خبرگزاری شبستان_ رشت، مهری شیرمحمدی؛ در سال های اخیر کاشت صنوبر، به دلیل زودبازده بودن و صرفه اقتصادی، جایگزین کاشت گونه هایی دیگری همچون؛ راش، تبریزی و افرا شده است. در حال حاضر شهر ضیابر واقع در شهرستان صومعه سرا، رتبه نخست صنوبرکاری کشور را دارد و منابع طبیعی هم سعی کرده با اعطای تسهیلاتی، زراعت چوب را در بین کشاورزان توسعه دهد. با این حال، به دلایل مختلفی، جایگاه گیلان از ۶سال پیش تاکنون در تولید صنوبر از مقام نخست به مقام چهارم تنزل پیدا کرده است.
توسعه زراعت چوب، علاوه بر توسعه اقتصادی منطقه و استفاده بهینه از زمینهای رها شده، می تواند معضل قاچاق چوب های جنگلی را هم کاهش دهد. افزون برآن به دلیل امکان کشت تلفیقی برخی از اقلام صیفی و سبزیجات، می تواند به اقتصاد کشاورزان هم کمک کند.
«سید احمد مولائی لالمی» یکی از صنوبرکاران موفق گیلانی است و بعنوان بزرگترین باغدار کشت صنوبر در دنیا معرفی شده است. وی در نشست هم اندیشی راهبردی توسعه اقتصادی استان گیلان بر نقش اقتصادی تولید صنوبر در گیلان تاکید دارد و می گوید: تا سال ۱۳۹۴ در گیلان، ۴۶هزار هکتار زمین زیر کشت صنوبر بود و تا سال یاد شده، رتبه نخست کشور را در صنوبرکاری داشتیم. ولی در حال حاضر به عللی، گیلان با کشت ۲۷ هزار و ۳۲۰هکتار صنوبر به رتبه چهارم کشور تنزل کرده است. در همین چند سال، استان های گلستان، مازندران و زنجان، با توسعه کشت صنوبر گوی سبقت را از گیلان ربوده و به ترتیب در سه مقام نخست قرار گرفته اند.
مولائی با اشاره به جایگاه شهرستان صومعه سرا در کشت صنوبر می گوید: صومعه سرا قبلا بیش از هشت هزار هکتار زمین زیر کشت صنوبر داشت. ولی امروزه حدود چهار هزار و ۸۴۰ هکتار صنوبرکاری دارد و این درشرایطی است که هر کیلو چوب صنوبر، پنج هزارتومان به فروش می رسد.
وی که فعالیت خود را از سال۱۳۷۰ آغاز کرده، درباره زمین های زیر کشت خود می افزاید: در ابتدا با هشت هکتار زمین، صنوبرکاری را شروع کردم و در حال حاضر بیش از ۲۰هکتار زمین صنوبر در پیسخان رشت دارم.
عضو کنوانسیون بین المللی صنوبر ایران، با اشاره به زمین های بلاتکلیفی که می توان تبدیل به زراعت چوب کرد، می گوید: ۴۶ هزار هکتار زمین بلاتکلیف در گیلان داریم که منابع طبیعی می تواند به درخواست صنوبرکاران رسیدگی کنند. اراضی ملی از اراضی اشخاص تفکیک نشده است. ضمن اینکه اراضی ملی با مثتثنیات اشخاص تداخل دارد. افزون بر آن ، دیوار بی اعتمادی بین درختکاران و منابع طبیعی هم وجود دارد و سخت گیری ها در صدور پروانه کشت، مزید برعلت شده است.
مولائی به عنوان، عضو تعاونی فراگیری کشاورزی و منابع طبیعی و آب خیزداری بلوط گستر صومعه سرا ، پیرامون استفاده های متعدد از چوب صنوبر هم می افزاید: تولید پوشال برای کولرهای آبی و ساخت مصنوعات با ام دی اف، تولید فیبر، صنایع کاغذی، بیشترین استفاده را از درخت صنوبر دارند.
«احمد بابازاده» صنوبرکار نمونه دیگری است که مزیت های کشت صنوبر را اینگونه شرح می دهد: صنوبرکاری، ویژگی‌های منحصر به فرد زیادی دارد. مهمترین آن، سرعت بالای رشد و زودبازده بودن آن است. صنوبر نسبت به دیگر گونه ها، مقاومت زیاد و توانایی سازگاری با شرایط مختلف را دارد.
بابازاده، اضافه می کند: زمین های زیر کشت صنوبر این امکان را دارد که تلفیقی دیگر از محصولات کشاورزی را هم تا سه سال نخست داشته باشد و همین کشت توأم نظیر کدو، هندوانه و انواع سبزیجات می تواند هزینه های کاشت و داشت صنوبر را جبران کند. به‌ویژه بوته های کدو هم به دلیل مقاوت بالای گیاه از یک سو و جلوگیر از رشد علف های هرز و همچنین نگهداری رطوبت خاک به دلیل برگ های پهنی که دارد، بهترین گزینه تلفیقی کشت با صنوبر است.
چندسالی است، صنوبرکاران نمونه، خواستار برگزاری جشنوراه صنوبر هستند و معتقدند برگزاری این برنامه ها از یک سو و بازتاب رسانه‌ای آن می‌تواند به ترویج کشت صنوبر کمک کند. اما آنچه مشهود است اینکه استانی با رطوبت بالا و خاک حاصلخیز که ۱۰سال پیاپی رتبه نخست زراعت چوب را داشت، حالا جایگاه خود را هم از دست داده است.
نظر شما