به گزارش خبرنگار گروه غدیر و مهدویت خبرگزاری شبستان، نشست «نشست تحلیل مضمونی شاخص های سیاسی جامعه منتظر در اندیشه آیت الله العظمی صافی گلپایگانی(ره)» از مجموعه نشست های همایش مهدویت و انتظار در اندیشه آن مرجع فقید شیعی، امروز (یکشنبه، ۱۸ دی ماه) برگزار شد.
بنابر این گزارش، حجت الاسلام غلامرضا بهروزی‌لک، عضو هیئت علمی دانشگاه باقرالعلوم(ع) در این نشست به ارائه بحث پرداخت که در ادامه مشروح آن تقدیم حضورتان می شود:
مهدویت در بعد سیاسی، به دلیل جایگاه دینی خود، وظیفه استمرار رسالت پیامبران، تشکیل حکومت جهانی برای اجرای شاخصه های دین اسلام و به حاکمیت رساندن مستضعفین عالم، برپایی عدالت و مقابله با ظلم را بر عهده دارد، از این رو، مهدویت، ابعاد سیاسی بسیار مهمی در معارف اسلامی دارد.
آیت الله صافی گلپایگانی با توجه به اندیشه دکترین مهدویت به این گزاره اذعان دارد که امت اسلامی جهت مقابله با اوضاع سیاسی و انحرافات دینی به وجود آمده در عصر غیبت و همچنین وجود بینش و اعتقاد منتظران بر حکمرانی نهایی عدل و صلح از طرف و غلبه حکومت الهی بر این باور استوارند که امت اسلامی بر اقامه صلح و عدالت جهانی حضرت بقیه الله اعظم اروحنا فداه فائق خواهد آمد.
اجماع امت اسلام بر اقامه صلح جهانی
در نگاه آن عالم فقید، امت اسلامی بر قیام حضرت(ع) در برابر اوضاع سياسى و انحرافات دينى اجماع دارند. لذا مطابق روایات شاهد آن هستیم که «حضرت(عج) در برابر اوضاع سياسى و انحرافات دينى و اجتماعى قيام خواهد كرد و عالَم را بعد از آنكه از ظلم و جور پر شده از عدل و داد پر خواهد نمود.»
اجماع امت اسلام بر اقامه عدالت جهانی
طبق نظر معظم‌له فِرق اسلامی بر برپایی عدالت اجتماعی حضرت مهدی(عج) در آینده جهان اتفاق نظر دارند، از همین رو «[مسلمانان] انتظار يك قيام روحانى جهانى و ظهور مصلحىرا مىكشند كه عدالت اجتماعى و نظام جهان را بر اساس ايمان به خدا و احكام دين اسلام برقرار سازد و دنيا را از چنگال ستمكاران و جباران نجات بخشد.»
نظام امامت، حاکمیتی الهی و حتمی است که دوره فترت ندارد و در همه اعصار و زمان ها وجود دارد؛ از عصر نبی مکرم اسلام(ص) تا امروز (دوران غیبت) برقرار بوده و است و تا زمانی که این عالم و دنیا برقرار هست، استمرار خواهد داشت؛ با توجه به بیانات آیت الله صافی، بر همه واجب است که در عصر غیبت، نظام امامت را بشناسند و به آن ایمان داشته و مطیع آن باشند، تفاوت نمی‌کند که این نظام بر اوضاع مسلّط باشد یا نباشد؛ و حکومت‌های غاصب در امور، مداخله داشته باشند، یا نداشته باشند.
امر دیگری که در عصر غیبت ضرورت دارد، لزوم تبعیت از نظام امامت در جهت برقراری وحدت سیاسی میان امت اسلام و خصوصا شیعه بوده است؛ «اين نظام از عصر خود پيغمبر تا حال باقى است، و در اين عصر كه عصر غيبت است، در ولايت فقها و علماى عادل تبلور دارد. اين نظام است كه رمز وحدت سياسى تمام شيعه در سراسر عالم است. (صافی 1391، ج1، ص343)
در بُعد سياسى نظام امامت هم، اگرچه مخالفت سياستمداران غاصب با اصل نظام و جلوه ابعاد متعدّد آن از بيم اين بعد سياسى بوده و هست، اما اين مخالفت ها و ممانعت ها موجب بروز فترت و فاصله در اين نظام نشد و از اصالت و اعتبار واقعى و شرعى آن چيزى كم نكرد. (صافی 1391، ج1، ص338)
آیت الله صافی ولایت فقیه را بینش و اندیشه اصلی در بعد سیاسی فقهی شیعه در دوران غیبت برمی شمارد، تبیین ایشان نشانگر جامعیت و بینش عمیق ایشان نسبت مسائل و شاخص های سیاسی عصر غیبت است. همچنین، مطابق نظر معظم‌له، ولایت فقیه در امتداد نظام سیاسی پیامبر اسلام(ص) در عصر غیبت است.
ایشان در رابطه با حکومت اسلامی در عصر غیبت در جواب این استفتاء[در عصر غيبت حفظ نظام و حكومت اسلامى بر عهده چه كسى است؟] بیان کرد: در عصر غیبت «مجارى الامور بيد العلماء يعنى فقهاء جامع الشرائط است.»( صافی، 1379، ج2، ص: 168)
آیت الله صافی مهدویت را مایه امید مسلمانان علیه نظام های استعماگر و ظالم در عصر غیبت برمی شمارد و آن را مسأله اى كه همواره مايه اميد مسلمانان منتظر و هسته مركزى انقلابات عليه نظام هاى استثمارگر و اوضاع ظالمانه بوده و وعده الهى به پيروزى نهايى مستضعفين و محرومين است، معرفی می کند.
از فلسفه های اجتماعی و سیاسی تفکر مهدویت، عدم استثمار جوامع دیگر در عصر غیبت است چون هر كس چنين عقيده اى[مهدویت] دارد، فكرش وسيع و مقصدش وسيع است. براى نفع يك جامعه، جامعه ديگر را استثمار نمى كند.
نهایتاً آنکه در نگاه ایشان، منتظران در عصر غیبت باید به احكام دين و تلاش براى اعتلاء كلمه اسلام و عزّت مسلمين الترام داشته باشند به این معنا که «بايد مؤمن در اين دوره [غیبت]در التزام به احكام دين و تلاش براى اعتلاء كلمه اسلام و عزّت مسلمين و دفع نفوذ و سلطه فرهنگى و سياسى بيگانگان ثبات قدم داشته باشد و با تمام اوضاع و احوال منفى و غير مساعد در حال مبارزه و جهاد باشد»(صافی 1391، ج4، ص121)
در پایان این نشست حجج اسلام حسین الهی‌نژاد و کریم خان‌محمدی مباحث مطرح شده را نقد و پیشنهادت را برای ارتقای آن مطرح کردند.
نظر شما