به‌گزارش خبرگزاری شبستان از مشهد، «سید عباس صالحی» امروز (۳۱مرداد) در مراسم نکوداشت مقام علامه محمدرضا حکیمی که هم‌زمان با اولین سالگرد ایشان، صبح امروز در بنیاد پژوهش‌های اسلامی آستان قدس رضوی برگزار شد، بیان کرد: استاد علامه حکیمی یک تجرد زیستی داشت به معمای اینکه ازدواج نکرد اما یک تفرد شخصیتی نیز داشت.
نماینده مقام معظم رهبری در روزنامه اطلاعات با تأکید بر این مسئله که استاد حکیمی خود بود و خود، عنوان کرد: علامه حکیمی مثل هیچکس نبود و منحصربه‌فرد بود؛ حداقل من با اندک مطالعاتی که در تاریخ معاصر و گذشته دارم برای ایشان مشابهی نمی‌بینم و ترکیب‌بندی‌ای که ایشان داشت منحصر به خود او بود.
وی گفت: حکیمی محقق بود و مصلح. اینکه یک فرد هم محقق باشد و ده‌ها هزار کتاب را بخواند یا مرور کند یعنی با کتاب و کتابخانه و نوعی از مطالعات آکادمیک این‌قدر انس داشته باشد و از آن‌طرف هم یک مصلح اجتماعی پرشور باشد معمولاً باهم جمع نمی‌شود و این مسئله مخصوص به یک دوره زندگی علامه نیست و از دهه‌های اول حیات علمی و اجتماعی، ایشان ترکیبی از این دو را باهم دنبال کرد.
صالحی بیان کرد: در کنار استفاده از کتاب‌های علامه، گاهی لازم است تجربه زیستی ایشان و اینکه چگونه می‌شود از این تجربه آموخت را نیز دنبال کرد. اینکه چطور علامه حکیمی روشنفکری و دین‌داری و حتی بالاتر، سوز دینی را باهم ترکیب کرد.
مدیر مسئول موسسه و روزنامه اطلاعات تأکید کرد: شخصیتی مثل علامه حکیمی قابل‌توجه است که در فضای روشنفکری بود و هرکدام از مؤلفه‌های روشنفکری ایشان می‌توانست دین‌گریزی را به وجود آورد و درعین‌حال ایشان دین‌دار و سوزمند دین و دیانت بود.
وی با بیان اینکه تک‌تک مؤلفه‌های روشنفکری که علامه حکیمی داشت، می‌توانست فرد را به ته دره بیندازد اما ایشان نه‌تنها خودش فرونرفته بلکه دست بسیاری را هم گرفته است؛گفت: استاد حکیمی نه‌تنها در دین‌داری شخصی بلکه این دین‌داری را در حیات اجتماعی پیگیر بود.
وزیر سابق فرهنگ و ارشاد اسلامی در ادامه به بیان مؤلفه‌های روشنفکری که در زندگی علامه وجود داشت، پرداخت و عنوان کرد: مؤلفه اول تنوع مطالعاتی ایشان بود. ایشان در دهه شصت عنوان کرده‌اند که بیش از بیست هزار کتاب خوانده‌اند. ایشان می‌گویند از نوجوانی فرهنگ و ادبیات ملل مثل روس و فرانسه و انگلیس و المان و امریکا را مطالعه کرده‌اند. اینکه انسان بتواند کتاب‌های متنوع را بخواند اما نلغزد و راه را گم نکند، کار ساده‌ای نیست.همچنین از مؤلفه‌های روشنفکری مدرن، زیاد خواندن است و انسان باید سطح آگاهی‌های خودش را بالا ببرد و نگاه نکند منبع ورودی‌اش چیست. آقای حکیمی این مؤلفه را داشت و در خواندن حریص بود.
