جذب گردشگران به  مسجد ۶۰۰ ساله «سوات» با درهای حکاکی شده چوبی

قدیمی‌ترین مسجد روستای «چمتلی» در «سوات» پاکستان که به‌خاطر ستون‌ها و درهای حکاکی‌شده‌ چوبی زیبای گل‌دارش معروف است، پس از مرمت و حفاظت به یکی از مهم ترین جاذبه های گردشگری و دوستداران میراث تاریخی و معماری تبدیل شده است.

خبرگزاری شبستان،جهان اسلام: قدیمی‌ترین مسجد روستای «چمتلی» در «سوات» پاکستان که به‌خاطر ستون‌ها و درهای حکاکی‌شده‌ چوبی زیبای گل‌دارش معروف است، پس از مرمت و حفاظت به یکی از مهم ترین جاذبه های گردشگری و دوستداران میراث تاریخی و معماری تبدیل شده است.

مسجدی که در حال حاضر به نام «چینار جمعه» شناخته می شود و قبلا «مولیانو » نام داشت ،معماری بومی سواتی و جنوب آسیا را منعکس می کند.

 

این مسجد در قلب روستای «چمتلی» در «خوازاخلا» واقع شده است.

به گفته اهالی محلی، این مسجد حدود 600 سال پیش توسط «آخوند بابا» ساخته شده است و از آن زمان تاکنون با افزایش تدریجی جمعیت منطقه چندین بار هدف مورد بازسازی قرار گرفته و توسعه یافته است.

 

شورای مشارکتی سوات با کمک صندوق فرهنگ و توسعه «کلاوس» و راهنمایی همکاران و کارشناسان حفاظت ، مسجد را بازسازی کرده و اصالت آن را حفظ کرده است.

در حفاظت از مسجد به ستون‌ها و درهای چوبی اهمیت ویژه‌ای داده شده است. این مسجد دارای شکوه و ظرافت هنری بسیار زیادی است و در چندین کتاب و آثار تحقیقاتی از جمله «معماری اسلامی: سبک چوبی شمال پاکستان» اثر «ای.اچ دنی» و «هنرها و صنایع دستی دره سوات» اثر «یوهانس» در مورد آن نوشته شده است.

 

نویسندگان و پژوهشگران،این مسجد را میراثی بی‌نظیر در عرصه جهانی فرهنگ و صنایع دستی می‌دانند که حاوی ترکیب عناصری برگزفته شده از تاثیرات چندفرهنگی است.

به گفته ساکنان محلی ،این مسجد برای چند منظور مورد استفاده قرار می گیرد.

 

«اسرار حسین»، یکی از ساکنان روستا در این باره می گوید: از نمازهای مذهبی روزانه گرفته تا جلسات اجتماعی، طیف وسیعی از فعالیت ها در این مسجد انجام می شود و تفاوتی میان فقی و غنی هم برای انجام این فعالیت ها وجود ندارد.

یکی از مهم ترین جاذبه های این مسجد کنده کاری های چوبی بر روی درها و ستون های آن است.

 

به گفته متولیان مسجد بسیاری از گردشگران پیشنهاد داده اند تا ستون ها و درهای چوبی به آنها داده شود و در عوض ساختمان جدیدی برای مسجد بسازند،اما این پیشنهاد هرگز پذیرفته نشده است.

گل نواب، روستایی 82 ساله که سال هاست به این مسجد می آید در این باره گفت: تخته ها و ستون های چوبی از مناطق مختلف سوات و شنگله آورده شده است.

 

به گفته فعالان فرهنگی و هنری،مساجد و حجره‌هایی که از هنر کنده کاری بر روی چوب در آنها استفاده شده ، کمیاب شده‌اند و تعداد معدودی از آنها باقی مانده اند بنابراین حفاظت از چنین بناهایی می تواند کمک زیادی به حفظ میراث محلی کند.

کد خبر 1234116

برچسب‌ها

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
captcha