علامه حسن‌زاده آملی به مسجد تعلق خاطر داشت/می‌گفت باید مساجد را به خانه‌هایمان بیاوریم

به گزارش خبرنگار گروه مسجد و کانون های مساجد خبرگزاری شبستان، علامه «حسن حسن زاده آملی» از استادان حوزه فقه، اصول، فلسفه، کلام و ادبیات سوم مهرماه سال ۱۴۰۰ دعوت حق را لبیک گفت و به دیار باقی شتافت، به مناسبت فرا رسیدن نخستین سالگرد ارتحال آن عالم ربانی با تنی چند از شاگردان ایشان، به بررسی ابعاد مختلف شخصیت و رویکرد علامه درباره مسجد پرداخته ایم که در ادامه تقدیم حضورتان می شود:

اهمیت ویژه مسجد در اندیشه علامه حسنزاده آملی

حجت الاسلام والمسلمین «هادی عبایی خراسانی» با بیان اینکه حضرت علامه ذوالفنون مرحوم آیت الله حسن‌زاده آملی اهمیت زیادی برای مسجد قائل بود، گفت: بارها طی ۳۰ سالی که در محضر ایشان بودم، می فرمود: آقا جان من، نسبت به مسجد و مصلی اهتمام داشته باشید.

شاگرد علامه حسن‌زاده آملی افزود: مرحوم حسن‌زاده آملی همچنین تاکید داشت هر فردی باید در گوشه ای از خانه اش نیز مصلی و جایی برای نماز و عبادت تعیین کند.

وی ادامه داد: علامه حسن‌زاده آملی خودشان نیز همیشه در یک گوشه از منزل سجاده‌شان را پهن می کرد و مشغول عبادت می شد. ایشان می فرمود: اگر ما هم به مساجد برویم و هم مسجد را به خانه های مان بیاوریم آنگاه فرزندان ما خوب تربیت می شوند.

حق تالیف از ناشران دریافت نمی کرد

حجت الاسلام والمسلمین «حسن رمضانی» با بیان اینکه علامه حسنزاده آملی منظومه ای از معارف و علوم بود، گفت: ایشان هم در تعلیم و تحصیل و هم در تدریس و انتقال اندوخته های علمی خود به شاگردان بسیار موفق بود. ایشان آنچه را که آموخته بود با تمام وجود و بی هیچ چشمداشتی در اختیار شاگردان قرار می داد. زمانی به ایشان گفتیم که حضرت استاد، چرا حق تالیف از ناشرانی که آثار شما را منتشر می کنند، نمی گیرید؟ ایشان با لبخند جوان ما را داد. وقتی به ایشان گفتیم که این کار شما برخی از ناشران را بدعادت می کند، نیز حرف ما را قبول نکرد. اگر ناشری تعدادی کتاب برای ایشان می آورد، علامه حسن‌زاده آملی، پول تک تک کتاب ها را پرداخت می کرد.

شاگرد علامه حسن‌زاده آملی افزود: مرحوم حسن زاده آملی با وجود همه جایگاه هایی که داشت، ادب عجیبی نسبت به استادان خود داشت. معروف است که ایشان زمانی مشاهده کرد پای مرحوم استاد الهی قمشه ای از عبای شان بیرون است، خود را روی پای استاد انداخت و آن را بوسید. وقتی این عمل با مخالفت مرحوم قمشه ای الهی روبر شد، علامه حسن‌زاده پاسخ داد: توفیق بوسیدن دست شما را نیافتم لذا بوسیدن پای شما را از دست ندادم.

رمضانی ادامه داد: این چنین ادبی را در کدام دانشگاه و حوزه سراغ دارید؟ چنین ادب و کرنشی در برابر استاد را کجا می توان سراغ یافت؟ مرحوم علامه حسن‌زاده آملی باور داشت که علم و معارف اهل بیت (ع) نور است و باید با تمام وجود، معلومات خود را در اختیار مردم قرار داد. این همه ادب و تواضع از عوامل توفیقات علامه حسن‌زاده آملی بود. حوزویان و دانشگاهیان باید چنین ادبی را از علامه بیاموزند و در مدارس علمیه و دانشگاه ها ترویج دهند.

علامه حسن‌زاده آملی از طلاب حوزه علمیه مسجد جامع آمل بود

حجت الاسلام والمسلمین «عبدالله حسن‌زاده آملی» نیز با بیان اینکه مرحوم علامه حسنزاده آملی تربیت یافته مسجد بود، گفت: ایشان دوره طلبگی خود را در مسجد جامع آمل طی کرد و مدت ها نیز امام جماعت بود.

فرزند علامه حسن‌زاده آملی افزود: ایشان از هر گونه تعلقات دنیوی دور بود و باور داشت کسی که در مسجد تربیت شده، نباید به دنیا وابسته باشد. کسی که در گوشه ای از مسجد با خدای خود خلوت می کند و برای خود استقلالی قائل نیست نمی تواند وابسته به زر و زیور دنیا باشد.

حجت الاسلام والمسلمین «سید ابوالحسن نواب» نیز با بیان اینکه توفیق آشنایی بنده با مرحوم علامه حسن‌زاده آملی حدود 50 سال و توفیق همسایگی و استفاده از محضر ایشان را به مدت 20 سال داشتم، گفت: ایشان از اساتید کم نظیر حوزه علمیه بود.

این شاگرد علامه حسن‌زاده آملی افزود: ما نظیر علامه حسن‌زاده آملی را سال ها است که نداریم؛ کسی که هم در حوزه علوم اسلامی صاحب نظر باشد هم در حوزه فلسفه و هیئت و نجوم.

وی ادامه داد: فکر نمی کنم به این زودی ها کسی بتواند جایگزین علامه حسن‌زاده آملی شود و شاید باید ده ها نفر صاحبنظر بیایند تا جمع آنها کسی همچون آقای علامه حسنزاده آملی شود و جای ایشان را پر کنند.

علامه حسن‌زاده آملی در معرفت دینی و محبت اهل بیت (ع) و در ولایت بی نظیر بودند

نواب تصریح کرد: مرحوم علامه حسن‌زاده آملی در معرفت دینی و محبت اهل بیت(ع) بی نظیر بود. مثل ایشان در ولایت مداری و در معارف عقلی و معارف نقلی سراغ نداریم.

وی خاطرنشان کرد: علامه حسن‌زاده آملی در شعر و ادب و در بسیاری از مباحث دیگر صاحب تبحر بود. ایشان با زبان های خارجه نیز آشنایی داشت. ایشان و آیت الله جوادی آملی دو رکنی هستند که در کنار هم توانستند علوم عقلی را پس از علامه طباطبایی(ره) در حوزه علمیه مطرح کنند. ایشان همه سخنان را به جان خرید تا بتواند این علوم را به طلاب تعلیم دهد. کار ایشان واقعا بزرگ و ماندگار بوده است.