از فرش بریدگان راهی عرش میشوند

روزها پشت سر هم سپری می شوند و کم کم به موسم نیمه رجب که می رسد دلها از حلاوت چشیدن  چشمه  خلوص به تب و تاب می افتد.چند روزی دست از دنیا و تعلقات کشیدن و به منبع خوبی ها متصل شدن چه شیرین می آید به کام حقیقت طلبان و آگاهان.


اگر مقصد و غایت ‏سلوک، لقاى محبت و مهر خدا باشد، باید راه تهذیب نفس و عبادت حقیقى را در پیش گیرد و از هواى نفس بگریزد و در راه انس با معبود گاهى به گوشه‏اى خلوت پناه ببرد و دور از همه تعلقات مادى، با سوز دل و اشک چشم، تمام ناخالصی ها در سوز و گداز بسوزاند و ناب شود.

آنجایی که فقط خود را در آغوش معنویات رها می کنی و دل را در هوای ملکوتش پرواز می دهی و به منبع لایتناهی که سرچشمه هرچه زیبایی ایست متصل می شوی!

اعتکاف ،اقامت در مکانى مقدس برای تقرب به خداوند متعال و فرصتی است ‏مناسب تا انسانى که در پیچ و خم‏هاى زندگی مادى غرق شده، خود را بازیابد و به قصد بهره بردن از ارزش‏هاى معنوى از علایق مادى دست ‏بکشد.

در اعتکاف خانه دل را از اغیار تهى می توان کرد و نور محبت‏ خدا را در آن جلوه گر ساخت؛ مى‏توان خود را وقف عبادت کرد و لذت میهمان شدن بر سر سفره احسان و لطف الهى چشید.

آرى! "اعتکاف" فصلى است ‏براى گریستن، براى ریزش باران رحمت، براى شستن آلودگى‏هاى گناه، براى تطهیر، براى نورانى ساختن دل و صفا بخشیدن به روح.

اعتکاف محدود به وقتی ‏خاص نیست؛ تنها لازمه آن روزه گرفتن است و تقرب به در خانه دوست،  اما بهترین زمان براى اعتکاف دهه آخر ماه مبارک رمضان، و ایام البیض ماه رجب آمده است.

اعتکاف در دهه آخر ماه رمضان، با آماده سازى انسان براى درک لیلة القدر و بهره بردارى از فیض این شب گرانقدر هم، بى‏ارتباط نیست.

پیامبر (ص) از فیض روزه گرفتن در رجب می فرماید" هر کس سه روز از ماه رجب را روزه بگیرد، خداوند میان او و آتش جهنم به اندازه هفتاد سال راه فاصله مى‏اندازد"

پروردگار مهربان به کسى که سه روز از ماه رجب را روزه گرفته، خطاب مى‏کند که حق تو بر من واجب شد و دوستى و ولایتم برایت ‏حتمى شد. اى فرشتگان! در حضور شما شهادت مى‏دهم که گناهان بنده‏ام را آمرزیده‏ام.

پیامبر اسلام همچنین در بیان فضیلتی از  اعتکاف،فرمود"معتکف، همه گناهان را در بند می‌کشد."

علامه مجلسی درباره کمال اعتکاف می‌نویسد: "کمال اعتکاف در آن است که اندیشه و دل و اعضا بر مجرد عمل صالح وقف گردد و بر در خانه خدای جلیل و در برابر اراده مقدس او به حبس درآید و به زنجیر مراقبت او به بند کشیده شود و از آن چه روزه دار از انجام آن خودداری می‌کند، به طور تمام و کمال بازداشته شود .

توصیه‌ای از  "علی بن ابی‌طالب" به معتکفین

در گفتاری از علی بن ابی‌طالب درباره مراقبات اعتکاف آمده است: معتکف باید در طول اعتکاف، مسجد را ترک نکند، پیوسته به ذکر خدا و تلاوت قرآن و نماز مشغول باشد. درباره مسائل دنیوی سخن نگوید. شعر نسراید. فحش و سخنان زشت بر زبانش جاری ننماید. جدال و خودنمایی نکند و هر اندازه بتواند از سخن گفتن لب فرو بندد، بهتر است.

در عصر ما که زندگى ماشینى و پیچیدگى‏هاى آن، دیده‏گان انسان را به خود خیره کرده، روابط اجتماعى گسترده شده و خلاصه دامنه سرگرمى انسان به جلوه‏ها و مظاهر مادى توسعه یافته است، تاکید بر نقش سازنده اعتکاف، ضرورتى دو چندان مى‏یابد؛ زیرا اعتکاف انس با معشوق است که زمینه را براى گسستن فرد از سرگرمى‏هاى پوچ فراهم مى‏آورد؛ انسان را با خداوند پیوند مى‏دهد و از آفت ‏خدا فراموشى و از خود بیگانگى که منبع تمام آسیب هاست نگه مى‏دارد.

پایان پیام/