به گزارش خبرنگار قرآن و معارف خبرگزاری شبستان، میلیون‌ها انسان عاشق و دلسوخته با هر وسیله ممکن و عمدتاً با پای پیاده خود را به عراق می‌رسانند تا با شرکت در مراسم عبادی و سیاسی راهپیمایی بزرگ اربعین، با سرور و سالار شهیدان عالم، حضرت ابا عبداالله الحسین (ع) عهد و پیمان دوباره‌ای ببندند که هیچگاه با یزید و یزیدیان سازش نکرده و بر ظلم آنان سکوت ننمایند. آنها می‌روند تا بزرگترین گردهمایی بشری را در کربلای معلی شکل دهند و به یزیدیان زمان بگویند که راه و مرام حسین‌بن علی (ع) فراموش شدنی نیست و راهی که در عاشورای سال 61 هجری نشان داده شده برای همیشه تاریخ، سرمشق انسانهای آزاده و شرافتمند خواهد ماند. لذا در این خصوص با حجت الاسلام «محمد صادق کفیل» مدیر مرکز تخصصی صحیفه سجادیه گفت و گویی انجام دادیم که در ادامه مشروح آن تقدیم حضورتان می شود.
فلسفه بزرگداشت اربعین چیست؟ چه رمز و رازی در اربعین نهفته است؟
امام صادق (ع) در زیارت اربعین می فرمایند: «وَبَذَلَ مُهْجَتَهُ فِیکَ لِیَسْتَنْقِذَ عِبَادَکَ مِنَ الْجَهَالَةِ» (و جانش را در راه تو بذل کرد تا بندگانت را از جهالت و سرگردانی گمراهی برهاند) حقیقتا آنچه این امام بزرگوار در زیارت اربعین بیان می کنند، علت حادثه عاشورا است، یعنی اینکه امام حسین (ع) جان شان را به خداوند هدیه دادند تا ما نجات پیدا کنیم. عالم در حال غرق شدن بود، انسان از انسانیت فاصله گرفته بود و به طور طبیعی صفات غیر انسانی حاکم شده بود. این عشق بازی امام حسین (ع) فقط به دلیل نجات جامعه بشری بود.
به طور طبیعی وقتی حضرت سید الشهداء (ع) با همه وجود برای ما گام برداشت، ما مدیون امام شدیم ،یعنی عملا حرکت اربعین گام های مختصری ایست به جبران گامی که امام برداشتند. ما در زیارت اربعین داریم هر ضربه و اتفاقی که برای ما رخ دهد در مقابل حرکت و عشق امام حسین (ع) هیچ است. در مسیر عزاداری و حرکت به سوی امام ابا عبدالله الحسین (ع) هرچه انسان هزینه کند و همه وجودش را هم بدهد، کاری انجام نداده است لذا اثر این زیارت و پیاده روی احیای دین است، شاید هیچ اتفاقی همانند این پیاده روی معرف تشیع، ولایت و امامت به دنیا نباشد. پیاده روی اربعین یک حرکت دینی و عبادی است. یک فردی می گوید من می روم کربلا زیارت امام حسین (ع) می کنم و بر می گردم اما این گامی که در ایام اربعین برداشته می شود، فقط یک زیارت و کربلا رفتن نیست بلکه یک اتفاق جریان ساز و اثرگذار و احیاکننده معارف اهل بیت (ع) در کل عالم هستی است و این بسیار مهم است.
اگر زائر اربعین بداند که هر گام او چقدر در دنیا موثر است به طور طبیعی نوع گام برداشتن اش، نوع حرکت اش، نوع مسیر و طی مسیرش بسیار متفاوت می شود. گاهی فقط زائر مقصد را کربلا می داند و می گوید تا کربلا برم و برگردم اما آثار مسیر بسیار بسیار مهم است.
پیاده روی اربعین چه آثار فرهنگی و اجتماعی می تواند داشته باشد؟
همان طور که عاشورا حرکتی برای نجات عالم بود، جریان نجات عالم هستی در ظهور امام عصر (عج) رخ می دهد، به تعبیری همه هدف خلقت و برکات عالم با ظهور مفهوم پیدا می کند. این یک امر واضح و یقینی است، یعنی ظهور نه تنها نجات عالم هستی بلکه نجات بشریت است. پیاده روی اربعین خود بسترساز ظهور و فرج امام عصر (عج) است،به طور طبیعی ما گاهی دعایی می کنیم و ندایی می زنیم که همه مطلوب و خوب است اما در پیاده روی اربعین ما داریم حرکت می کنیم، تلاش می کنیم، ما داریم امام را به عالم معرفی می کنیم. برای همه عالمیان سوال می شود، مسئله می شود؛ این خود در فرج و ظهور امام عصر (عج) بسیار موثر و تاثیرگذار است.
زیارت امام حسین (ع) در روز اربعین چه آثاری دارد؟
اینکه اصل زیارت اربعین فضیلت بیشتری به زمان های دیگر دارد یا خیر را نمی دانم، چون در روز عرفه و شب نیمه شعبان هم فضیلت خاص دارد، شاید روایت های آن زمان هم پررنگ تر باشد. ما چگونه می گوییم راه قدس از کربلا می گذرد. این اجتماع، این همت و این با هم بودن ،یکدلی و یکرنگی ما همه نمادهای ظهور است و از سوی دیگر هم دنیا یک مقدار حساب خودش را می کند، یعنی این اجتماع تشیع و پیاده روی اربعین یک محور مهم در مقابله با استکبار و طاغوت است، اینکه شیعه دنیا محور دارد، طبل متصل دارد با هم هستند. این پیاده روی برای دنیا یک امر عجیبی است و این اجتماعی که شیعیان در اربعین دارند برایشان سوال است. چون شیعیان محور دارند، چون هدف دارند،چون الگو دارند، چه بسا بگوییم پیاده روی اربعین مهمترین راهکار برای نجات تشیع، رشد تشیع و پیشرفت ولایت امیرالمومنین (ع) است و همه آنهایی که نسبت به دین و اهل بیت (ع) در ذهن مان وجود دارد در اربعین معنا و مفهوم پیدا می کنند، یعنی اگر ما می دانستیم که با رفتنمان به کربلا و با پیاده روی خود چقدر در اتفاقات عالم موثر بوده، نگاه مان بسیار تغییر پیدا می کرد.
نظر شما