاری شبستان، سرویس فرهنگی، مریم داوری: کتاب «سرور شهیدان » برگزیده ای از سیره امام حسین (ع) است که توسط «حجت الاسلام ابوالفضل هادی منش» نوشته شده و از سوی انتشارات بهار دلها به چاپ رسیده است. این کتاب با رویکرد به سه عنصر اساسی حدیث، سیره و کرامات زندگی و سیره امام حسین (ع) را مورد توجه قرار داده است.

سیره امام حسین(ع)،ریحانه بهشتی،کرامت و بخشش،ره توشه زهد،عیادت مریض،نیکی به قدر معرفت،بخشش بی منت،شجاعت و بی باکی،میراث مجد،گلبرگی از کرامات و برگی از دفتر آفتاب عناوین فصول کتاب « سرور شهیدان» است.

حجت الاسلام ابوالفضل هادی منش نویسنده و پژوهشگری است که در حوزه دین قلم می زند. از جمله کتابهای وی می توان به نور نیایش،خورشید رهنمای، یادگار آفتاب، ژرفای دانش، میراث دار رسول، امام رئوف، دریای جود، شهریار نیکی، کوثر جاودان، سرور شهیدان، پیشوای اندیشه، نعمت عاشورا، بانوان آسمانی و فرازهای عاشورا اشاره کرد.

در بخشی از کتاب «سرور شهیدان می خوانیم»: عیادت از بیماران نشانه مهربانی است و چه کسی مهربان تر از امام معصوم (ع). اسامه بن زید برای خود مقامی عالی قایل بود و فخر می کرد که پیامبر اسلام (ص) وی را در آغاز جوانی بر اصحابی چون ابوبکر، عمر و عثمان فرمانده قرار داده است. اسامه خود را با امام حسین (ع) برابر، یکسان و گاه رقیب می دید. به امام حسین (ع) خبر دادند که اسامه بیمار شده است. امام (ع) به عیادتش رفت و از حالش پرسید. اسامه اظهار نگرانی کرد و گفت 60 هزار درهم قرض دارم و می ترسم که بمیرم و قرضم بماند و ادا نگردد. امام (ع) فرمودند «ادای قرض تو با من، پیش از آنکه تو را مرگ فرا گیرد قرض تو را خواهم داد». این گوشه ای از دریای لطف و گذشت امام حسین (ع) بود.

در قسمتی دیگر از کتاب «سرور شهیدان» آمده است: امام حسین (ع) همواره هنگام بخشش و حل مشکل دیگران آبروی فرد در نظر می گرفت تا به آن آسیبی وارد نشود. نوشته اند مرد فقیری وارد مسجد شد و پرسید در این شهر بخشنده ترین شما کیست. مردی امام حسین (ع) را به او نشان داد که مشغول نماز بود. نزدیک تر آمد و منظور خود را با شعری در این مضمون بیان کرد« تاکنون هر که به تو امید بسته ناامید برنگشته است و هر کس بر تو درآمده دست خالی باز نگشته است، تو بخشنده و تکیه گاه نیازمندان و دردمندان هستی و پدرت نیز کشنده منافقان بود. اگر شما خاندان رسول خدا (ص) نبودید ما همچنان در آتش گرفتار بودیم».

 وقتی نماز امام (ع) تمام شد از جا برخاست و بدون آنکه چیزی بگوید با قنبر به خانه رفت. مرد نیز به دنبال آنان حرکت کرد.  امام (ع)در راه آهسته از قنبر پرسید آیا از اموال حجاز چیزی باقی مانده است، قنبر پاسخ داد آری سرورم، چهار هزار درهم باقی مانده است. امام حسین (ع) به خانه رسیدند، به قنبر فرمودند« همه آنها را بیاور کسی نزد من آمده که از ما به این سکه ها سزاوارتر است»؛ سپس عبا را از دوش خود برداشت، سکه ها را در میان آن ریخت، چهار گوشه آن را گرفت و پشت در رفت. مرد عرب بیرون خانه منتظر ایستاده بود، او دید دستی از میان در بیرون آمد، امام برای اینکه او خجالت نکشد خود را پشت در پنهان کرد و سکه ها را به مرد عرب داد.

در قسمت دیگری از این کتاب می خوانیم: امام حسین (ع) میراث دار کرم و بخشش جدش رسول خدا (ص) و پدر بزرگوارش امام علی (ع) بود آن سان که درباره او بسیار نوشته اند که او میهمان را اکرام می کرد، نیازمند را حاجت روا می نمود، صله رحم می کرد، به فقیر و نیازمند کمک می فرمود، برهنه را لباس می پوشاند، گرسنه را سیر می کرد، بدهی بدهکار را می داد، بر یتیم دلسوزی می کرد و کمتر مالی به او می رسید که تقسیم نمی کرد.

گفتنی است، کتاب «سرور شهیدان» برگزیده ای از سیره امام حسین (ع) نوشته «حجت الاسلام ابوالفضل هادی منش» مشتمل بر 48 صفحه برای گروه سنی بزرگسال در قطع جیبی در شمارگان پنج هزار نسخه برای سومین بار از سوی انتشارات بهار دلها چاپ و روانه بازار کتاب شده است.