به گزارش خبرنگار گروه غدیر و مهدویت خبرگزاری شبستان، حجت الاسلام والمسلمین «حامد کاشانی»، کارشناس تاریخ اسلام در چهارمین جلسه از سلسله جلسات «بهار نوسازی» که به مناسبت ماه مبارک رمضان در مسجد دانشگاه تهران برگزار می شود، درباره «اثر حب اهل بیت(ع) در اصلاح رفتار دینی» توضیحاتی ارائه کرد که در ادامه مشروح آن تقدیم حضورتان می شود:
در پاسخ به این سوال که «چرا باید دائم از امیرالمومنین(ع) سخن بگوییم؟» مقدماتی را بیان می کنیم؛ برای اینکه رشد کنیم و به سمت صلاح و سداد و هدایت و اهداف انسانی که خدا برای ما قرار داده حرکت کنیم، یک روش آن است که از بایدها و نبایدها بهره بگیریم اما تاثیرش کم است چون جهل به موضوع نیست که در عمل اتفاقی نمی افتد بلکه التزام است که سبب می شود برای مثال همه فطری از ظلم بدشان می آید اما مرتکب ظلم می شوند! چنان که درباره رباخواری همین اتفاق می افتد، بعید است کسی در جامعه مسلمین زندگی کند و از مذمت ربا مطلع نباشد اما اقدام به آن به عدم التزام و اهتمام بازمی گردد چون چیزهای دیگر محبوب او شده است!
اگر مظاهر روزه خواری زیاد است ریشه اش به مشکلات عاطفی بازمی گردد یعنی حب به محبوب کافی نیست؛ بی ادب ترین آدم ها در مقابل معشوق خود تغییر رفتار می دهند. هیچ راهی برای تغییر رفتار وجود ندارد مگر اینکه دوستی خود را عمق دهیم.
محبت قلبی است اینطور نیست که انسان دوست داشتن را به خود تحمیل کند، غذایی که دوست نداریم، نداریم، دوست داشتن با نماز خواندن و روزه گرفتن و کمک به فقرا فرق دارد ... از راه های تنظیم محبت، تماشا کردن و دیدن است. محبت به محبوب آسان است اما به عشق او به دیگران محبت کردن، سخت است! پیامبر(ص) که حضرت خدیجه(س) را دوست داشتند هر کسی را که به هر نحوی به ایشان منسوب بود، حتی سال ها بعد از فوت آن بانوی بزرگوار(س) می دیدند، گل از گلشان می شکفت!
کسی محضر امیرالمومنین(ع) در اواخر عمر حضرت(ع) رسید و عرضه کرد: آقاجان چرا محاسن خود را خضاب نمی کنید؟ حضرت(ع) فرمودند: ما عزادار هستیم (عزادار پیامبر(ص) و حضرت فاطمه(س))؛ محبت وفاداری می آورد.
گفتند: علی بن ابیطالب(ع) چه مقاماتی دارد!، گفته شد: نه! مقامات هستند که به علی(ع) فضلیت و شرافت یافته اند؛ اگر جامعه ای می خواهد به سمت مکارم و علم و اخلاق و آقایی حرکت کند، با توصیه ممکن نمی شود، دیگران برای فرو کردن اباطیل خود میلیون ها دلار هزینه می کنند، تا محبوب سازی کنند. روی مصادیق حب و بغض عرضه می کنند. برای تغییر در جامعه باید برویم سراغ نمایشگاه شخصیت امیرالمومنین(ع). زیبایی های این نمایشگاه نیازمند سال ها درس خواندن نیست، حتی لازم نیست شیعه و حتی مسلمان باشی با تماشا کردن و سیر در آن، زیبایی های علوی(ع) درک می شود.
آن کسی که بدون ابزار و زره و مرکب خاصی مقابل قوی ترین پهلوانان عرب ایستاد و آنها را به دست فراموشی سپرد، وقتی به حاکمیت اسلامی رسید در بازار به میان مردم می رفت و در کنار خرمافروشی همچون میثم تمّار می ایستاد، و حتی اگر میثم نبود به جای میثم خرما می فروخت! چنین تواضعی در امیرالمومنین امام علی(ع) بی‌مثال داشت.
ایشان وقتی وارد بازار می شدند طوری نمی رفتند که صاحبان قدرت دورشان را بگیرند دائم در حرکت بودند، اگر فرصت داشتند بارها را بر دوش گذاشته و به کارگران کمک می کردند؛ عرق صورت باربران را نمی تواستند، تحمل کنند و هیچ کس نگفته آن باربران عمار و ابوذر بوده اند.
این در حالی است که حاکم مسلمین آن زمان مثل شاه، قدرت مطلقه داشت و تصمیماتش یکه‌تنه بود و حسابی به کسی پس نمی داد!
نظر شما