به گزارش خبرگزاری شبستان از استان قم، حجت الاسلام والمسلمین ناصر رفیعی بعد از ظهر امروز(شنبه ۱۹فروردین ماه) در سخنرانی بعد از نماز عصر در حرم مطهر حضرت معصومه(س) در ادامه تفسیر سوره مبارکه روم گفت: در آیه ی 20 سوره روم خداوند 6 نشانه توحید و خداشناسی را بیان کرده است.
وی ادامه داد: خداوند می فرماید این موارد شش گانه تذکری است برای کسانی که دارای چهار ویژگی هستند اول انسان های متفکر، دوم برای انسان های عالم، سوم برای انسان های دارای گوش شنوا، و چهارم برای انسان های دارای خرد و عقل.
استاد حوزه علمیه با اشاره به این 6 نشانه گفت: در جلسات گذشته به چهار مورد از شش مورد پرداختیم که شامل خلقت انسان، خلقت همسر، اختلاف نژاد و خواب بود.
حجت الاسلام والمسلمین رفیعی با اشاره به پنجمین نشانه گفت:پنجمین علامت رعد و برقی است که در آسمان می زند.ابرهای مثبت و منفی به هم برخورد می کند و رعد و برق ایجاد می شود. این رعد و برق ها از طرفی باعث خوف و ترس می شود و از طرفی امید هم در خود دارد چراکه باران را در پی دارد که باعث نشاط و شادی برای همگان می شود و برای کشاورزان امیدبخش است.
وی افزود: ششمین علامت اینکه می فرماید آسمان و زمین را خلق کردیم و استوار هم داشتیم، گاهی انسان ها تجهیزاتی را می سازند اما از بین می رود به عنوان مثال موشک ها و ماهواره هایی که قبل از رسیدن به مدار منفجر می شود اما خداوند میفرماید هم خلق کردیم و هم حفظ کردیم.
استاد حوزه علمیه ادامه داد: خداوند در قرآن پس از بیان این 6علامت به معاد اشاره می کند و می فرماید قیامت برپا می شود.
وی با طرح این سوال که معاد چگونه است؟ گفت: وقتی انسان از دنیا می رود جسم درون خاک قرار می گیرد و 30 سال بعد چیزی از آن باقی نمی ماند. اما آیا در قیامت روح درون همین جسم قرار می گیرد؟ قیامت روحانی است یا جسمانی؟
حجت الاسلام والمسلمین رفیعی در پاسخ به این سوال تصریح کرد: اولا جسم ما دائما در حال تغییر است. دانشمندان معتقدند هر 5 تا 7سال همه ی سلول ها عوض می شود اما «من» همیشه ثابت است. بیش از صد آیه در قرآن درباره معاد داریم و علامه مجلسی، شیخ طوسی، علامه حلی و دیگر علمای بزرگ ما معتقدند که معاد جسمانی قابل انکار نیست.
وی در اثبات معاد جسمنی به دو داستان در آیات 259 و 260 سوره بقره اشاره کرد و گفت: حضرت عُزَیْر که در زمان حضرت موسی می زیست الاغی داشت و از این روستا به آن روستا تبلیغ دین موسی را می کرد. روزی به روستایی رسید که همه از دنیا رفته بودند و به خاک و استخوان تبدیل شده بودند. در فکر حضرت عُزَیْر گذشت که خدا چگونه روح را به این اجسام برمیگرداند و همان لحظه خدا روحش را گرفت و صد سال بعد زنده کرد. خودش فکر کرد یک روز خوابیده است. حتی غذای همراهش سالم و تازه مانده بود اما حیوانش کاملا پوسیده بود. خدا فرمود اینگونه انسان را زنده می کنیم.
حجت الاسلام والمسلمین رفیعی ادامه داد: خداوند در آیه 260 نیز داستان حضرت ابراهیم را بیان می کند و می فرماید: ابراهیم گفت: بار پروردگارا، به من بنما که چگونه مردگان را زنده خواهی کرد؟ خدا فرمود: باور نداری؟ گفت: آری باور دارم، لیکن خواهم (به مشاهده آن) دلم آرام گیرد. خدا فرمود: چهار مرغ بگیر و گوشت آنها را به هم درآمیز نزد خود، آن گاه هر قسمتی را بر سر کوهی بگذار، سپس آن مرغان را بخوان، که به سوی تو شتابان پرواز کنند؛ و بدان که خدا (بر همه چیز) توانا و داناست.
وی تصریح کرد: خدا برای معاد جسمانی این دو داستان را مطرح می کند و ثابت می کند روح انسان با جسم محشور می شود. قرآن می فرماید: ما اثر انگشت شما را هم بر می گردانیم.
حجت الاسلام والمسلمین رفیعی در پایان یادآور شد: معاد روحانی، مسلم است و معاد جسمانی نیز ادله قرآنی فراوانی دارد. جسم بر می گردد و انسان باید توجه داشته باشد که اعضای بدن در قیامت بر اعمال ما شهادت می دهند.
نظر شما