سفره ضیافت الله/ احسان و نعمت های الهی واسطه ای برای دوری انسان از ذلت و خواری

خبرگزاری شبستان-کرمان

از میان آثار بیشمار گناه از جمله از دست دادن ایمان، سلب لذت عبادت، خودفراموشی، عدم استجابت دعا و...در دعای روز ششم ماه مبارک رمضان بر «ذلت و خواری» تأکید و از خداوند درخواست می کنیم: مرا به واسطه ارتکاب عصیانت، خوار مساز»

واژه خذلان و مشتقات آن، سه بار در قرآن کریم آمده است؛ در آیه ۱۶۰ سوره آل عمران، خذلان از جانب خدا و در مقابل نصرت به کار رفته است. هدف این آیه تشویق بندگان به طاعت و توکل و برحذر داشتن آنان از معصیت و نافرمانی است، زیرا کسی که در راه بندگی خدا گام بردارد از نصرتی خلل ناپذیر برخوردار می‌شود و به عکس، کسی که به معاصی روی آورد گرفتار خذلانی چاره ناپذیر خواهد شد.

 
در آیه ۲۲ سوره اسراء، فردی که به خدا شرک بورزد مخذول معرفی شده است. طبق این آیه، خذلان از جانب خدا و نتیجه عمل اختیاری انسان (شرک) است؛ در آیه ۲۹ سوره فرقان، صیغه مبالغه خذلان ــ خذول ــ درباره شیطان به کار رفته است (... وَکانَ الشَّیطانُ لِلْاِنْسانِ خَذُولا) در تفسیر این آیه آمده است که شیطان در دنیا به انسان وعده یاری می‌دهد ولی در قیامت از وی تبری می‌جوید و او را تسلیم عذاب الهی می‌کنند.

با توجه به آیات فوق، خذلان همچون برخی مفاهیم معادل آن، از جمله ضلالت و اضلال، از سویی منسوب به خدا، از سویی منسوب به انسان و از سوی دیگر منسوب به شیطان است.

گناه باعث از بین رفتن عزت انسان و گرفتاری او به ذلت و خواری خواهد شد؛ خواری در دنیا و آخرت که آثار و پیامدهای زیانباری برای انسان دارد.

آیه ۳۹ سوره هود و آیه ۹۸ سوره یونس، موجبات خواری دنیا را بیان می کند و در آیه ۶ سوره لقمان و آیه ۷۷  آل عمران خواری آخرت؛ ذلت و خواری انسان باعث می شود تا در دنیا نزد دیگران حقیر باشد و در قیامت مورد اعتنای حضرت حق نباشد.

در ادامه دعای روز ششم ماه مبارک رمضان از خداوند می خواهیم «از موجبات خشم و غضبت دور گردان» واژه غضب با مشتقات آن ۲۲ بار در قرآن آمده است که از این موارد، ۱۶ بار غضب به نوعی به خداوند سبحان نسبت داده شده است.

مرحوم آیت الله ری شهری در جلسه تفسیر قرآن خود در دی ماه سال ۱۳۹۳ گفته اند: « یکی از علائم غضب الهی این است که گرانی می‌شود. پیامبر(ص) فرمودند: « إِذَا غَضِبَ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ عَلَى أُمَّةٍ وَ لَمْ یُنْزِلْ بِهَا الْعَذَابَ غَلَتْ أَسْعَارُهَا وَ قَصُرَتْ أَعْمَارُهَا وَ لَمْ تَرْبَحْ تُجَّارُهَا وَ لَمْ تَزْکُ ثِمَارُهَا وَ لَمْ تَغْزُرْ أَنْهَارُهَا وَ حُبِسَ عَنْهَا أَمْطَارُهَا وَ سُلِّطَ عَلَیْهَا أَشْرَارُهَا؛ چون خداوند بر امتى خشم کند و عذاب بر آنان فرود نفرستد نرخ‌هاى آنان گران شود و عمرهایشان کوتاه و بازرگانانشان بى‏‌سود و میوه‏‌هاشان بى‏‌برکت شود و نهرهاشان کم آب و باران به موقع نیاید و بدخواه‏‌ترین افراد اجتماع بر آنان حکومت کند». (کافی، جلد 5، صفحه 317)

هر جمعیتی به اندازه کوتاهی‌هایی که انجام می‌دهد به همان مقدار مورد عذاب الهی قرار می‌گیرند. نکته این است که گاهی انسان توجه ندارد و فکر می‌کند گناه کوچک اشکالی ندارد.»

حُسن ختام این دعا آنجا است که خداوند را به حق احسان و نعمت های او بر خلق  قسم می دهیم و او را با «منتهی رغبة الراغبین» صدا می کنیم.