حجت الاسلام مهدوی راد گفت: علامه حکیمی نگاهی تمدنی به دین داشت و در آثارش نیز جلوه‌های این نگاه تمدنی به همراه نگاه ارزشی، هدایتگری، هدایت‌آفرینی و هدایت‌پذیری پدیدار بود.
حجت الاسلام سبحانی گفت: ما ممکن است کتابخانه فکر و اندیشه حکیمی را در منزل داشته باشیم، اما باید ارزش علامه حکیمی را در تجربه‌های زیست فکری او دنبال کنیم. به نظر می‌رسد مرحوم علامه حکیمی با دوگانه‌ها زیست می‌کرد.
آیت الله سیدان گفت: علامه حکیمی در دوران زندگی‌اش بر سه اصل یعنی ترویج تشیع و تثبیت ولایت خاندان ثابت قدم بود و آثار و کتب او و نوشته‌هایش از چنین اصرار و توجهی حکایت می‌کند.
صالحی گفت: شخصیتی مثل علامه حکیمی قابل‌توجه است که در فضای روشنفکری بود و هرکدام از مؤلفه‌های روشنفکری ایشان می‌توانست دین‌گریزی را به وجود آورد و درعین‌حال ایشان دین‌دار و سوزمند دین و دیانت بود.
علامه محمدرضا حکیمی فقیه و مجتهد شیعه، فیلسوف، متفکر و نویسندهٔ ایرانی بود. امام خمینی(ره) در پیامی به تاریخ ۱۳۴۸/۸/۲۸ او را با این جملات خطاب کرد«جناب مستطاب ثقة الاسلام آقای محمدرضا حکیمی - دامت افاضاته». ایشان در ۳۱ مرداد ۱۴۰۰ به رحمت ایزدی پیوست.
