به گزارش خبرنگار گروه غدیر و مهدویت خبرگزاری شبستان، ۹ ربیع‌الاول، سالروز آغاز امامت حضرت بقیه‌الله الاعظم(عج)، امام زمان(عج) از مناسبت‌هایی است که برای شیعه اهمیتی خاص دارد چراکه این روز آغاز دورانی است که به دولت موعود و مدینه فاضله‌ای که بشر قرن ها آرزوی آن را در سر داشته، ختم می شود. در آستانه این روز و به منظور بررسی چرایی و الزامات بزرگداشت آن با حجت الاسلام والمسلمین «محمدرضا فوادیان»، دبیر علمی اندیشکده بین‌المللی مهدویت و کارشناس مرکز تخصصی مهدویت گفتگویی ترتیب داده ایم که در ادامه مشروح آن تقدیم حضورتان می شود:
حجت الاسلام فوادیان با بیان این ۹ ربیع الاول به عنوان سالروز آغاز امامت امام عصر(عج) برای شیعیان اهمیتی ویژه دارد، اظهار کرد: با توجه به اینکه امام مهدی(عج)، امام حی و حاضر هستند و ما نسبت به ایشان وظیفه سنگینی داریم شیعه درصدد است ایام مرتبط با حضرت(ع) را به فرصت عرض ارادت به ایشان تبدیل کند. ۹ ربیع الاول از جمله این فرصت ها است که شیعه با گرفتن جشن با حضرت مهدی(عج) تجدید بیعت می کنند.
دبیر علمی اندیشکده بین‌المللی مهدویت ادامه داد: امام مهدی(عج) در سال 260 هجری به امامت رسیدند ما شیعیان چون در آن سال نبودیم پس از آن در هر ۹ ربیع عهد و پیمان خود را با حضرت بقیه الله الاعظم(عج) تجدید و اعلام می کنیم اگر در سامرای ۲۶ هجری بودیم با شما عهد بسته و بر آن وفادار می ماندیم. ۹ ربیع الاول فرصت مغتنمی برای دلدادگان امام زمان(عج) است که هر روز صبح در دعای عهد با ایشان نجوا و ابراز ارادت و آرزوی همراهی با حضرت حجت(عج) را می کنند.
دعا بدون عمل معنا ندارد
وی با بیان اینکه این عهد و پیمان فقط به زبان نیست، گفت: در دعای عهد می خوانیم: «عَهداً و عَقداً و بَیعَةً فی رَقَبَتی ...» این یعنی عهد و پیمان ما با امام زمان(عج) سوری و ظاهری نیست بلکه علاوه بر عهد، عقد یعنی گره زدن و دست یاری دادن به امام زمان(عج) است از سوی دیگر در مقدمات ادعیه آمده، دعاکننده بدون عمل مثل تیرانداز بدون کمان است یعنی دعا فقط خواندن نیست بلکه خواستن طلب و اراده است ما با حضرت حجت(عج) با زبان عهد و پیمان می بندیم و در عمل و رفتار این عهد را پیاده می کنیم.
حجت الاسلام فوادیان با بیان اینکه آمیختن ایام شاد ۹ ربیع الاول با جشن های عیدالزهرا(س) صحیح نیست، تاکید کرد: بنابر تصریح دانشمندان و مورخان، مرگ خلیفه دوم در اواخر ماه ذی الحجه اتفاق افتاده است، و لذا جشن گرفتن در ۹ ربیع الاول برای این مسئله نیست اگر به سال ۲۶۰ هجری مراجعه کنیم، می بینیم برخی از شیعیان سامرا که فکر می کنند سیدجعفر جانشین امام عسکری(ع) است به محضر وی رسیده و تبریک می گفتند!
شیعه 9 ربیع را به تفرقه و جدایی گره نمی زند
وی اضافه کرد: با این گزاره تاریخی یقیناً شیعیان در سال های آغازین امامت امام عصر(ع) تبریک و جشن و سرور داشته و این برای عیدالزهرا(س) نبوده و امروزه با توجه به انگیزه هایی که منتظران برای زمینه سازی ظهور ولی خدا دارند و بر این زمینه راهبرد وحدت را مهم تلقی می کنند مسئله برائت و دشمنی با دشمنان خدا را مهم دانسته اما از این موضوع برای تفرقه و جدایی بین مسلمانان استفاده نمی کنند.
این کارشناس مهدوی در ادامه ابراز کرد: امروزه برخی از بزرگان و مراجع نسبت به برگزاری مراسم جشن برای اعلام برائت در این ایام توصیه های لازم را بیان و تاکید کرده اند هر کاری که باعث جدایی و تفرقه بین مسلمانان و حمله به عقاید آنها شود، امری ناپسند و دور از آداب انتظار است.
شادی ها باید همسو با سیره اهل بیت(ع) باشد
حجت الاسلام فوادیان درباره الزامات جشن های 9 ربیع الاول در فرهنگ انتظار، بیان کرد: در روایت است که: شیعیان در شادی اهل بیت(ع) شاد و در حزن و اندوه آنها، اندهگین می شوند، یعنی از نشانه های شیعه سوگواری در سوگ اهل بیت(ع) و شادی و فرح در شادی آن حضرات(ع) است. ما ضمن برائت از همه دشمنان اهل بیت(ع)، معتقد هستیم جشن ها و مراسم ها باید همسو با فرهنگ اهل بیت(ع) باشد.
وی در ادامه تاکید کرد: آن حضرات(ع) در همه جشن ها و روزهای شاد، بر برگزاری همراه با مناسک دینی تاکید دارند مثل گفتن ذکر، خواندن دعا و نماز و خوشحال کردن مومنان و زدودن غم آنان؛ بنابر این، شیعه در جشن و مناسبت های شاد مثل نهم ربیع الاول، نباید از مرزهای تشیع و اسلام عبور کند بلکه باید در بزرگداشت این ایام الله مقصد قرب را در نظر داشته و جشن و شادی‌اش عاری از لغو و لهو و لعب باشد.
نظر شما