دکتر ذوالفقاری رابط جامعه و دانشگاه بود

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان، دکتر نجمه دری امروز سه شنبه یک شهریور در مراسم یادبود استاد فقید دکتر حسن ذوالفقاری که به همت پژوهشگاه فرهنگ، هنر و ارتباطات اسلامی برگزار شد، گفت: بیش از 40 روز از رفتن استاد گرانقدر ما می گذرد. با اینکه بارها در جلسات بزرگداشت ایشان که از طرف نهادهای مختلف برگزار شده، شرکت کردم، در این مجالس صحبت کردم و شنیدم هنوز رفتن ایشان را باور ندارم، هنوز ناباورانه به دست خط ایشان که در منزل و محل کارم است، نگاه می کنم؛ ناباورانه از خود می پرسم آیا دکتر با آن مهربانی و روح بزرگ ما را تنها گذاشتند؟

مدیر گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تربیت مدرس اظهار داشت: امروز بعد از یک ماه تعطیلی به دانشگاه می روم و مدام به این فکر می کنم که چه بی نشاط ترم پاییزی و چه بی نشاط بهاری که در دانشگاه تربیت مدرس در انتظار ماست در حالی که جای خالی دکتر ذوالفقاری حس که نه بلکه فریاد می زند. از دکتر ذوالفقاری یاد گرفتم از امید حرف بزنم. یکی از اصلی ترین وجوه دکتر ذوالفقاری این بود که فعال کننده و حالت کاتالازوری داشتند و کارها را راه می انداختند.

وی با بیان اینکه دکتر ذوالفقاری از جان خود مایه می گذاشت، عنوان کرد: ایشان در دانشگاه تربیت مدرس موتور محرکه بسیاری از کارها بود نه در یک حوزه بلکه در بسیاری از حوزه ها. درس های زیادی از دکتر ذوالفقاری آموختم، یکی از این درس ها این بود که کارها را به فردا نیندازم. دکتر ذوالفقاری کارها را به فردا و فرداها نمی انداخت، در حقیقت دکتر ذوالفقاری برای کار وقت و انرژی می گذاشت و واقعا از جسم و جان خود مایه می گذاشت. اگر با ایشان جلسه ای می گذاشتیم و در حین جلسه موضوعی مطرح می شد، دکتر ذوالفقاری تا پایان جلسه پروپزوال آن کار را روی کاغذ می نوشت، وظایف را به طور طبقه بندی شده به ما می گفت و بیشترین بار مسئولیت را خود بر می داشت.

این استاد دانشگاه با اشاره به اینکه جایگزین یافتن برای دکتر ذوالفقاری خیلی سخت است، بیان کرد: دکتر ذوالفقاری اهل استراحت نبود. تمام کسانی مثل من که تجربه شاگردی ایشان را دارند و حتی کسانی که سابقه همکاری با ایشان را داشتند، می دانند که باید پا به پای ایشان می دویدند. سرعت دکتر ذوالفقاری در انجام کارها زیاد و بی نظیر بود. همیشه می خواستند به ما بفهمانند که وقت برای همه کارها هست و بهانه کمبود وقت نیاورید. خانواده ایشان می گفتند که دکتر ذوالفقاری هم به تحقیق و پژوهش و دانشگاه می رسید و هم به وظایف خود به عنوان همسر و پدر عمل می کرد، ایشان می تواند الگویی برای همه ما باشد. دکتر ذوالفقاری نشان داد که اگر عزم جزم باشد، وقت برای همه کارها هست.

دکتر دری با بیان اینکه دکتر ذوالفقاری بسیار تلاشگر بود، اظهار داشت: درس دیگری که از دکتر ذوالفقاری گرفتم، تلاشگری است. دکتر ذوالفقاری اهل این بود که سعی و تلاش در هر زمینه ای داشته باشد. ایشان خضر راه و دستگیر بود. یکی از دغدغه های دکتر ذوالفقاری مکتوب شدن میراث بازمانده از گذشتگان بود. ایشان معتقد بود که باید از افرادی که آکادمیک و دانشگاهی نیستند اما دل در گروی فرهنگ دارند، حمایت شود.

مدیر گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه تربیت مدرس خاطرنشان کرد: از بس که دکتر ذوالفقاری عزیز و دوست داشتنی بود، بخش عظیمی از افراد که ایشان را ملاقات می کردند، افرادی بودند که دانشگاهی نبودند اما دغدغه فرهنگ داشتند. دکتر با رویی گشاده و تواضع با آنها صحبت می کرد. زمان هایی که به دعوت دانشگاه ها به شهرهای مختلف می رفتیم بسیاری از این افراد با دکتر ملاقات داشتند و ایشان پیشنهاد می کرد که کارگاه هایی برای این افراد بگذارد که جمع آوری فرهنگ عامه را به آنها یاد دهند.

وی با بیان اینکه برگ و بار درخت دکتر ذوالفقاری خرد و مهم تر از آن تواضع بود، عنوان کرد: اخلاق و منش دکتر ذوالفقاری ریشه در این داشت که درخت هرچه پربارتر باشد، متواضع تر می شود. ایشان داشته ها و پژوهش های خود را با سخاوت در اختیار همه افراد می گذاشت و می گفت از ظرفیت های موجود و بالقوه باید استفاده کنیم.

این استاد دانشگاه با اشاره به اینکه دکتر حسن ذوالفقاری رابط جامعه و دانشگاه بود، تصریح کرد: در مراسم تشییع ایشان افراد از مناطق مختلف و با لباس های محلی حضور داشتند. به یاد دارم پیرمرد نازنینی را دیدم که با لباس محلی آمده بود و بر سر خاک دکتر ذوالفقاری اشک می ریخت و می گفت من از روستای اطراف دامغان آمدم، دکتر هر وقت به دامغان می آمد ساعت ها با من حرف می زد، من برایش قصه های مختلف تعریف می کردم و شعر می خواندم. در واقع می توان گفت دکتر حسن ذوالفقاری تنها اهل حرف نبود بلکه اهل عمل بود.

گفتنی است، دکتر حسن ذوالفقاری، نویسنده و پژوهشگر ادبی در 56 سالگی در 17 تیر امسال بر اثر ایست قلبی درگذشت. وی مدرس دانشگاه تربیت مدرس بود و در سال های پایانی عمر خود به عنوان استاد اعزامی وزارت علوم بر کرسی زبان فارسی در دانشگاه شانگهای چین تدریس می کرد. از جمله کتاب های دکتر ذوالفقاری می توان به فرهنگ نامه داستان های متون فارسی، سر دلبران، داستان های امثال، ادبیات مکتب خانه ای ایران، پیغام اهل راز، سریر سخن، قاف غزل، 40 داستان از 40 نویسنده و مجموعه چهار جلدی افسانه های پهلوانی اشاره کرد.