خبرگزاری شبستان گیلان، نوشین کریمی
این روزها که کوله بار سفر تنها در یک ساک کوچک و سبک بسته می شد و با کمترین تشریفات می توانستی به بزرگ ترین سفر معنوی عمرت بروی، فقط یک چیز آرامت می کرد و آن هم رسیدن به معشوقی بود که همه چیزش را پای خوب زیستن تو داده است...
وقتی در این راه پیاده قدم میزدی می توانستی خاطراتی را مرور کنی که از ابتدای عمرت تا کنون بارها و بارها از تاریخ شنیده ای....
از نماز ظهر عاشورا، از لب عطشان کودکان در خیمه مانده، از صبر زنان زینبی، از غیرت و وفاداری مردان عباسی، از حر شدن و از داوطلب شدن برای این جهاد بزرگ، از شنیدن صدای نوزادی در آغوش کمر شکسته ولی زمان....
همه این ها را آنهایی که با معرفت رفتند خوب دیدند و آنهایی که جاماندند هر لحظه با بغض در گلو فرو خوردند تا شاید فرصتی دیگر برایشان مهیا شود...
«فائزه باقری» از خادمین موکب منتظران ظهور سنگر و کوچصفهان است که از لحظه های ناب سفر اربعین ۱۴٠۱ عکس هایش را با مخاطبینش به اشتراک می گذارد، از او اجازه گرفتم تا چند عکسی را برای گزارش خبرم استفاده کنم و وی با گشاده رویی پذیرفت و در ادامه در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری شبستان بیان کرد: موکب ما برای استراحت، استحمام، خواب و صبحانه در کربلا دایر شده است.
وی افزود: با توجه به اینکه اولین سالی است که این موکب راه اندازی شد یکسری مشکلات وجود داشت ولی با همت و همکاری خادمین مشکلات رفع شدند و خانوم ها کارهای آشپزی را انجام می دهند و آقایان هم با توجه به اینکه عراق هوای خیلی گرمی دارد خیلی زحمت کشیدند تا امکانات برای خدمات بهتر فراهم شود.
وی افزود: نوسان برق وجود دارد اما بی برقی کمی را تجربه کردیم و البته عراقی های اطرافمان هم خیلی کمک کردند تا به مشکلی بر نخوریم.
باقری با اشاره به اینکه بار اولی است که سفر اربعین آمده ام ولی سال ۹۸ دانشجویی با هواپیماه به کربلا آمده بودم و سختی های مرز و... را نداشتم تصریح کرد: وقتی برای اربعین از مرز خسروی آمدیم خیلی خیلی شلوغ بود، واقعا ایرانی ها خیلی کمک کردند تا جایی که کسانی را که سن شان بالا و یا خانم هایی که کالسکه و بچه همراهشان بود را از راه جداگانه ای می بردند که خسته نشوند، حتی ساک خانم ها را می گرفتند و تا لب گیت می بردند و آنجا تحویل می دادند و... همه این کمک کردن ها زیبا و قابل ارزش است.
وی همچنین اضافه کرد: از گیت هم که رد شدیم، چند ساعت آن طرف مرز معطل ماندیم اما خوبی اش این بود که عراقی ها جایی را به آب خنک اختصاص داده بودند و سریع هم شارژش میکردند و اصلا تشنگی در راه نکشیدیم، ولی برای غذا باید صف می ماندیم و خیلی ها برای کرایه پول ایرانی قبول نمی کردند.
وی با بیان اینکه لیست بلندی از کسانی که التماس دعا داشتند را با خود همراه دارم که کسی از قلم نیفتد و امیدوارم تجربه چنین سفر معنوی قسمت همه آرزومندان بشود.
«سمانه موسی پور» نیز در گفت و گو با خبرنگار خبرگزاری شبستان از حال هوای این سفر با فرزندان کوچکش گفت و افزود: سفر با بچه ها سخت است اما بنظرم شیرینی این سفر در سختیش است.
وی که از فرهنگیان مدارس گیلان است اظهار کرد: این سفر با تمام کم و کاستی هایش شیرین و با صفا است چرا که وقتی در مسیر پیاده روی قرار میگیری یک حس معنوی خاصی به انسان دست می دهد که به راحتی قابل توصیف نیست و همانجا با خودت می گویی من هر سال باید به این زیارت بیایم.
