روزنامه صهیونیستی «یدیعوت آحارونوت» اسنادی رسمی از رژیم صهیونیستی منتشر کرده است که مربوط به جنایت صهیونیستها در حمله به لبنان در سال ۱۹۸۲ است.
در این گزارش تأکید شده است که رژیم صهیونیستی کنار بشیر جُمَیِّل رهبر حزب «الکتائب» لبنان این جنایت را رقم زدند. در واقع مسئولان نظامی و امنیتی صهیونیستی و رهبران الکتائب برای انجام این کشتار، هماهنگ بودند.
جمیل هم پیمان راهبردی رژیم صهیونیستی بود که به عنوان رئیس جمهوری لبنان انتخاب شده بود ولی طولی نکشید که به همراه تعدادی از اطرافیانش کشته شد.
صهیونیستها هم منتظر بهانه ای بودند تا باقی مانده اسرای فلسطینی را از بین ببرند و اعلام کردند که به علت کشته شدن جمیل انتقام سختی خواهند گرفت و فاجعه صبرا و شتیلا را رقم زدند.
گزارشی که یدیعوت منتشر کرده، به صوت کامل با اطلاعاتی که سالهای گذشته از نشستهای رسمی صهیونیستی بیرون می‌آمد، در تناقض است؛ اطلاعاتی که تلاش می‌شد از طریق آنها نقش واقعی نظامیان صهیونیست در ارتکاب این جنایت مخفی بماند.
«رونن برگمن» روزنامه نگار اسرائیلی که متخصص مسائل اطلاعاتی تل آویو است، این گزارش را آماده و اسنادی را منتشر کرده است. وی می‌گوید که این اسناد، مهر تأییدی بر نقش تل آویو در کشتار صبرا و شتیلا است.
به گزارش یدیعوت، این اسناد درباره نشست محرمانه‌ای است که سران صهیونیست دو روز پس از این کشتار، با شماری از رهبران الکتائب برگزار کردند. هدف از این نشست نیز کاهش ضررهای ناشی از این جنایت و تلاش برای جعل عوامل غیر واقعی بود تا از این طریق از مسئولیت صهیونیستها کاسته شود.
برگمن تأکید کرد: این اسناد حقایق جلسه محرمانه‌ای را نشان می‌دهد که اسرائیلی‌ها ۱۹ سپتامبر و دو روز پس از قتل عام با تعدادی از رهبران الکتائب در قلب بیروت برگزار کردند.
رافائل ایتان که آن زمان رئیس ستاد مشترک ارتش اسرائیل بود، در نشست یاد شده شرکت داشت. فرمانده منطقه شمالی ارتش اسرائیل و رئیس بخش روابط خارجی موساد هم در این نشست حاضر بودند.
بر اساس اسناد فاش شده، آریل شارون که آن زمان وزیر جنگ صهیونیست بود، موافقت مناخیم بگین نخست وزیر را برای اشغال بیروت کسب کرده بود. ایتان آن زمان گفت که شماری از مسئولان سازمان آزادی‌بخش فلسطین در پایتخت لبنان حضو دارند، ولی ناگهان شارون مدعی شد که تعداد این افراد، هزاران نفر است و پس از ان کشتار یاد شده رقم خورد.
صبرا و شتیلا دو اردوگاه آوارگان فلسطینی بود که در جنوب لبنان واقع شده بودند. شماری از شهروندان فلسطینی از همان آغاز اشغال فلسطین در سال ۱۹۴۸ در این اردوگاه ها پناه گرفتند. اغلب آنها از ساکنان منطقه الجلیل در شمال فلسطین اشغالی بودند. در زمان جنایت صهیونیست ها در سال ۱۹۸۲ حدود ۲۰ هزار آواره فلسطینی در این اردوگاه ها زندگی می‌کردند.
در فاصله روزهای 16 تا 18 سپتامبر 1982 (25 تا 27 شهریور 61) اردوگاه‌های فلسطینی صبرا و شتیلا در جنوب بیروت شاهد به خاک و خون کشیده شدن هزاران زن و کودک و پیر و جوان آواره فلسطینی توسط صهیونیستها به فرماندهی آریل شارون وزیر جنگ وقت رژیم صهیونیستی و مزدوران وی یعنی نیروهای فالانژ بودند.
نظامیان ارتش رژیم صهیونیستی به فرماندهی آریل شارون سه ماه پیش از وقوع این کشتار در سال ۱۹۸۲ پس از عبور از مرز لبنان تا مرکز بیروت پیشروی کردند و این شهر به طور کامل زیر یوغ اشغال صهیونیستها قرار گرفت.
در پی این یورش وحشیانه، رژیم صهیونیستی معاهده به اصطلاح صلحی را بر مسئولان لبنانی که در آن زمان درگیر جنگ‌های داخلی بودند، تحمیل کرد و سران صهیونیست و شخص شارون در توجیهی مزورانه، هدف از اشغال بیروت را خارج ساختن گروه‌های فلسطینی از این کشور به عنوان منبع «تشنج » خواندند.
پس از آن، صهیونیست ها بشیر جمیل را به ریاست جمهوری لبنان سوق دادند اما وی بیش از ۳ هفته در رأس حکومت نبود؛ چرا که بر اثر انفجار بمب به همراه ۱۸ نفر از اعضای حزب کتائب کشته شد.
ترور بشیر جمیل و حضور هزاران نظامی صهیونیست در بیروت آریل شارون را بر آن داشت که با بهره برداری از این فرصت و به بهانه انتقام خون جمیل، با همکاری مزدوران لبنانی خود، ساکنان اردوگاه های صبرا و شتیلا را به خاک و خون بکشند.
به گزارش فارس، نظامیان صهیونیست و نیروهای فالانژ عصر روز ۱۶ سپتامبر ۱۹۸۲ به اردوگاه های صبرا و شتیلا یورش بردند و در مدت ۴۸ ساعت به فجیع‌ترین وضع ممکن به قتل عام آوارگان فلسطینی پرداختند. در این قتل عام سه هزار و ۲۹۷ فلسطینی و لبنانی شهید شدند؛ میان کشته ها ۱۳۶ لبنانی بودند. پیکر هزار و ۸۰۰ نفر در خیابان‌ها و کوچه‌های تنگ این اردوگاه ها رها شده بود و هزار و ۹۷ نفر دیگر نیز در بیمارستان غزه و ۴۰۰ نفر دیگر در بیمارستان عکا به شهادت رسیدند.
نظر شما