به گزارش خبرنگار گروه غدیر و مهدویت خبرگزاری شبستان، در فرهنگ شیعی نقش ذکر و یاد بسیار مهم است. همچنان که یاد خدا، یاد قیامت، یاد مرگ، یاد بهشت و جهنم و ... سازنده است و همچنان که یاد حادثه عاشورا این حماسه را زنده نگاه داشته و دل ها را با عاشورا و فرهنگ جهاد و شهادت پیوند زده است. یاد امامان و فضایل و مناقبشان و تولد و شهادتشان سازنده است و مهر و محبت آنان را ریشه‌دار می کند. توصیه شده در مجالس و محافل خود از ما و فضایل ما خاندان صحبت و احادیث ما را برای هم نقل کنید. چراکه خداوند و فرشتگان اینگونه مجالس را دوست می دارند و یاد اهل بیت(ع) یاد خدا است (انّا اِذا ذُکرِنا ذُکِرَ اللهُ).
اینکه فرموده اند به یاد امام زمان(عج) صدقه بدهیم، هنگام شنیدن نام ایشان به احترام حضرت(عج) بلند شویم، دعای عهد را هر روز و دعای ندبه را جمعه ها را بخوانیم، در سامرا آن حضرت(عج) را زیارت کنیم، نیمه شعبان را گرامی بداریم، دعای فرج بخوانیم، برای رهایی از مشکلات به آن حضرت(عج) متوسل شویم، دعای عصر غیبت را بخوانیم، همه اینها برای زنده بودن نام و یاد حضرت(عج) در دل و زندگی ما است. این یاد هم به ما امید می‌دهد هم از گناه، دورمان می سازد.
زیارت آل یاسین که سلام و درود و تحیت ما به ساحت آن حضرت(عج) است، برای همین منظور است. حضرت مهدی(عج) در یکی از نامه هایی که نوشته اند، می فرمایند: هر گاه خواستید به وسیله ما به درگاه خدا توجه پیدا کنید، چنین بگویید: «سَلامٌ عَلَى آلِ يس، السَّلامُ عَلَيْكَ يَا داعِيَ اللّهِ وَرَبَّانِيَّ آياتِهِ، ...». دعا برای سلامتی آن حضرت(عج)، دعا برای تعجیل در فرج و ظهور، دادن صدقه به نیت سلامتی آن امام(ع)، و همه نشان دهنده عشق و ارادت به حضرت حجت(عج) و بهانه ای برای یاد از آن امام(ع) است.
برگرفته از زندگی مهدوی، اخلاق و اوصاف منتظران نوشته جواد محدثی
نظر شما