پیکر زنده‌یاد علیرضا غفاری به خاک سپرده شد

به گزارش خبرگزاری شبستان و به نقل از روابط عمومی خانه هنرمندان ایران، آیین تشییع پیکر زنده‌یاد علیرضا غفاری مجری، گوینده و مستندساز فقید رادیو و تلویزیون صبح روز  یکشنبه ۲۲ اسفند ۱۴۰۰ در محوطه بیرونی خانه هنرمندان ایران برگزار و برای خاکسپاری راهی بهشت زهرا(س) شد.

در ابتدای این مراسم مرتضی یراق‌بافان به قرائت آیاتی از قرآن کریم پرداخت. در ادامه کیوان کثیریان مدیر روابط عمومی و امور بین‌الملل خانه هنرمندان ایران که اجرای این برنامه را برعهده داشت، با تسلیت به خانواده مرحوم غفاری و فرزندان او، گفت: ایشان خیلی زود و ناگهانی از میان ما  رفتند و یادشان همیشه بین ما باقی خواهد بود.

مجید رجبی معمار ـ مدیرعامل خانه هنرمندان ایران ـ در سخنانی با یادآوری اینکه علیرضا غفاری چند سال مسوولیت روابط عمومی خانه هنرمندان را عهده‌دار بود، درباره وی گفت: ایشان در زمره مجریان طراز اول تلویزیون بودند. وقتی که ما فقط یک شبکه داشتیم مردم با صدایشان آشنا بودند. قلم توانایی داشتند و کلمات نغز می‌گفتند. این جمله را مرحوم غفاری باب کرده بود که خانم‌ها ... آقایان به خانه خودتان، خانه هنرمندان ایران خوش آمدید. ایشان بمب انرژی و پر از امید و روحیه بودند و این انرژی را به اطرافیان هم منتقل می‌کردند.  

رجبی معمار افزود: پذیرش خبر درگذشت آقای غفاری برای همه سخت است و حتما برای خانواده و همسرشان سخت‌تر است. خدا به آن‌ها صبر دهد. چاره‌ای جز تسلیم در برابر اراده خداوند نیست. همه ما جز خوبی از ایشان به یاد نداریم. خوش چهره، خوش تیپ، خوش قلم و خوش سلیقه بودند. هم اهل تئاتر و هنر تجسمی، هم منتقد و هم مجری عالِم و واقف بودند. مرحوم غفاری جزو مجریان پیشکسوت و طراز اول صداوسیما بودند.

پس از سخنان مدیرعامل خانه هنرمندان فیلمی با اجرا و شعرخوانی مرحوم علیرضا غفاری برای حاضران در مراسم پخش شد.

در ادامه مراسم، پیام تسلیت محمدباقر قالیباف ـ رییس مجلس شورای اسلامی ـ قرائت شد.

هوشنگ توکلی، بازیگر سینما و تلویزیون درباره علیرضا غفاری گفت: سخت است در مرگ برادر و رفیق پنجاه ساله صحبت کردن. شاعر بود و وقتی شاعری بقیه هنرها در وجودت است. سال ۵۳ ـ ۵۴ که ما داشتیم تئاتر شهر را بازسازی می‌کردیم، هنرمندی آقای غفاری را به من معرفی کرد که جوانی مشتاق بازیگری است. آن موقع با آقای غفاری آشنا شدم. جوانی نابغه و بسیار باهوش و راست قامت. آقای غفاری از حوزه محسوسات شروع کرد و در این اواخر به عقل و توانایی رسیده بود. اشعار و گفته‌های چند ماه اخیرش نشان می‌دهد که به چه تعالی رسیده بود و چگونه فروتنانه به مدت ۴۰ سال در مقابل مردم تعظیم کرد. فرصت‌هایی که داشت استثنایی بود. کسی بود که با این همه رزومه بسیار فروتن بود.

توکلی افزود: جناب غفاری همه وجودش بازیگری بود، به معنای مطلق. اگر مجری و گوینده می‌شد می‌خواست خلائی را که درحوزه بازیگری دارد، پر کند. چون هنوز جامعه ما بعد از این همه تلاش برای حضور هنرمندانی که چهار نسل دارند کار می‌کنند آماده نشده است.

این بازیگر درباره‌ی حضور علیرضا غفاری در یک مجموعه، عنوان کرد: ما در اواخر دهه ۷۰ موفق شدیم مجموعه‌ای را کار کنیم و نقشی را به آقای غفاری بدهیم که متاسفانه فقط یک‌بار پخش شد. آثارش را در مراسم‌های آینده نشان می‌دهیم که ببینند چقدر توانا بود و همه را شگفت‌زده کرده بود.

او افزود: چند ماه پیش از ایشان دعوت کردم که در تئاتری یکی از نقش‌های اصلی را بازی کند. در تمرین‌ها می‌درخشید.