نماینده مقام معظم رهبری در روزنامه اطلاعات به بیان مؤلفه دوم روشنفکری در سیره علامه حکیمی که ارتباطات پیوسته با جامعه است پرداخت و گفت: ایشان درجایی گفته‌اند که به تماس با اقشار مردم از نوحه‌خوان‌ها و روضه‌خوان‌ها گرفته تا محافل مجددین و توده‌ها و محافل ادبی، اهمیت می‌داده‌اند؛ علامه معتقد بوده‌اند اگر طلبه با این اقشار و افکار تماس نداشته باشد جامعه خود را درک نمی‌کند و مثل استخری می‌ماند که آدم عمقش را نمی‌داند و نمی‌داند که کجا باید شنا کند و کجا باید راه برود.
وی مؤلفه سوم روشنفکری را ارتباط با محرومین عنوان کرد و گفت: آقای حکیمی در این قسمت به نظر من ارتباطاتی داشت که خیلی غریب و عجیب در آن دوره می‌آمد. ایشان می‌گوید از دوران طلبگی یکی از کارهایش ارتباط با فقرا و سر زدن به آن‌ها بود. علامه در حاشیه شهر در کاروانسرای مخروبه حاضر می‌شد و زندگی آن‌ها را از نزدیک لمس و حس می‌کرد. همچنین مؤلفه چهارم این روشنفکری ارتباطات روشنفکرانه است. یعنی مراودات بین روشنفکران.
وزیر سابق فرهنگ و ارشاد اسلامی تصریح کرد: آقای حکیمی این بافت ارتباطی با جریان‌های روشنفکری را از مشهد داشته و در تهران به آن وسعت داده بود. ایشان به سراغ حوزه‌های فرهنگی ضد مذهبی در تهران رفته و با آن‌ها مرتبط شده‌اند. مؤلفه پنجم که آقای حکیمی در مؤلفه‌های روشنفکری داشت، حوزه نثر و ادبیات است. ایشان به این حوزه بسیار توجه داشته‌اند و در انجمن‌های ادبی که در آن زمان بسیار لغزنده بوده، حضور داشتند. همچنین آخرین نکته در این بحث کنشگری اجتماعی و انقلابی گری است. ایشان از اوایل طلبگی در جریان با کنش‌های اجتماعی بود و در میدان عمل اجتماعی بود و هیچ مرحله ای در انزوا نبود.
مدیرمسئول موسسه و روزنامه اطلاعات به مسئله صیانت استاد پرداخت و گفت: نکته اول ایشان، استاد دیدگی بود. این ویژگی در بخش‌های مختلف زندگی ایشان متبلور بود. این استاد دیدگی بسیار مهم است و نمی‌شود خودرو بالا آمد و نکته دوم نیز آگاهی ایشان نسبت به دانش سلف بود.
وزیر سابق فرهنگ و ارشاد اسلامی نکته سوم را سلوک معنوی دانست و گفت: آقای حکیمی تحت تربیت اساتید خاصی سلوک معنوی داشت که خیلی از آن‌ها ابراز نشده است. اما این سلوک معنوی ایشان نکته‌های خاصی دارد.
وی گفت: نکته چهارمی که آقای حکیمی به آن توجه داشته‌اند، اسوه یابی است. وقتی آثار ایشان را نگاه می‌کنید، متوجه می‌شوید که علامه ترکیبی از اسوه‌هایش را دارد از امثال نواب صفوی و شیخ محمد خیابانی گرفته تا مرحوم علامه امینی.
صالحی به بیان ویژگی مشترک این اسوه‌ها پرداخت و بیان کرد: ویژگی این اسوه‌ها در دو چیز مشترک است و آن پارسایی و تقوا و اخلاص و پاک‌دامنی و آگاهی و احساس تعهد اجتماعی است؛ همچنین چهار نقطه تاریخی برای علامه مهم بود که این مقاطع، بعثت، غدیر، عاشورا، انتظار و مهدویت بود که این چهار حوزه نقطه اتکای معنوی ایشان بود و نکته آخر انس معرفتی و وجودی ایشان با معارف وحیانی است.ایشان از ابتدای تحصیل انس با قرآن داشت و بلوغ این انس در کتاب الحیات بود.
انتهای پیام/
نظر شما