به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان، دکتر جبار رحمانی امروز در نشست تخصصی بررسی ابعاد اجتماعات دینی فرهنگی در دوران پسا کرونا با بررسی موردی جشن غدیر در تهران که در پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات برگزار شد، گفت: ما یک ساماندهی در آیین های شیعی داریم، یک تجربه در دوران پهلوی و یک دوران انقلاب وجود دارد، اینکه به استقلال برسیم، آرمان های ما تحقق پیدا کند و نوزایی فرهنگی رخ دهد و به عظمت ملی و مذهبی برسیم. این تجربه بین ما و برخی از کشورها مشترک است.
این عضو هیئت علمی پژوهشگده مطالعات فرهنگی اجتماعی وزارت علوم با بیان اینکه دو نیروی فرهنگی در کشورهایی مثل ایران وجود دارد، عنوان کرد: نیرویی که محافظه کاری فرهنگی دارد و از سویی می خواهد پیشرفت کند و دنیایش را بسازد. ما یک سری عزاداری ها و ارزش های اصیلی داریم و از طرفی می خواهیم یک نوع اصل گرایی هم داشته باشیم، این دوگانه دارد عمل می کند. در کشور ما سه جریان فرهنگی پس از انقلاب مهم بودند، یکی نخبه گرایی فرهنگی بود که در نخبگان رشد داشت و در برخی از حوزه ها عوام گرایی داریم، وارد این مباحث نمی شوم زیرا سوء تفاهم ایجاد می کند. نکته این است که در جریان ایده های فرهنگی اینها در عناصر اجتماعی هستند و نهادها با آنها حرکت می کنند.
وی خاطرنشان کرد: آیین های ملی و مذهبی کارکردشان فقط اجتماعی نیست بلکه کارکرد سیاسی هم دارند. داستان تعزیه و پرده خوانی را همه می شناسیم، از این پرده خوانی 700 داستان می شود خلق و تعریف کرد. سیاست ما دارد نقش تعزیه گردان را پیدا می کند. قدرت رضایت بخشی تعزیه گردانی و سیاست نمایشی خیلی بالاست. آیین ها و اجراها دوره ای هستند؛ اگر طولانی مدت استفاده شوند، بی رونق می شود.
رحمانی تصریح کرد: در سیاستگزاری آیینی با سیاست هوشمندانه ای مواجه هستیم برای همین آیین های به روزی همچون سرود سلام فرمانده و مراسم جشن غدیر به وجود آمد. هرچه آیین ها جدیدتر و صورت های متکثرتری داشته باشد، قدرت هم بیشتر می شود؛ برای همین این حجم انبوه نیروهای فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی را در این حوزه داریم.
نظر شما