به گزارش خبرنگار قرآن و معارف خبرگزاری شبستان، حضرت خدیجه (س) مدت 25 سال در خانه پیامبر اسلام (ص) زندگی کرد، وی در سال دهم بعثت در دهم ماه رمضان و به مدت کوتاهی بعد از وفات ابوطالب عمو و سرپرست پیغمبر (ص) از دنیا رفت. آن سال را «عام الاحزان» سال اندوها گفته‌اند. مرقد او در «حجون مکه» در قبرستان ابوطالب کنار قبر عبدالمطلب، ابوطالب و عبدمناف است. همزمان با سالروز وفات این بانوی اسلام در خصوص شخصیت این بانوی گرامی با حجت الاسلام «علی سعیدیان»، کارشناس مذهبی گفت و گویی انجام داده ایم که در ادامه مشروح آن تقدیم حضورتان می شود.
لطفا شرحی از شخصیت و فضایل حضرت خدیجه (س) بدهید؟
حضرت خدیجه (س) دارای شخصیتی بودند که اوج زیباشناسی شخصیت ایشان به دوره جاهلیت برمی گردد در آن دوره ای که بسیاری از مردم غرق در فساد و ناپاکی بودند این بانوی بزرگوار در چنین دوره ای به طاهره معروف بودند، بانویی که از همه زشتی ها و پلیدی ها به دور هستند.حضرت خدیجه (س) مال و ثروت فراوانی داشتند ولی هیچ گونه تعلقی به آنها نداشتند، همان عمده داری که دین اسلام به دنبالش می گردد. برای اینکه انسان ها به آن جایگاه برسند، می توانند مال و ثروت داشته باشند ولی دین هم داشته باشند، می توانند ثروت داشته باشند ولی تعلق نداشته باشند. این ویژگی همان چیزی است که حضرت خدیجه (س) قبل از اسلام نیز آن را دارا بودند و مربوط به بعد از اسلام نمی شود. حضرت، حتی قبل از اسلام هم به این مقام و منزلت رسیده بودند. به هر حال قرار بود این بانوی بزرگوار مادر امامان ما شوند، مادری که از او دختری به نام حضرت فاطمه (س) به دنبال آمد و نسل امامان شیعه در وجود حضرت صدیقه (س) و امیرالمومنین علی ابن ابیطالب (ع) ادامه پیدا کرد.
حضرت خدیجه (س) نمونه برجسته کمال، نبوغ، فهم و بینش بود که همانند آن را در میان مردان و زنان، کمتر می‌توان یافت. عفت، نجابت، طهارت، سخاوت، حسن معاشرت، صمیمیت، مهر و وفا از جمله صفات برجسته او بود. در جاهلیت، حضرت خدیجه را طاهره و سیده نساء قریش می‌خواندند و در اسلام، یکی از چهار بانویی که بر همه بانوان بهشت فضیلت و برتری دارند، شناخته شد و جز دختر ارجمند و عزیزش، هیچ بانویی این مقام و فضیلت را نیافت.
اینکه می گوییم فرزند از رحم و دامن مادر است که به معراج می رسد و به مقامات عالی دست می یابد، گزاف نیست. تربیت مادر قطعا از تربیت پدر موثرتر است، این یک واقعیت است، چون مهر مادری همیشه برای بچه ها جذاب تر بوده است و مردم جامعه ما بدانند که اگر می خواهند فرزندان خوب و درخوری تحویل جامعه دهند،باید به نقش مادر در تربیت فرزندان توجه بیشتری داشته باشند. لذا اگر امروز نسل امامت در وجود حضرت صدیقه کبری (س) و امیرالمومنین (ع) ادامه پیدا کرد، این امر به واسطه آن طهارت و طاهره بودن حضرت خدیجه و صفات پسندیده ایشان بود.
حضرت خدیجه (س) از نظر اقتصادی و اجتماعی چه نقشی در پیشبرد دین اسلام داشتند؟
در روایت داریم که بقای اسلام بر دو چیز بود؛ یعنی به جز وجود نازنین پیامبر اکرم (ص) یکی دلاوری و ایستادگی حضرت علی ابن ابیطالب (ع) و دیگری ثروت حضرت خدیجه (س) بوده است. ثروت در زندگی انسان بسیار مهم است. حرف هایی که در خصوص دین مبین اسلام گفته می شود که اسلام دین رفاه نیست را به هیچ عنوان نباید بپذیریم، واقع امر این است که نگاه اسلام این گونه نیست، روایتی داریم که پیامبر اکرم (ص) فرمودند: «الفقر الفخری» یعنی فقر فخر من است. حالا این فقر چه فقری است که مایه افتخار رسول خداوند است.
دلیل این فخر بخشیدن به مردم است، یعنی من ثروت داشتم ولی از دیگران دستگیری کردم و به فقرا و نیازمندان جامعه رسیدگی کردم. آن فقری که پیامبر بر آن مفتخر بودند، این نوع فقر است، فقری که بخشش در آن نهفته است. حضرت خدیجه (س) نیز بعدها به واسطه بخششی که کردند، مقداری از مال و اموال شان کاسته شد. این هم یک نوع فخر برای این بانوی بزرگوار محسوب می شد. این فقر هم به آن معنا و مفهومی که امروزه معنی می شود، نیست، چون این فقری که از آن یاد می شود، مایه دوام اسلام بود. به هر حال هر حرکت انقلابی در دنیا نیازمند سرمایه است و سرمایه انقلابی پیامبر اکرم (ص) را نیز حضرت خدیجه (س) تامین کردند.
آیا حضرت خدیجه (س) قبل از پیامبر هم ازدواج کرده بودند یا این ازدواج نخستین ازدواج ایشان بود؟
ظاهر امر این است که حضرت خدیجه (س) قبل از پیامبر اکرم (ص) ازدواجی نداشتند. ممکن است نظرات مخالفی هم وجود داشته باشد اما تعدادی از محققین از جمله جعفر مرتضی عاملی بر این عقیده‌اند که حضرت خدیجه قبلاً با کسی ازدواج نکرده بود و اولین و تنها ازدواج او، ازدواج با پیامبر گرامی اسلام (ص) بود.
نظر شما