تلاوت آیات نورانی قرآن، زنگارهای گناه را از قلب می زداید

مرتضی کوچکی، مدیر اداره امور قرآنی اداره کل اوقاف و امورخیریه استان سیستان و بلوچستان در گفت وگو با خبرنگار خبرگزاری شبستان در مورد آداب ظاهری تلاوت قرآن کریم اظهار کرد: قرائت قرآن با خواندن کتابهای دیگر خیلی تفاوت دارد. برای احترام به این کلام گرانقدر و پرمحتوا هنگام تلاوت آن، شایسته است قاری و مستمع، آدابی را رعایت نماید؛ طهارت و پاکیزگی یکی از این آداب است زیرا در قرآن آمده است: «لا یمَسُّهُ اِلا المُطَهَرون»

کوچکی افزود: دعا قبل از تلاوت قرآن، استعاذه یعنی گفتن «اعوذ بالله من الشیطان الرجیم» و  بسمله یعنی «بسم الله الرحمن الرحیم»، تلاوت قرآن در مکان‌های شایسته و پاک، تلاوت از روی مصحف شریف (چه بسا علت این تاکید بهره گرفتن از نورانیت قرآن است)، بلند و آهسته خواندن قرآن (در سر و صدا آهسته و در سکوت بلند خواندن) از دیگر آداب ظاهری قرآن کریم است.

وی همچنین تلاوت با صدای زیبا، با لحن عربی، قرائت روزانه قرآن، استماع و سکوت هنگام تلاوت قرآن، سجده کردن در آیات سجده دار و مسواک زدن در زمان تلاوت را از دیگر آداب قرائت قرآن برشمرد.

معاون فرهنگی اداره کل اوقاف و امورخیریه استان با اشاره به اینکه امام صادق در مقام دعا از خداوند می‌خواهد که حفظ قرآن را محبوب وی گرداند بر اهمیت حفظ قرآن تاکید کرده و تصریح کرد: بهتر است که هنگام تلاوت، از ابتدای قرآن شروع کرده و سوره‌ها را به ترتیب بخوانیم تا موفق به ختم قرآن شویم. 

وی ادامه داد: نگهداری قرآن در جای مناسب، مودب نشستن در حضور قرآن، رو به قبله نشستن هنگام قرائت و دعا بعد از تلاوت قرآن نیز بزرگداشت و حفظ احترام به قرآن کریم می باشد.

کوچکی در خصوص آداب باطنی تلاوت قرآن کریم اظهار کرد: فهمیدن اصل کلام یکی از این آداب است بدین معنا که تلاوت کننده باید بداند که با چه سخن بزرگی مواجه است، سخنی که حقایق بسیار بلندی را تا مرز درک و فهم انسان‌ها تنزل داده است.

وی با اشاره به اینکه آگاهی به عظمت متکلم از آداب باطنی تلاوت قرآن است گفت: قاری باید به هنگام شروع قرائت، عظمت گوینده(خدا) را در قلبش حاضر کند و بداند کتابی که می‌خواند از نوع کلام بشر نیست.

مدیر اداره امور قرآنی اداره کل اوقاف و امورخیریه استان با اشاره به بحث تدبر در قرآن کریم بیان داشت: هدف از نزول قرآن عمل به آیات آن است و توجه به معانی و تدبر در قرآن، دریچه‌ای به سوی عمل است. همچنین حضور قلب از دیگر آداب قرائت قرآن است و خواننده (باید) در هنگام تلاوت، همه همت خود را متوجه معنی آن بکند.

وی در زمینه تفاوت بین تلاوت و قرائت قرآن تصریح کرد: قرائت تنها به خواندن ظاهر آيات بدون توجه به معناى آن گفته مى‌شود، ولى تلاوت دو معنا دارد: يكى خواندن بدون توجه و ديگرى خواندن با توجه و دقت در معانى قرآن.

وی در ادامه به آثار تلاوت قرآن کریم اشاره کرده و بیان کرد: آیات قرآن کریم نور است و تلاوت آنها سبب زدودن زنگارها از قلب، تقویت ایمان، آمرزش گناهان، وصل شدن به قدرت عظیم خداوند می شود.

کوچکی در پاسخ به این پرسش که آیا تلاوت مجلسی که امروزه مرسوم هست در متون دینی به آن سفارش شده؟ گفت: از احدایثی از پیامبر اکرم (ص)، امام علی، امام صادق و امام سجاد(ع) چنین برداشت شده که قرآن را با صوت زیبا، شمرده و با توجه به معنی قرائت کنید که امروزه سبک های متعددی که مرسوم است بوجود آمده و  البته همه با توجه به روایات و برداشت از روایات بوجود آمده است.