خبرگزاری شبستان،گروه اندیشه، ویژه‌نامه اینترنتی «شکافنده علوم» به مناسبت فرا رسیدن سالروز شهادت امام محمدباقر(ع) در فضای مجازی بارگذاری و منتشر شد.
مسجد مدینه و حرم رسول(ص)، هنوز طنین صدای باقرالعلوم(ع) را در خود دارد که به نشر علوم و احادیث اهل بیت می‌پرداخت. فخر ما این است که شیعه حضرت باقر و پیرو مرام عترتیم. اینک در عصر «چراها» و در روزگار شبهه‌های ایمان سوز، زمزم کلام و پیام الهی اوست که در دل و جان دین باوران، صفا می‌پرورد.
شناسنامه، فرزندان، دوران امامت، مناظرات، مکارم اخلاقی، داستان‌هایی از امام باقر(ع) و جرعه‌هایی از کلام نورانی در این ویژه‌نامه خواندنی است. همچنین مطالب و مقالاتی با عناوین با «امام باقر(ع) در سایه قرآن»، «جلوه‌هایی از کلام وحی در بیان امام(ع)»، «در مکتب تفسیر امام محمد باقر(ع)»، «مسجد در کلام باقرالعلوم»، «امام باقر(ع) و مسئله مهم نماز جمعه»، «امام باقر (ع) و مهدویت»، «برخی از اوصاف شیعیان در کلام باقر العلوم(ع)»، «تأملی روان‌شناختی در سخنان امام باقر(ع)»، «امام باقر(ع) و تربیت فرزند»، «نگرش‌های اقتصادی امام باقر(ع)» و «شهادت حضرت امام پنجم» آمده است.
در بخشی از این ویژه‌نامه آمده است؛ کلینی روایت کرده که امام محمد باقر(ع) هشتصد درهم برای تعزیه و ماتم خود وصیت فرمود. از امام جعفر صادق(ع) روایت کرده است که پدرم گفت: ای جعفر! از مال من وقفی بکن برای ندبه‌کنندگان که ۱۰ سال در منا در موسم حج بر من گریه کنند و رسم ماتم را تجدید و بر مظلومیت من زاری کنند و مشهور است که وفات آن حضرت در سال صد و چهاردهم هجرت و بعضی صد و هفدهم، و بعضی صد و شانزدهم نیز گفته‌اند و ماه وفات آن جناب را بعضی ما ذی‌حجه گفته‌اند، و بعضی ماه ربیع‌الاول، و بعضی ما ربیع‌الآخر. شیخ شهید و دیگران گفته‌اند که وفات آن حضرت دوشنبه هفتم ذی‌حجه بود.
این روزها، آسمان مدینه دیگر بار، در پس غروب غم، کز کرده است. بقیع، دوباره سیاه پوشیده است؛ و باز زخمی عمیق بر جگر شیعه. این بار، پنجمین ناخدای کشتی ایمان، او که دریا دریا علم، از سینه‌اش جاری بود و واژه واژه عشق، از نگاهش سرازیر، او که از کلامش وحی می‌جوشید و از زبانش باران حدیث می‌بارید، چهره در خاک کشیده است؛ مظلوم و غریب.
نمی‌دانم چرا سرنوشت اهل بیت رسول(ص) را با اشک و خون گره زده‌اند؟ کوچک بودی که عطش و آتش کربلای بزرگ جدت را دیدی و با آن نگاه کودکانه گریستی؛ آن هنگام که پدرانت را تشنه کام به خاک و خون کشیدند. سر حسین(ع) را بر فراز نیزه‌ها به تماشا نشستی، تا به وقتش مراسم مرثیه‌خوانی صحرای عرفات را برای افشاگری بنی‌امیه وصیت کنی. ماندی تا درد‌ها را روایت کنی و حدیث زخم بگویی.
فقه، تا همیشه وام‌دار روایت توست. دین، تا هماره مدیون مجاهدت توست و حالا، این تویی که در آغوش پدر سجاده‌نشینت در گوشه بقیع، آرام گرفته‌ای. دیگر مدینه صدای نافذ تو را نخواهد شنید.
ویژه‌نامه اینترنتی «شکافنده علوم» را می‌توانید در سایت حوزه نت مطالعه کنید.
نظر شما