علی شیرخانی در گفتگو با خبرگزاری شبستان از استان قم با تسلیت فرارسیدن سالروز رحلت پیامبر اسلام و شهادت امام حسن مجتبی(ع) گفت: ائمه نور واحد هستند ولی چون در زمان های مختلف با اشخاص مختلف جلوه گری کرده اند، با توجه به زمان های مختلف این نور در نظر ما به گونه ای خاص جلوه گری کرده است.
این استاد حوزه و دانشگاه ادامه داد: نور همان نور است و فرقی ندارد، اما چون ما در زمان های مختلف با توجه به زمان و مکان زندگی می کنیم با محدودیت های زمانی و مکانی جلوه گری های نور ائمه برای ما مختلف می‌شود. بر این اساس وقتی که نگاه می کنیم به زندگی امام حسن مجتبی(ع) مشاهده می کنیم که ایشان در تعابیر حضرت رسول(ص) به عنوان سرور جوانان بهشت مطرح شده است.
وی در ادامه با اشاره به ویژگی های بارز امام حسن مجتبی(ع) تصریح کرد: از مهمترین ویژگی ها و صفات بارز آن امام همام(ع) کریم بودن است، ایشان علاوه بر این که مسؤولیت اداره سفره های کریمانه امیرالمؤمنین(ع) را در دوران زندگانی ایشان بر عهده داشت، در زمان خودشان سه مرتبه تمام مال خود را در راه خدا بخشید.
شیرخانی افزود: با توجه به این که ائمه اطهار(ع) الگو هستند، یکی از مباحثی که در مورد امام حسن مجتبی(ع) وجود مسأله خلافت ایشان است. در مسأله خلافت ایشان می بینیم که در نهایت منجر به صلح می‌شود، دلائل و چگونگی این صلح به صورت مفصل مطرح شده و بسیار قابل توجه است.
وی ادامه داد: اوضاع و احوال آن زمان بعد از پیامبر دگرگون شده بود و حضرت امیرالمؤمنین(ع) بعد از 25 سال سکوت، کمتر از پنج سال حکومت کرد و این پنج سال هم درگیر مشکلات عدیده ای بودند.
این استاد حوزه و دانشگاه تصریح کرد: پس در این مقطع زمانی که از همان 25 سال شروع شد، امویان یک تشکل بسیار قوی در این زمان ایجاد کرده بودند به همه امور از طرق مختلف احاطه داشته و به همین دلیل می‌گویند: در منزل و دارالحکومه امام حسن مجتبی(ع) جاسوسان و مأموران مخفی امویان حرکات ایشان و حتی با ایجاد یک شبکه بزرگ، فرماندهان را زیر نظر داشتند.
وی افزود: گروه دیگر شکاکانی بودند که هرچند مبارزه علیه امام مجتبی(ع) نداشتند ولی آثار و دیدگاه هایی که برخی افراد مثل خوارج مطرح می کردند روی اینها اثر گذاشت و در مسائل اجتماعی ورودی پیدا نمی کردند.
شیرخانی ادامه داد: خوارج نیز بعد از این که امیرالمؤمنین(ع) آنها را از میان برداشت در زمان امام حسن مجتبی(ع) دوباره آمدند و طبیعی است چون آنها دیدگاه های عجیبی داشتند به مخالفت برخاستند، هرچند اندک بودند.
وی با اشاره به گروه سرخ ها و حمراء گفت: این گروه عمدتا دنبال کسانی می رفتند که پیروز باشند، یعنی تلاش می کردند عمدتا جزو سربازان شخص پیروز و شمشیران شخص غالب باشند، اینها کسانی بودند که ابتدا با امام مجتبی(ع) بیعت کردند ولی به مرور از بیعت سر باز زدند و در نهایت به سمت و سوی گروه غالبان که در نظرخودشان معاویه بود، رفتند.
شیرخانی ادامه داد: امام مجتبی(ع) در شرایط سختی زندگی می کرد و ما وقتی این اوضاع و احوال را نگاه می کنیم می بینیم شرایط بسیار شکننده است یعنی مردم با بسترهایی که برای شان ایجاد کرده بودند به نوعی از حق گریزان بودند؛ یعنی یکی از ویژگی هایی که می توانیم در زمان امام مطرح کنیم همین بود که مردم حق را دنبال نمی کردند.
نظر شما