دانش نامه دانش گستر، فرزند موج نوی کتابداری در ایران است

به گزارش خبرنگار شبستان، نوش آفرین انصاری، از دست اندرکاران "دانش نامه دانش گستر" که در نشست نقد و بررسی این دانش نامه در مرکز فرهنگی شهرکتاب سخن می گفت، کلام خود را با این جمله آغاز کرد که " کاش جزیره های کوچکی که در گوشه گوشه این شهر، همگی به کار دانش نامه نویسی مشغول اند می توانستند در محلی گردهم آیند؛ چرا که آن ها زائران مقصدی مشترک اند و با این وجود، یکدیگر را نمی شناسند."

وی در ادامه، دانش نامه های عمومی را بستر مناسبی برای گفت و گو میان انسان ها و فرهنگ ها دانست و تصریح کرد: دانش نامه دانش گستر، تألیف ترجمه ای است که مردگان و زندگان را دور هم جمع کرده است.

انصاری در بخش دیگری از سخنان خود به اهمیت کتاب های مرجع از منظر کتابداری اشاره کرد و افزود: کتابداران به محض مشاهده اثری تازه از جمله کتب مرجع، حس دگراندیشی شان گل می کند و به این فکر می افتند که چگونه می توان آن را به جامعه معرفی کرد.

استاد دانشکده کتابداری ادامه داد: ما به شدت تهران زده شده ایم. ایران تهران نیست و شما به خوبی می دانید که تا چه حد، در توزیع کتاب به سراسر کشور ضعیف عمل کرده ایم. در کتابخانه های عمومی سرتاسر کشور نیز، کتاب های مرجع حبس شده اند و این که کسی، ساعت ها وقت خود را صرف مطالعه کتاب های مرجع، روی صندلی های چوبی کتابخانه کند انتظاری بیهوده است.

وی با تأکید بر این که امروز کتاب ها باید به سوی مخاطبان خود راه بیفتند، پیشنهاد کرد کتابخانه ها، از کتابهای مرجع دو دوره خریداری کنند تا بتوان یک دوره از آن را به علاقه مندان امانت داد.

انصاری در بخش پایانی سخنان خود به موضوع دانش نامه نویسی در ایران اشاره کرد و گفت: قطعاً ریشه های دانش نامه دانش گستر را می توان در لغت نامه دهخدا یافت اما می خواهم، به جریانی نو در دانش نامه نویسی اشاره کنم که سابقه آن به دهه40 و ورود کتابداری نوین به ایران با ایرج افشار بازمی گردد. افشار این رویداد را موجی نو در دریای سنت نامید و این دانش نامه، فرزند آن موج نو است.

وی پیرامون فعالیت دانشگاهی خود در آن سال ها گفت: در ابتدا همه دانش نامه های ما به زبان های خارجی بود و ما در دانشکده، درس کتاب های مرجع را بر اساس این منابع می گذراندیم. اما آرام آرام، با کسب تجربیات متعدد مطالعاتی و میدانی و با هدف حفظ هویت ملی به سراغ نگارش دانش نامه های فارسی رفتیم.

انصاری در پایان خاطرنشان کرد: آن چه امروز به عنوان دانش نامه در ایران می بینیم محصول تربیت دانشجویان کتابداری است که به نوعی در آن سال ها اسیر قانون مندی استناد شده اند.
 

پایان پیام/