خبرگزاری شبستان- استان فارس: مهدی رحمانیان
«قال الرضا سلام الله علیه : يَقُولُ اَللَّهُ (عَزَّ وَ جَلَّ)، « كَلِمَةُ لا اِلهَ اِلاَّ اللّهُ حِصْني فَمَنْ دَخَلَ حِصْني اَمِنَ مِنْ عَذابي، بشروطها و انا من شروطها»؛ «سِلسِلَةُ‌الذَّهَب» حدیث قدسی منقول از امام رضا(ع) در باب توحید و شروط آن است. امام رضا(ع) این حدیث را هنگام عبور از نیشابور به طرف مرو بیان کرد.
راویان این حدیث همگی امامان معصوم‌اند تا به پیامبر(ص) و سرانجام به خداوند می‌رسد. به همین دلیل این حدیث را «سلسلة‌الذهب» به معنای «زنجیرۀ زرّین» توصیف کرده‌اند.
طبق برخی گزارش‌ها، هم‌زمان با نقل حدیث، بیش از ۲۰ هزار نفر آن را مکتوب کردند. بر اساس این حدیث، اعتقاد به توحید باعث نجات از آتش جهنم است، ولی امام رضا(ع) خود را شرط این نجات معرفی کرده است. به گفته عالمان شیعه، منظور امام رضا(ع) اعتقاد به امامت است.
«زنجیره زرین» امام رضا(ع)
به گفته امام جمعه جهرم، راوی حدیث سلسلة الذهب «زنجیره زرین و طلایی» امام رضا (ع) است که از پدر بزرگوار و اجداد طاهرینشان تا برسد به خواجه کائنات محمدمصطفی (ص) و آن حضرت از جبرئیل و جبرئیل از خداوند متعال منقول شده که کلمه توحید یعنی «لا اِلهَ اِلاَّ اللّهُ» دژ نفوذناپذیر و قلعه امن خداوند متعال برای انواع و اقسام عذاب هاست.
حجت الاسلام محمدحسین مدبر در مورد چرایی نامیدن این حدیث «سلسلة الذهب» این گونه گفت که همه راویان این حدیث معصومین هستند تا به خدای متعال می رسد. البته احتمال دیگری هم نقل شده که یکی از امیران سامانی وصیت می‌کند که این حدیث را با طلا بنویسند و در قبرش بگذارند البته این احتمال قوی نیست بلکه وجه تسمیه و علت اصلی همان است که این روات همه معصوم و از بزرگان دین ما هستند.
به اذعان این کارشناس مذهبی، زمانی که امام رضا (ع) می خواستند از نیشابور به سوی مرو حرکت کنند راویان بسیاری که اطراف ایشان را گرفته بودند تقاضای حدیثی داشتند که یادداشت کنند. حضرت درحالی‌که سوار بر مرکب بودند این مطلب بسیار مهم و اساسی و بنیادین اما کوتاه و مختصر را بیان فرمودند که کلمه «لا اله الا الله» قلعه امنی است که هرکس این توحید را بپذیرد و به آن پایبند و معتقد باشد از عذاب درامان است.
سعادت ویژه اهل توحید
به اعتقاد وی، قضیه آخرت معلوم است بدین معنی که خداوند متعال کسی را که پایبند به توحید باشد در قیامت عذاب نمی کند و اهل سعادت و بهشت است اما به صراحت قرآن و متون روایی در همین دنیا هم عذاب خدا داریم و کسی که قولاً و عملاً معتقد و پایبند و مرتبط و مانوس با خداوند باشد از عذاب های دنیایی هم درامان است.
آنطور که حجت الاسلام مدبر می گوید یکی از عذاب های ما انسانها که بسیار دردناک است عذاب اضطراب و دلشوره و نگرانی است که در روزگار ما کم هم نیست و به شهادت بیمارستان های روانی و داروهایی که مصرف می شود متاسفانه روز به روز هم دامنه اش زیادتر می شود. به قول یکی از نویسندگان، سبک تمدن و زندگی کنونی زندگی ما را آرایش کرده اما آرامش را از ما گرفته است پس اکنون بیش از هر زمان دیگری نیاز به آرام و قرار و سکونت و آرامش داریم که فقط در سایه ارتباط با خدای متعال فراهم خواهد شد.
وقتی که خدا آمد، غم و غصه و دلشوره و نگرانی رخت برمی بندد که چونان امام رضا (ع) ولیعهد قوی‌ترین و پهناورترین حکومت زمان خود باشی یا مانند سید و سالار شهیدان در گودی قتلگاه سرخود را در راه خدا بدهی.
به گفته وی وقتی بندگی خدا باشد بالای اریکه قدرت و یا زیر سم ستوران فرقی ندارد. لذا چهره مبارک حضرت ابی عبدالله الحسین (ع) آنگاه که به شهادت و پایان کار در دنیا نزدیک می شد برافروخته و شاداب و بانشاط می شد. بنابراین کسی که به معنای واقعی و نه در زبان و ادعا اهل توحید باشد از عذاب اضطراب و انحراف و جمود و انجماد و تعصب های خشک مانند خوارج و داعش و گروه طالبان در زمان ما در امان می ماند.
توحید تنها به گفتن «لااله الا الله» نیست
اما امام رضا (ع) به اهالی نیشابور که آن زمان اهل سنت بودند حقیقت مهمی را گوشزد کردند که توحید فقط گفتن «لااله الا الله» و شهادت به یگانگی خداوند متعال و یا اهل نماز بودن نیست بلکه توحید حقیقی و واقعی آن است که انسان مطیع فرمان خدا از یک طرف و مطیع پیامبرخدا و ولیّ خدا که باب الله و وجه الله هستند باشد.
وی می گوید: آن توحیدی توحید است که از زبان ولیّ خدا آموزش داده شود یعنی توحید ولایتی و امامتی و امام زمانی چرا که فرمودند: « بشروطها و انا من شروطها » این توحید زمانی موثر خواهد بود و عذاب های دنیوی و اخروی را رفع خواهد کرد که شروطش هم رعایت شود، یعنی پایبندی به حرفها و توصیه های امام هر زمانی که آن زمان که امام رضا (ع) بودند و اکنون مهدی آل محمد (ص) است که دستورات و توصیه ها و سفارش های آن بزرگوار در روزگار غیبت از نوّاب بزرگوار آن حضرت می آموزیم.
بنابراین توحیدی ضامن سعادت و خوشبختی است که امام صادق(ع) به مفضل آموزش می دهد و یا امام هادی(ع) که در زیارت جامعه کبیره می‌فرماید: « مَنْ أَرَادَ اللَّهَ بَدَأَ بِكُمْ وَ مَنْ وَحَّدَهُ قَبِلَ عَنْكُمْ» نه توحیدی که برخی به آن معتقدند که سر از جسم بودن خداوند متعال در می آورد و انسانها را در وادی جبرو اختیار به جانب افراط و تفریط می غلتاند.
نظر شما