به گزارش خبرنگار گروه غدیر و مهدویت خبرگزاری شبستان، حجت الاسلام والمسلمین «حامد کاشانی»، کارشناس تاریخ اسلام در سومین جلسه از سلسله جلسات «بهار نوسازی» که به مناسبت ماه مبارک رمضان در مسجد دانشگاه تهران برگزار می شود، درباره «اثر حب اهل بیت(ع) در اصلاح رفتار دینی» توضیحاتی ارائه کرد که در ادامه مشروح آن تقدیم حضورتان می شود:
مشروح جلسات اول و دوم این مباحث را اینجا و اینجا بخوانید.
در جلسات قبل بیان شد که قبل از پرداخت به مسئله نسبت ما با امام که مصداق نخستین آن امیرالمومنین(ع) هستند، به نظر رسید که اهل بیت(ع) بیش از امر و نهی کردن و باید و نباید کردن، با چهار عامل زمینه تدین را ایجاد می کردند؛ بخش نخستین از عامل اول، محبت است. بدون محبت انسان انگیزه برای کار ندارد و دل نمی دهد و خسته و به سرعت دچار شبهه می شود.
کسانی که طرفدار تیم فوتبال هستند حتی پس از شکست چندباره هم تیم محبوب‌شان را رها نمی کنند؛ محب اتفاقا در سختی و شکست بیشتر پای کار است و روی محبوب، غیرت دارد. محبت، غیرت و شجاعت می آورد.
جهادگران واحد شجاعت پاس نکرده اند!
کسانی که در عرصه های سنگین جهاد رفتارهای حیرت‌انگیز دارند، واحدهای شجاعت پاس نکرده اند نمونه بارز محب، عمّار سایر است که همه چیزش را در راه اهل بیت(ع) بذل کرد و بدترین توهین و تهمت ها را تحمل کرد، حتی امروز جریان های انحرافی مثل وهابیت به عمّار توهین می کنند! اما علی رغم سن بالا و همه این فشارها، از حرارت او برای یاری اهل بیت(ع) کاسته نمی شد.
از مرحوم علامه امینی(ره)، صاحب اثر گرانسنگ «الغدیر» پرسیدند: چه طور شما آن گرمای هندوستان و هوای کتابخانه نسخه خطی را تحمل می کنید؟
ایشان فرمود: اتفاقا مسئول کتابخانه هم از من پرسید و من تازه آن زمان بود متوجه شدم، هوا گرم است!
به جز با عشق و محبت انسان به جایی نمی رسد، انسان بدون عشق حرکت نمی کند باید محبتی باشد که انسان را تا پای جان به میدان بکشاند ... ائمه(ع)، محبت نسبت به خود را با توسعه آن محبت نسبت به افراد و جامعه، تسری می دادند. چنان که از چند معصوم(ع) این روایت است که برای خدمت به ما، به شیعیان ما خدمت کنید، این فضاسازی در جامعه است. برای عمل به آموزه های اهل بیت(ع) باید محبت‌مان را تنظیم کنیم، حتی برای ائمه(ع) از ظلم در حق خودمان می گذریم و تحمل‌مان بالا می رود.
کارکردهای اجتماعی و مهم تولی
نمونه کوچک این محبت، اربعین حسینی است، که تولی و محبت به شیعیان اهل بیت(ع) سبب آن است، اگر تولی به معنای واقعی وجود داشت همه روزها باید مثل ایام اربعین حسینی(ع) بود؛ این یعنی محبت به اهل بیت(ع) کارکردهای اجتماعی مهمی دارد.
محبت به مصداق نیاز دارد
محبت باید مصداق داشته باشد، برای مثال طرفدار فوتبال باید تیم محبوب داشته باشد اصلاً انسان ها با رنگ و شخصی خاص و امثال آن وارد فضای علاقمندی می شوند. چنان که رزمندگان در دوران دفاع مقدس جانشان را فدای امام و خواسته هایشان می کردند.
بدون مصداق، محبت ایجاد نمی شود؛ تولی برای کارکرد داشتن باید مصداق داشته باشد، لذا تولی، ابراز محبت واقعی به شیعیان امیرالمومنین(ع) و در بعدی گسترده تر محبت به مسلمین آقارسول الله(ص) است.
خطای راهبردی است که اگر دنبال تغییر مسائل اجتماعی هستیم، بخش های عملی را بگیریم، این بخش ها زمانی گرفته می شود که حب و بغض‌مان تنظیم شده باشد؛ چون حب و بغض‌مان تنظیم نشده احتکار می کنیم و قیمت ها را بالا ببریم!
امیرالمومنین(ع) درآمد و محصول باغ های خرما در مدینه را به مردم و فقرا می دادند و خرماهای ترشیده را برای خودشان برمی داشتند. ایشان تا می توانستند از بیت المال استفاده نمی کردند. شاید گفته شود ایشان حاکم مسلمین بوده اند! امام صادق(ع) هم اینگونه بودند، ایشان برای یک سال گندم می خریدند، زمانی در مدینه قحطی شد، در زمان خلافت بنی امیه و بنی العباس و گندم خوب در مدینه نبود، حضرت(ع) فرمودند: به میزان یک هفته نگاه دارید، و باقی را به قیمت سال قبل بفروشید و وقتی گندم نامرغوب در بازار عرضه شد، ایشان هم همان را تهیه کردند، آنهم در زمانی که مردم مدینه شیعه ایشان نبودند و حکومت در اختیارشان نبود و حاکم مسلمین نبودند!
اینها جلوه های خاص تولی امام(ع) نسبت به شیعیان است، برای مثال وقتی شنیدند یکی از شیعیان طلبی از دیگری دارد، برای آنکه امت پیامبر(ص) برای طرح شکایت و بحث، نزد حاکم طاغوت نروند، حضرت(ع) طلب را پرداختند!
تا مصداق محبت مشخص نباشد، دل جذب نمی شود؛ تا وقتی حب و بغض ما تنظیم نشود، جامعه به سوی ارزش های انسانی نمی رود.
یکی از ویژگی های حیرت انگیز کربلا این است که به قدری در محبوب‌شان یعنی حضرت امام حسین(ع) مجذوب و مبهوت بودند، که درد را متوجه نمی شدند ... هیچ گزارشی نیست که کسی از صحابه آب نوشیده باشد در حالی که مولایش تشنه‌لب بوده است؛ در راس آنها قمر بنی هاشم(ع) قرار داشتند که حتی وقتی برای آوردن آب به میانه شط رفتند، از آب گوارا ننوشیدند!
نظر شما