وی ادامه داد: علیرضا غفاری هیچگاه پژمرده و بهم ریخته نبود. چند روز اخیر پژمرده بود و تعادلش را داشت از دست می‌داد یعنی داشت به یک پرواز آسمانی فکر می‌کرد. ما یک حس مشترک تاریخی با هم داشتیم. در همان لحظه‌ای که افتاد زمین من به او زنگ زدم جواب نداد. در دلم آشوب افتاد چند دقیقه بعد گوشی من‌ زنگ خورد خانمی مضطرب به من گفت شما عمو هوشنگ هستید؟ (نام مرا عمو هوشنگ ثبت کرده بود) من همسایه‌شان هستم افتاده زمین نبضش نمی‌زند، خودتان را برسانید. برای اولین بار گوش من چشم شد. مرگ برادرم را با گوشم دیدم. خانم همسایه گفت تمام کرد و کاری از دست کسی ساخته نیست. خدا رحمتش کند.

توکلی درپایان گفت: ان‌شاءالله در مراسم‌هایی که در آینده برایشان برگزار می‌کنیم به جزییات روحی و انسانی این مرد بزرگ خواهیم پرداخت.

ایرج راد هم در سخنانی گفت: او که در اینجا آرمیده یک دنیا محبت و دوستی بود. وقتی در خانه هنرمندان ایران حضور پیدا می‌کرد یک جوش و خروش و یک عشق و امید و نگاه تازه‌ای در اینجا موج می زد. علیرضا غفاری عزیز همانطور که همه شما می‌دانید در عرصه‌های مختلف خدمتگزار فرهنگ و هنر بود.

وی افزود: غفاری عشق و علاقه فراوانی به بازیگری داشت و آنچه که انجام می‌داد با روح و احساس بازیگری بود؛ چه در عرصه بازیگری و چه زمانی که به عنوان منتقد از پشت میکروفون رادیو یک اثر هنری را نقد می‌کرد چه در مطبوعات و چه در تلویزیون. نقد او سازنده و تاثیرگذار بود. درون مایه هر کار اجرایی را از نظر مفهوم و ارزش و تفکر  و هنر می‌شکافت. آنچه که از او به یادگارمانده جاودان خواهد بود. روحش شاد و یادش ماندگار.

محمد حاتمی، بازیگر هم با خواندن این شعر «ای کاش تمام آسمان پنجره داشت، ما حرف نمی‌زدیم دل حنجره داشت/ ای کاش ستاره‌ها تو را می‌دیدند، آن وقتی که دلم هوای آن پنجره داشت» گفت: ما با هم زیاد حرف می‌زدیم و زیاد همدیگر را می‌فهمیدیم. گاهی حرف هم نمی‌زدیم و همدیگر را می‌فهمیدیم.

او سپس خطاب به علیرضا غفاری گفت: هیچ‌وقت تصور نمی‌کردم روزی برسد که من در این نقطه قرار بگیرم و در نبود تو با تو حرف بزنم.

حاتمی در پایان گفت: علیرضا غفاری پر از شور و عشق زندگی بود ولی در عین حال می‌دانستم این دنیا برایش به پشیزی نمی‌ارزد.

جعفر گودرزی ـ رییس انجمن منتقدان و نویسندگان سینمای ایران ـ هم در مراسم تشییع علیرضا غفاری گفت: علیرضا بسیار آدم دغدغه‌مند، بی‌حاشیه و تاثیرگذاری بود و این را در همه رفتارهایش نشان می‌داد. پس تا دیر نشده بیایید همدیگر را دوست داشته باشیم و با هم مهربان‌تر باشیم. انسان‌های نازنیی مثل علیرضا غفاری را بیشتر بیینم و درک کنیم و از عطر وجودشان استشمام کنیم. علیرضا به ما یاد می‌داد که در عرصه فرهنگ و هنر و با هم بودن باید دل دریایی داشت و از کینه‌ها دور بود. یقین دارم روح بزرگش با نیکان و صالحان محشور است.

پیکر علیرضا غفاری در قطعه هنرمندان بهشت زهرا (س) و در جوار بصیر نصیبی، به خاک سپرده شد. در این مراسم نماز به امامت حجت الاسلام دعایی برگزار شد.

علیرضا غفاری، مجری و گوینده رادیو و تلویزیون پنجشنبه (۱۹ اسفند ماه) بر اثر سکته قلبی درگذشت.

این گوینده و مجری متولد سال ۱۳۳۴ و فارغ التحصیل رشته کارگردانی تئاتر در مقطع کارشناسی ارشد بود. او در سال ۱۳۹۱ عنوان برترین مجری برنامه های رمضانی تلویزیون را از آن خود کرده بود.

علیرضا غفاری سال‌ها برنامه‌های مختلفی را اجرا می‌کرد و مدیر روابط عمومی نهادهای مختلفی بود.