وی گفت: خدا را شکر با اینکه کودکانم ۹و ۵ ساله هستند اما این نوع سفر کردن برایشان لذت بخش بود و سفر معنوی خوبی را تجربه کردند.
موسی پور با اشاره به اینکه امکانات وجود داشت اما چون جمعیت زیاد است کیفتش کم بنظر می آید که آنهم دست ما نیست و هر آنچه هست باید بپذیریم.
وی اضافه کرد: خوشبختانه عنایت و توجه خدا و امام حسین(ع) به ما باعث شد که همه جا برای ما خود به خود مکان اسکان فراهم شود، مثلا در میسر یک عراقی با منت و خواهش ما را به منزلش برد و از ما پذیرایی کرد و دو تا فرزند داشت که با بچه های من هم بازی شدند و خیلی برای خودم و بچه ها این مهمان نوازی ارزشمند بود.
«سیدسعید حسینی» مداح ایرانی که با پای پیاده با خانواده به کربلا رفته با بیان اینکه کسی اینجا برای تفریح و کسب و کار نیامده، بلکه همه به دنبال کسب معرفت هستند به خبرنگار خبرگزاری شبستان گفت: این سفر اجباری نیست بلکه دلی است و اصلا کربلا بدون سختی معنا ندارد.
وی با اشاره به اینکه در هر حال پیاده روی اربعین سختی های خودش را دارد ولی همه این سختی ها و خستگی ها زمانی رفع می شود که به عمود آخر میرسی و حرم ارباب معلوم می شود.
حسینی تصریح کرد: در مسیر راه هم که تمام موکب ها خالصانه و بدون هیچ چشم داشتی نوکری زائران امام حسین(ع) را میکنند و چیزی کم نمی گذارند.
وی افزود: وقتی می بینید بچه های خردسالشان را میفرستند تا جلوی شما را بگیرند و شما را به اصرار به منزل و یا موکب هایشان جهت پذیرایی دعوت کنند انسان دیگر نمی تواند جلوی احساسات خود را نگه دارد که زائران حسین(ع) چقدر ارزش و کرامت دارند.
حسینی با تاکید بر اینکه امکانات فوق العاده خوب بود تصریح کرد: البته دشمنانی همیشه هستند ک نمی توانند این پیاده روی بزرگ و عظیم را ببینند و حرف هایی میزنند و سنگ اندازی می کنند تا شور این حضور را کم رنگ نشان دهند.
وی اذعان کرد: بنده به همراه خانواده هم در نجف و هم در کربلا داخل خانه های عراقی ها مهمان شدیم، البته من پنجمین باری است که قسمتم شده و اینکه فرقش نسبت به سال های گذشته با توجه به اینکه ۲ سال بخاطر کرونا نتوانستیم مشرف بشویم فقط و فقط شلوغی ها بود.
وی با بیان اینکه استقبال در ایران و عراق کلی فرق دارد گفت: ابتدا بخاطر اینکه امکانات ما در ایران بیشتر است و دوم اینکه این همه جمعیت از ایران و حتی کشورهای دیگر وارد کشور عراق می شوند که نیاز به اسکان و پذیرایی و... دارند و آنجا توان پذیرش و ارایه خدمات به این همه جمعیت را ندارد.
وی با ابراز خرسندی از اینکه در اصل اربعین یعنی حس کردن همین سختی هایی که اهل بیت(ع) کشیدند اظهار کرد: باید سختی بکشیم تا درک کنیم و هر کسی که با پای دل راهی میشود درک معنوی این موضوع برایش بیشتر است نه کسانی که برای تفریح و خوش گذرانی و تماشا کردن می آیند.
امسال هم جا ماندم و قسمتم نشد راهی کربلا بشوم، اگر چه با دلم هر روز و شبش را بین الحرم گذراندم و با زائران سیدالشهدا هم صحبت شدم و پا به پای آنها در عکس ها و فیلم هایی که برایم ارسال می کردند زیارت نامه خواندم اما بوسیدن تربت حسین(ع) در ۶ گوشه مزارش و سر سپردن بر بازوی وفاداری عباس(ع) برایم هنوز یک حسرت است...
نظر شما