به گزارش خبرگزاری شبستان در کرمانشاه، احسان حیدریان عضو شورای اسلامی شهر کرمانشاه در یادداشتی که در اختیار این خبرگزاری قرار داده نوشته است:
بازآفرینی به مفهوم تكامل مجموعه نگاه ها است. در سطح كلان حدودا هفتاد سال بحث بازآفرینی در دنیا مطرح شده است. در ابتدای تولد این رویكرد، محلات تاریخی بیشتر مورد توجه بود.
به دلیل فرسودگی و پیری بافت و ارگان های شهری معمولا این محلات رها می‌شدند. در نظریه دوایر متحدالمركز این قلمروها برابر است با منطقه انتقالی، یعنی محدوده و محله ارزش پیشین خود را از دست میداد و به محل استقرار تازه واردین و مهاجرین تبدیل میشد. به مرور بر این فرسودگی و ناكارآمدی افزوده می گشت.
حتی ممكن بود موضوع زوال شهری در این عرصه ها به وجود بیاید، كه در عمل به معنای زوال كالبدی و اقتصادی، فرسایش اجتماعی و از بین رفتن امكان زندگی معمول و مرسوم در این محلات بود. این امر عموما در شهرهای بزرگ و صنعتی مطرح بود.
از یک سو در این شهرها افزایش جمعیت اتفاق افتاد و از سوی دیگر با افزایش جمعیت زمین در همه شهرهای دنیا به ویژه در شهرهای بزرگ محدودتر و باید هزینه هنگفتی بابت زمین پرداخت شود. بنابراین، دولت ها، انجمن ها و شوراهای شهر به این فكر افتادند كه نباید از این عرصه ها غفلت كرد.
مهمتر اینكه چنین مناطقی به مثابه زخمی بودند بر پیكر این شهرها و قاعدتا باید برای آنها فكری میشد. ایده و رویكرد بازسازی، نوسازی و زنده سازی قبلا مطرح شده بود، اما در این ایده ها یک سری اشكالات و خلاهایی وجود داشت كه رویكرد بازآفرینی آمده بود تا آنها را برطرف سازد. تمام تلاش بازآفرینی خلق فضاها و مكان های شهری است كه مردم برای دو چیز طالب آن هستند؛ برای زندگی استاندارد و برای كار مردم فضای شهری را برای این دو كاركرد میخواهند، هر چند موارد دیگری چون فراغت در عرصه های عمومی در كنار این دو كاركرد مورد نظر است.
نظر شما