به گزارش خبرنگار خبرگزاری شبستان از اصفهان، بنیانگذار انقلاب اسلامی ایران از همان ابتدای تشکیل نظام همواره توصیه به حفظ وحدت و انسجام داخلی داشته و بر این باور بودند که نباید تفرقه به سبب تفاوت سلیقه و نگرش ها چنان دامنه بگستراند که دشمن از آن استفاده و بهره برداری کند.
طمع دشمن به نظام و انقلاب و تلاش برای براندازی بر محوریت تفرقه داخلی و از بین رفتن روحیه همدلی و دوستی ها رقم می خورد از این رو همواره رهبر کبیر انقلاب اسلامی علاوه بر سفارش مجدانه به همه ملت ایران برای حفظ وحدت، گروه های خاص به ویژه روحانیون را طلایه دار این اصل می دانستند.
مسجد محوری و قدرت فعال در برابر دشمن
مسجدمحوری در حوزه های مختلف از روزهای اول انقلاب رقم خورده بود و همواره به حفظ وحدت و همکاری در مساجد توصیه می شد ولی این روزها کم رنگ شده است.
کم رنگی مشارکت و همبتسگی در مساجد آسیب هایی دارد که در فرمایشات بزرگ مردم تاریخ انقلاب اسلامی به این موضوع توجه شده و ایشان تاکید داشته اند «این یک توطئه است که می خواهند مسجدها را کم کم خالی کنند. شما باید هوشیار باشید که مسجدهایتان و محراب هایتان و منبرهایتان را حفظ کنید و بیشتر از سابق، شمایی که این معجزه را از مسجد دیدید که همه قدرت‌ها را به هم شکست، نه فقط ابرقدرت‌ها، قدرت‌های دیگر را هم به هم شکست، نباید در اسلام سستی کنید. مسجدها را محکم نگه دارید و پرجمعیت کنید.»
امام خمینی از مساجد به عنوان پایگاه مهم ایستادگی در برابر دشمن یاد می کردند و در سخنان خود آورده اند «اگر این مسجد و مرکز ستاد اسلام قوی باشد، ترس از فانتوم ها نداشته باشید. ترس از آمریکا و شوروی و اینها نداشته باشید. آن روز باید ترس داشته باشید که شما پشت بکنید به اسلام، پشت کنید به مساجد.»
شور و وحدت در مساجد از پایه های اساسی توسعه حکومت اسلامی به شمار می رود که در دوران ائمه اطهار (ع) به این موضوع پرداخته می شد و مساجد به عنوان مهمترین مراکز دینی محسوب می شوند.
حضور نسل های جوان و نوجوان در ارتقا عملکرد این مراکز دینی تاثیر گذار بوده و باید این موضوع مورد توجه متولیان مساجد و فعالان فرهنگی باشد که در بیانات بت شکن زمان به آن پرداخته شد و بنا به فرمایشات ایشان باید نگران کاهش جمعیت باشیم «مساجد باید مجتمع بشود از جوان‌ها، اگر ما بفهمیم که این اجتماعات چه فوائدی دارد و اگر بفهمیم که اجتماعاتی که اسلام برای ما دستور داده و فراهم کرده است، چه مسائل سیاسی را حل می کند، چه گرفتاری ها را حل می کند، این طور بی حال نبودیم که مساجدمان مرکز بشود برای چند پیرزن و پیرمرد.»
روحانیت و جایگاه آنان در جامعه
رهبر کبیر انقلاب اسلامی ماموریت مهمی را برای روحانیون و طلاب پیش بینی کرده بودند که در ابعاد مختلف نظام باید به آن بپردازند.
مهمترین موضوعی که در ابتدا باید به آن پرداخته شود، توجه به ظاهر و رفتارهای مسئولان نظام به ویژه روحانیون برای حفظ انقلاب است که رفتارهای غلط موجب دلزدگی و روند پیشرفت کشور خواهد شد که امام راحل در بخشی از سخنان خود در صحیفه به آن پرداخته و آورده اند که «[مسأله ای] که من خیلی به آن اهمیت می دهم، این است که امروز، که جمهوری اسلامی اعلام شده است... همه اقشار ملت، خصوصاً آنهایی که در رأس کار هستند، خصوصاً روحانیینی که در رأس کار هستند، اینها جدیت کنند به این که نبادا خدای نخواسته چهره جمهوری اسلام به طور قبیح بین مردم وجود پیدا کند.
الگوسازی رفتاری از جمله این اقدامات بوده که یک طلبه و روحانی بدون نیاز به بودجه و طرح و برنامه باید به آن بپردازد و چنان رفتار کند که بر مردم اثر گذاشته و مایه امیدواری به این قشر و نظام بشود به همین خاطر ایشان فرمودند «تکلیف ما این است که با اعمال خودمان، با گفتار و رفتار خودمان اسلام را ترویج کنیم و وجاهتش را حفظ کنیم و اگر خدای نخواسته یک انحرافی باشد باید جلوگیری کنید».
