به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان، نمایشگاه پانزدهمین جشنواره هنرهای تجسمی فجر از 7 تا 28 بهمن در فرهنگستان هنر، مؤسسه فرهنگی هنری صبابرپا می شود؛ امسال ۳ هزار و ۸۰۱ هنرمند با ۸ هزار ۶۲۷ اثر در بخش های تصویرسازی، حجم، خوشنویسی، طراحی گرافیک، عکاسی ، کاریکاتور، نقاشی، نگارگری و بخش ویژه قله‌های پانزدهمین جشنواره هنرهای تجسمی فجر شرکت کرده اند و در بخش طوبای زرین و قله‌ها ۴۴۰ اثر از ۲۷۴ هنرمند به نمایش در می‌آید. درباره کیفیت آثار پانزدهمین جشنواره هنرهای تجسمی فجر در بخش های مختلف با «سید عباس میرهاشمی»، دبیر کل پانزدهمین جشنواره هنرهای تجسمی فجر به گفتگو نشسته ایم که در زیر می آید:
ارزیابی تان از کیفیت و کمیت آثار پانزدهمین دوره جشنواره هنرهای تجسمی فجر با توجه به اینکه بسیاری از هنرمندان در این دوره شرکت نکرده اند چیست؟
ما در بحث کیفیت در رشته های مختلف می توانیم تحلیل های مختلفی داشته باشیم ولی آنچه که ما را خوشحال کرده در برخی از رشته ها کیفیت نسبت به سال های گذشته فوق العاده بالاتر رفته و در بعضی رشته ها معادل سال های گذشته است، ولی به هر حال آنچه که باعث رشد می شود موضوعات اجتماعی تنها نیست که بتوانند تاثیرگذار باشند، من فکر می کنم باید یک بازگشت جدی به حوزه های آموزشی داشته باشیم و این حوزه های آموزشی می تواند کمک کننده باشد.
چرا باید در ارتباط با حوزه آموزش دانشگاهی یک بازنگری جدی صورت بگیرد؟
یکی از مواردی که نسبت به آن احساس نگرانی دارم این است که ارتباط بین اساتید و دانشجویان نسبت به قبل کمرنگ تر و کمتر شده است و همین ارتباطات می تواند تاثیر خود را در خلق و کیفیت آثار جشنواره بگذارد.
یعنی شما معتقدید در کیفیت و کمیت آثار جشنواره عوامل متعددی می توانند اثر گذار باشند؟
بله؛ ما همه چیز را نباید به یک چیز ارتباط بدهیم باید یک تحلیل جامعی داشته باشیم و اگر این تحلیل جامع بر اساس یک فرمول درستی مطرح شود می توانیم به جواب درستی برسیم و اگر داده های غلط داشته باشیم جوابی که به ما می دهد، جواب نادرستی است، بر این اساس برخی از بزرگان هنر که نقادی بلدند باید نقادی هایی بکنند و در هر رشته که جامعه از نقد های آنها بهره ببرد و جامعه رشد کند.
یکی از موارد مطرح شده بخش تبلیغات جشنواره است که بسیاری از مراکز آموزشی در جریان برگزاری جشنواره قرار نمی گیرند. چرا بخش تبلیغات جشنواره در نهادهای آموزشی ضعیف عمل می کند؟
ببینید اشکالات زیادی هست از جمله من فکر می کنم هیچ رمپی یا پلی بین جشنواره های اینچنینی و دانشگاه ها نیست نه ما از داده های دانشگاه باخبریم و نه دانشگاه از داشته های ما اطلاع دارد. ما نیازمند پل سازی ها هستیم، ما هر سال از اساتید همه دانشگاه های هنر تهران، الزهرا و دانشگاه هنر اساتیدی در جشنواره داریم که این کافی نیست. حتما باید به بخش اطلاع رسانی جدی تر فکر کنیم.
چه عواملی در حفظ ارتباط جشنواره و دانشگاه ها و مراکز آموزشی هنری موثر هستند؟
آثار دانشجویی که به جشنواره می آیند باید دیده شوند؛ این که آثار کجا باید دیده شوند نیز مهم است. از طرفی پی گیری کردن احوال هنرمند، احوال صاحب اثر، ایجاد پل برای اکسپوها برای فروش آثار تماما می توانند کمک کننده و یاری رسان باشند. ما همه اینها را نیاز داریم. به اعتقاد من باید یک ساختار جدی و یک بازبینی جدی به ساختار جشنواره شود و بر اساس آن ایده جامعی که داریم و به این خروجی که می رسیم می توانیم به یک افق روشن برای تحقق اهداف برسیم.
آیا چشم اندازهایی که برای جشنواره طراحی می شود قابل تحقق هستند؟
در هر دوره جشنواره یک اهدافی را برای جشنواره می نوشتند و ترسیم می کردند من معتقدم تا وقتی که به آن هدف برسید نباید آن اهداف را پاک کنید. شاید ده ها سال طول بکشد، در حوزه فرهنگ نمی شود شش ماهه یا یکماه و یک روزه به هدف رسید. فقط طراحی کردن و کشیدن یک اثر نیست. این باید ما را به چشمه جوشانی که جاری باشد برساند. اگر به اینجا برسیم می توانیم بگوییم که اتفاق درستی افتاده است. اینها اشکالاتی است که وجود دارد و باید برای رفع شان تلاش کرد.
نظر شما