خبرگزاری شبستان- البرز: الناز رحمت نژاد در یادداشتی به این خبرگزاری آورده است: از ضرورت های برنامه ریزی با هدف ارتقاء جایگاه اصحاب رسانه این است که به جای دسته بندی خبرنگاران به موافقین و مخالفین در آئین بزرگداشت روز خبرنگار در استانداری از خانه مطبوعات بخواهیم نهاد و انجمن صنفی روزنامه نگاران را در جهت استیفای حق و حقوق خبرنگاران تاسیس کند، به فکر تهیه و تولید بسته آموزشی با عناوین "فرهنگ رسانه"، " اقتضائات رسانه" و "تعامل اخلاقی اصحاب رسانه و تولیدکنندگان محتوا" باشد.
خبرنگار و دبیر خبرگزاری سازمان بسیج استان البرز ادامه می دهد: نشست های هم اندیشی و پرسش و پاسخ با حضور پیشکسوتان عرصه خبر برگزار کند تا به رفع اختلافات و به وحدت رسیدن اصحاب رسانه استان بیانجامد و نظام ارزیابی دقیقی ایجاد شود، تا در روزگاری که هرکس به راحتی وارد عرصه خبر می‌شود تمایزی بین وی و خبرنگار پیشکوست وجود داشته باشد و بین خبرنگار و خبرنگار نماهایی که از آن ها نام برده می شود و موجب انقراض و منزوی شدن خبرنگارهای اصیل شده اند، ملاکی برای سنجش تعیین شود.
پیشینه تاریخی روز خبرنگار برمی گردد به شهادت یک خبرنگارِ پُرکار، پُرتوان وفعّال یعنی محمود صارمی.
در ۱۷ مرداد ۱۳۷۷ خبرنگار شهید محمود صارمی، خبرنگار خبرگزاری جمهوری اسلامی ایرنا در مزار شریف به همراه ۸ نفر از همکاران ایرانی خود به اسارت طالبان درآمدند و روز ۱۸ مرداد به پایگاه هوایی شینداد قندهار منتقل شدند. روز ۱۸ شهریور ۱۳۷۷ خبرگزاری رویترز شهادت دیپلماتها و خبرنگاران را تأیید نمود و روز ۲۲ شهریور پیکر پاک او و ۸ نفر از دیپلماتهای شهید به ایران حمل شدند.
به همین مناسبت، شورای فرهنگ عمومی کشور، ۱۷ مراد ماه هرسال را به دلیل حساسیت حرفه خبرنگاری و ارج نهادن به جایگاه خبر و خبرنگار به عنوان روز خبرنگار نامگذاری کرد.
از تَمامِ روزهایِ سال تنها همین یک روز است که بازارِ تبریک، تجلیل، اهدا لوح، هدایا و حتی یادی از خبرنگار جماعت کردن از طرف مدیران شهر، خانه مطبوعات و دوستان داغ است.
بعد از ۴ سال خبرنگاری، که هر سال در روزِخبرنگار فقط پیام های تبریکش، آن هم نه از طرف مدیران و مسئولین شهری، بلکه مخاطبین صفحه اینستاگرامی، خواننده یادداشت هایم، دوستان و آشنایان به دستم می رسید چندجایی به مراسم آئین بزرگداشت روز خبرنگار دعوت شدم.
به رفتن و نرفتن فکر می کردم! دو تا را نرفتم و یکی را رفتم. در یک مراسمی که رفتم از شاخه گُلِ سُرخ، لوح و هدایا، پذیرایی و صحبت های مدیرانِ شهری که بگذریم از نام و یادِ الگویِ بارزِ خبرنگاران.
"شهید صارمی"، همان که به یُمنِ شهادتش هر ساله "آئین بزرگداشت روز خبرنگار" می گیرند و این حرفه را ارج می نهند، خبری نبود. کسی مشکلات قشر خبرنگار را که مثنوی هفتاد من است و در زمره مشاغل سخت طبقه بندی و از سالی به سال بعد منتقل می شود را ریشه یابی، مسئله یابی و احصاء نکرد. نمی دانم، می دانند که این قشر شریف، نجیب و زحمتکش با چه مشکلات متعددی دست و پنجه نرم می کند؟
در یکی از دو مراسمی که نرفتم گویا از این خبرها بوده! مشکلاتِ این قشر بیان و مطالبه شده اما نه خردمندانه، اخلاق مدارانه و آگاهانه!
مشکلات یادشان رفته و به اختلاف نظر، دیدگاه و سلیقه ها پرداخته اند! آن هم نه در خانه مطبوعات! نه در اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی! بلکه در استانداری!
اختلاف نظر، دیدگاه و سلیقه داشتن در قشر خبرنگار امری عادی است که در صورت عدم رفعشان مشکلات فراوانی را به همراه خواهند داشت.
نظر شما