فرش الوان در قیصرکوه/ پاییز «کچا» گردشگران را فرامی خواند

به گزارش خبرگزاری شبستان از رشت - مهری شیرمحمدی

«باد» در میان کوهپایه می‌وزد و پاییز سفره درختان را بر سرو روی «کچا» می‌پاشد؛ زرد و قرمز و نارنجی لای درختان همیشه سبز کاج و سرو، فرش زیبایی از طبیعت را در روستای کچا به تصویر می‌کشد. کسانی‌که از جلگه شهرستان رشت، کوه‌هایی که روستاهای؛ کچا، جوکول بندان، موشنگاه، عزیزکیان، سراوان و گلسرک را در برگرفته است، می‌نگرند، گویی تابلوی چند رنگی را بر بالای کوه‌های جنوبی شهرستان رشت مشاهده می‌کنند. اما این تابلو وقتی دلفریب‌تر می‌شود که روستای زیبای «کچا» را از نزدیک ببینید.

روستای توریستی کچا همه وقت سال زیباست. چه زمانیکه درختان آزاد، افرا، توسکا، نارون و بلوط نورسته‌های سبز خود را عرضه می‌کنند، چه به وقت گرمای تموز، میوه‌های جنگلی‌اش را می‌پزاند و چه حالا که خزان پاییز، فرش رنگارنگ خود را در جاده‌های پیچ در پیچ «قیصر کوه» گسترده است. کچا، یکی از روستاهای دهستان سراوان در بخش سنگر است که باوجود نزدیکی به شهر رشت، ساکنانش تالش زبان هستند. در وجه تسمیه نام روستا نوشته‌اند: «آبادی تولید کننده ابریشم نامرغوب» اما آیا کچا هم ریشه با کج است که گیلک زبان‌ها برای پیله‌های تر ابریشم بکار می‌برند؟

برای رفتن به این روستا، جاده رشت به سمت امامزاده هاشم را طی کنید. پس از روستای جوکول بندان و نزدیک به بازارچه سنتی امامزاده هاشم، جاده فرعی است که دهیاری کچا تابلویی در ابتدای آن نصب کرده است. کمی جلوتر، اداره کل منابع طبیعی تابلوی دیگری نصب کرده که نشان می‌دهد پروژه جنگل‌کاری در 109 هکتار در منطقه کاج سوخته از سال 1395، در حال اجراست و گونه‌های کاشته شده از نوع درختان جنگلی، افرا، ون، توسکا و بلوط است.

اما پیچ جاده را که طی می‌کنید، صدای اره برقی در میان کوه، نمی‌گذارد صدای طبیعت را به خوبی بشنوید و پیش از آنکه پیچ در پیچ کوه شما را به کچا برساند، انبوه الوارهای بریده شده در کنار جاده- که عمدتا درختان کاج و سرو است- نشان می‌دهد، بخشی از جنگل تراشیده شده است و اثر این پاکسازی در نزدیکی دکل‌های برق به خوبی نمایان است.

اگر تابستان گردشگران برای دیدن چشمه «اورجین» و آبشار کچا به دل جنگل می‌زنند، پاییز فصل خوبی برای مشاهده تابلوی نقاشی رنگارنگ طبیعت است. تمام جنگل پوشیده از برگ‌های خشکی است که زیر پای طبیعت گردان خرد می‌شود. آخرین دانه‌های بلوط لای برگ‌ها پنهان می‌شود به این امید که بتواند درخاک کم نور جنگل جوانه بزند. در جایی که درختان کاج را قطع کرده‌اند، دانه‌های رسیده و مخروطی کاج زمین را فرش کرده‌اند و بانویی که مشغول جمع کردن دانه‌های کاج و بلوط است تا از آنها برای تزئینات مراسم شب یلدا استفاده کند.

در این کوه‌هایی که تحت حفاظت منابع طبیعی است، هنوز ویلاسازی گسترش نیافته است، اما از تعداد بیشمار بنگاه‌ها املاک و پرده‌هایی که جلوی پرچین‌های چوبی باغ‌ها و خانه‌های تک افتاده می‌بینیم، می‌فهمم که نباید دلخوش بود که بزودی این منطقه هم مورد هجوم ویلاسازن قرار می‌گیرد.

نزدیک به قهوه خانه کوچکی در دل روستا، استخر پرورش ماهی قرار دارد و صاحب آن در حال تخلیه ماهی‌های آن است و می‌گوید قصد دارد استخر را دوباره آبگیری کرده و دوباره بچه ماهی پرورش دهد. علی پوررحیم می‌گوید: نزدیک به استخر، رودخانه نیست ولی جویبارهای فصلی قرار دارد که امیدواریم با بارندگی هفته پیش رو بتوانیم استخر را آبگیری کنیم.

هم او از خرید و فروش زمین‌های منطقه می‌گوید و از مهاجران غیرگیلانی که با خرید زمین‌های این منطقه بکر، آرامش ساکنان منطقه را برهم زده‌اند. اما کاش مشکل کچا فقط به همین ختم می‌شد. وقتی پیچ تند روی پل آهنی را طی می‌کنید و انتظار دارید رودخانه یا جویباری از زیر پل عبور کند، آب سیاهی را بر بستر جنگل می‌بینید که هیولاوار دره را طی کرده و به سمت رشت می‌رود. نزدیکی کچا به محل دفن زباله سراوان، همان زخم کهنه‌ای است که چهار دهه است طبیعت کچا و روستاهای اطراف را تحت شعاع قرار داده است.

اهالی می‌گویند، در فصولی که بارندگی می‌شود، شیرابه های محل دفن زباله های سروان بیشتر جاری شده و آب و خاک کل منطقه را آلوده می‌کند. به گفته کارشناسان محیط زیست، این شیرابه‌های سمی، در نهایت به گوهررود رشت ریخته و از پیربازار به سمت تالاب انزلی می‌رود.

با همه بی‌مبالاتی‌ها نسبت به جنگل‌های سراوان، پاییز آخرین خانه تکانی خود را هم در کچا به جا می‌گذارد. باران‌های ریز همراه برگ ریز درختان، طراوات دیگری به طبیعت می‌دهد. درختان تنومند افرا و نارون، در کنار جاده، مامنی می‌شود برای آنها که از هیاهوی شهر به دل طبیعت می‌زنند.