حال در این میان اگر کوتاهی صورت بگیرد و رفتار روحانیت بر خلاف انتظار بشود آن وقت چه خواهد شد و چه سرنوشتی متوجه نظام می شود که بنیان گذار کبیر انقلاب در بیانات دیگر خود آورده اند «همیشه نگران آن هستم که مبادا این مردمی که همه چیزشان را فدا کردند و به اسلام خدمت نموده و به ما منت گذاشتند، به واسطه اعمال ما از ما نگران بشوند. زیرا آن چیزی که مردم از ما توقع داشته و دارند و به واسطه آن دنبال ما و شما آمده اند و اسلام را ترویج نموده و جمهوری اسلامی را به پا کردند و طاغوت را از میان بردند، کیفیت زندگی اهل علم است. اگر خدای نخواسته مردم ببینند که آقایان وضع خودشان را تغییر داده اند، عمارت درست کرده اند و رفت و آمدهایشان مناسب شأن روحانیت نیست و آن چیزی را که نسبت به روحانیت در دلشان بوده است از دست بدهند، از دست دادن آن همان و از بین رفتن اسلام و جمهوری اسلامی همان.»
در میان جمعیت گسترده روحانیت بالاخره ممکن است افراد در مسیر نظام و انقلاب و توصیه های بزرگان دین حرکت نکنند، حال تکلیف چیست؟ باید دیگران چه بکنند؟ وظیفه هر طلبه و روحانی اصلاح همدیگر بوده چه که به کل جامعه لطمه می زند و به همین خاطر امام راحل فرمودند «من به همه روحانیین سرتاسر کشور اعلام خطر می کنم! من به همه ملت اعلام خطر می کنم! به روحانیون اعلام خطر می کنم که چنانچه خدای نخواسته در بین شما کسی است که برخلاف موازین اسلام عمل می کند، او را نهی کنید. اگر نپذیرفت از جرگه روحانیت اخراج کنید. اگر نکنید این کار را خدای نخواسته صورت روحانیت ـ که عزّ اسلام است ـ این را مُشوّه می کند، و با مشوّه کردن صورت روحانیت، اسلام به انزوا خواهد [رفت]. اسلام بدون روحانیت مثل کشور بدون طبیب است.»
همه بر این باوریم که دشمن برای استعمار و سلطه جویی به دنبال براندازی نظام بوده از این رو حفظ وحدت و همکاری مشترک لازم و نباید دچار سستی در کار بشویم.
روحانیت، مسجد و اتحاد عمومی
یکی از جنبه های مهم عمومی و ارتباطی بین روحانیت و مردم، شکل گیری روابط از مساجد است و این مرکز بالا رتبه دینی نقش بسزایی در توسعه دینی دارد، از این رو باید روحانیت نقش و جایگاه خود را ایفا کند.
تفرقه را کنار بگذارد و بر خلاف آنچه تصور می کند و جایگاه و صیانت دارد باید همدل، مهربان و با گذشت باشد تا دل ها را به خود جذب کند.
موعظه و بیان مسائل باید واقعی و فکری و منطقی باشد تا جامعه بپذیرد و این سخن امروز نیست بلکه از گذشته وجود داشته و امام رحل هم به آن پرداخته اند «از همه اهل منبر، از همه اهل محراب، از همه مسلمان‌ها عاجزانه، با کمال عجز و تواضع، استدعا می کنم که این اسلامی که الآن به دست شما افتاده است، وارونه نشانش ندهید! همانطور که هست عرضه کنید. اگر اسلام را همانطور که هست عرضه کنید، دنیا قبولش می کند، [اسلام ناب محمدی] متاع خوبی است، اما اگر چنانچه امروز خدای نخواسته ما [روحانیون] یک جور عملی بکنیم که این عمل اسباب این بشود که بگویند اسلام این طور هست! بزرگتر[ین] خیانت را ما به اسلام کردیم.»
ارتباط بین حوزه و دانشگاه، توجه روحانی مسجد به جوانان و دانشگاهیان و همفکری با همدیگر برای مسجد لازم و زمینه تعاملات را افزایش می دهد.
ایشان در صحیفه آورده اند «اگر دلسوز به اسلام هستید، دست از تفرق بردارید. اگر دلسوز به ملت هستید، دست از تفرق بردارید. اگر دلسوز به کشورتان هستید، دست از این تفرقات بردارید.»
ایشان به روحانیون و علما توصیه می کنند «شما دانشگاه را رد نکنید از خودتان. این دانشگاهی‌ها فردا مقدرات مملکت دست اینهاست. تو که وزیر نمی شوی، من و تو که وزیر نمی شویم، ما که شغلمان علی حده است. فردا مقدرات این مملکت دست این دانشگاهی‌هاست. اینها هستند که می آیند یا وکیل می شوند یا وزیر می شوند یا ـ عرض می کنم ـ چه می شوند. شما اینها را برای خودتان حفظ کنید. هی طرد نکنید؛ هی منبر نروید و بد بگویید. منبر بروید و نصیحت کنید، نه منبر بروید و فحش بدهید. فحش هم چیز شد در عالم؟! نصیحت کنید اینها را.»
نظر شما