به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان، نشست نمایشگاه «مینیمالیسم و کانسپچوال آرت » ظهر امروز یکشنبه چهاردهم مرداد ماه با حضور بهرنگ صمدزادگان، کیوریتور نمایشگاه و عبادرضا اسلامی، رییس موزه هنرهای معاصر تهران برگزار شد.
در این نشست «بهرنگ صمدزادگان»، کیوریتور نمایشگاه «مینیمالیسم و کانسپچوال آرت» درباره این نمایشگاه توضیح داد اهمیت نمایشگاه به خوراکی است که برای طیف وسیعی از هنرمندان تامین میکند ما خودرا در قبال هنرمندان مسئول می‌دانیم.
وی افزود: آخرین باری که نمایشگاه تقریبا کاملی از آثار موزه برگزار شده بود من دانشجو بودم و حدود سال ۷۷ بود. درواقع جوانان و نسل جدید هنرمندان فرصت دیدن این آرشیو را نداشتند. دوسالانه استانبول هفته آینده گشایش می‌یابد و وقتی خوراک هنری برای هنرمندان و جوانان در داخل فراهم نباشد آنها برای دیدن آثار به خارج از کشور می‌روند.
بهرنگ صمدزادگان یادآور شد: نمایشگاه «مینیمالیسم و کانسپچوال آرت» در واقع دو جریان که در تغییر هنر مدرن به پست مدرن دخیل بودند را در بر می‌گیرد. شورشیان دهه ۶۰ هستند و ما جریانی از کانسپت مینیمال هستیم. حتی تب آن در ایران نیز داغ شد؛ بی آنکه مفاهیم را بشناسیم آثاری مجدد خلق شد.
وی تصریح کرد: آن چیزی که می‌تواند هنر ایران را جهانی کند و هنر ما جدی گرفته شود اهمیت دارد اما در حاشیه هیچیک از بازارهای هنر، میزگردهای هنری نامی از ایران نیست چراکه هنوز هنر معاصر ایران نتوانسته جایگاه خودرا در حوزه نظریه های هنری مشخص کند؛ ما با «مینیمالیسم و کانسپچوال آرت» می‌توانیم نسبت به تاریخ هنر موضع داشته باشیم. اینکه فقط طوطی وار تاریخ هنر را حفظ کرده باشیم فایده ندارد باید نظریه داشته باشیم.
صمدزادگان با بیان اینکه باید مطالبه برگزاری نمایشگاه‌هایی از این دست را داشته باشیم، گفت: موزه هنرهای معاصر عموما قلب پویا جامعه هنری هستند. از آنجایی که فضای نمایشگاهی دیگری نداریم از این رو موزه به نوعی کارکرد خود را از دست داده است. مجموعه صبا فرهنگستان هنر عملا فضای افلیجی است برای برگزاری نمایشگاه حتا فضای موزه امام علی هم مناسب نمایش آثار نیست.
به گفته این هنرمند گنجینه موزه هنرهای معاصر تهران در رده بالاترین گنجینه های هنر معاصر دنیاست.
وی درباره موضع نمایشگاه «مینیمالیسم و کانسپچوال آرت» نسبت به تاریخ هنر اظهار کرد: بحث آموزشی یک موضوع است که این نمایشگاه به دنبال آن است و مسئله اینکه چگونه جایی همانند موزه هنرهای معاصر می‌تواند در حوزه مقاومت هنر برای جاری نگهداشتن جریان هنری در صدد نمایش آثار برآید. اینکه هنرمند از سکون دور بماند و به تفاوت موزه تاریخ هنر با موزه هنرهای معاصر بپردازیم. مرور یک جریان هنری که حدود ۵۰تا ۶۰ سال از آن گذشته را در بستر دیگری قرار دهیم و آنرا بازخوانی کنیم. تاریخ هنر در مرحله بازخوانی قرار دارد.
نظر شما