« مرتضی پیرحیانی» در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری شبستان در خرم آباد، اظهار داشت: بعد از خدای ازلی و رب لم یزلی، موجودی به وجود آمد که خالق او تنها عنوان جامع و کامل موجود را به او عطا کردکه آن عنوان نه انسان است، نه بشر و نه آدم، بللکه عنوان الهی( خلیفه الله) است،« إِنِّي جَاعِلٌ فِي الأَرْضِ خَلِيفَةً» و تمامی عناوین دیگر، همه از آن به عنوان جامع و شامل صادر می شود که همه اسامی زمینی اند و عنوان خلیفه الهی، لقبی است آسمانی.
وی افزود: این حقیقت که فرشتگان در شناخت او عاجز و ملائک در آفرینش او در دهشت و اضطراب اند، چه موجودی است: « أتجعل فيها من يفسد فيها ويسفك الدماء....»
کارشناس امور قرآنی ادامه داد: این موجود کیست که تمامی فرشتگان و مقربان درگاه ربوبی، در ساحت علم او زانو می زنند و در مقابل وجود او پیشانی به خاک می سایند. « عَلَّمَ آدَمَ الْأَسْماءَ کُلَّها ثُمَّ عَرَضَهُمْ عَلَي الْمَلائِکَةِ فَقالَ أَنْبِئُوني بِأَسْماءِ هؤُلاءِ إِنْ کُنْتُمْ صادِقينَ»،« و إذ قلنا للملائكة أسجدوا لأدم فسجدوا إلا إبلیس».
وی خاطرنشان کرد: این پدیده الهی چگونه خلقی است که خداوند او را در امر خضوع شریک خود قرار داده و به فرشتگان، تعظیم و سجده در مقابل او را امر فرموده است؟
پیرحیانی با اشاره به اینکه او کیست که عرش و فرش و ملک و فلک مامورند بدو خدمت کنند، تا او برای خدا باشد؛« خَلَقتُ الاشیاءَ لاَجلِكَ وَ خَلَقتُكَ لاَجلی.»، ادامه داد: خداوندی که منزه از هر نقص و عیبی است در او چه دیده است که او را با دو دست خویش آفریده است« خلقت بیدی» و دیگران را در پرتو شفافیت وجود حیات بخشیده است.
وی بیان کرد: اوچه اعجاب و شگفتی ای دارد که مالک ملک و ملکوت و صاحب سطوت و جبروت او را از ( حقیقت خود سیراب کرده و جام و جانش را به شراب روحانی خود لبریز کرده است.« و نفخت فیه من روحی».
پیرحیاتی افزود: این انسان کیست که به تنهایی حامل امانت الهی گشته و بار امانتی که خداوند به آسمان و زمین عرضه کرد و آنها نتوانستند تحملش کنند به رغم ظلوم و جهول بودن، به دوش کشید؟ « حملها الانسان انه کان ظلوماٌ و جهولاً».
وی بیان کرد: اوچگونه آفریده ای است که تمامی کلمات امکانی از ولایت، نبوت، رسالت، امامت و ... در عرصه آن ذات انسانی نمودار می شود؟
پیرحیاتی ادامه داد: آن سفره انسانی و پرده خلافت الهی است که همه این کمالات در آن نمایان است، این راز غیبی و سر نهایی انسانی را چه کسی باید هویدا کند و باطن جانش را از کمون و خطا و ظهور و بروز درآورد؟ آیا شناخت این حقیقت سخت و دشوار ممکن است؟
وی افزود: گرچه پی بردن به حقیقت ذات خلیفه الهی ناممکن و ممتنع است، لیکن به دنبال شناخت این حقیقت مخفی که ظهور آن که کنز پنهانی غیبی است.( کنت کنزاً مخفیاً فأحببت أن اُعرف فخلقتُ الخلق لکَی اُعرف) بود تا با معرفت او عرفان الهی نصیب گردد و شهود حقیقت او یاد آور خالق و رب او گردد.
پیرحیاتی اذعان داشت: در اهمیت و ضرورت کاوش علمی درباره خود شناسی، همین بس که برای حرکت در مسیر کمالات انسانی، گریزی از شناخت نفس، قوای آن و خیر و شرش نیست.
وی افزود: زیرا شناخت نفس و مدارج آن زمینه عروج انسان را تا ( سدره المنتهی)، مقام سجود ملائکه شدن و مظهر اسماء الهی گردیدن فراهم خواهد کرد.
این کارشناس فرهنگی و قرآنی افزود: قرآن کریم برمعرفی انسان اصرار دارد، زیر اگر انسان خود را نشناسد یقیناً فریب می خود و خطا می کند.
پیرحیاتی اظهار کرد: کلام الهی، ذات انسانی و اوصاف و افعال انسان را با توجه به تمام ابعاد او تبین نموده و چیزی از بیان حقیقت انسانی فروگذار نکرده است.
نظر شما