دکتر «حجت امانی»، هنرمند، استاد دانشگاه و پژوهشگر هنر اسلامی درباره تزئینات بکار رفته در معماری مساجد به خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان گفت: تزیین در معماری ایرانی _اسلامی اصل جدایی ناپذیر است. عامل تزیین در هنر ایرانی_ اسلامی به یک عنصر هویت بخش تبدیل شده است به گونه‌ای که تقریباً این عناصر تزیینی در هر منطقه‌ای از جهان اسلام رنگ و بوی خاص بومی را به خود گرفته است که قابل تمیز و باز شناسایی است. با اینکه الگوی مساجد دوره ی اسلامی عاری از تزیینات بوده است، با این حال در بستر حکمت و اندیشه ایرانی _اسلامی تزیین به عنوان عامل اصل صورت غیر قابل تفکیک از هنر اسلامی در آمده است.
احیاگر خط تعلیق درباره خطوط بکار رفته در کاشیکاری مساجد به عنوان عامل تزئینی اظهار کرد: کلمه در خوشنویسی ایرانی - اسلامی هم به مثابه عامل انتقال پیام است و هم خود به عنوان عنصر تزیینی کارکرد زیبا شناسانه یافته است؛ انواع خطوط تزیینی، چیدمان کلمات مقدس در قالب های شناخته شده همه این عوامل گاه بیش از آن که رسالت انتقال پیام در کلمه را باز گوید به عنوان عامل تزیین بکار رفته است.
این استاد دانشگاه و پژوهشگر هنر اسلامی تصریح کرد: عامل تزیین در هنر ایرانی- اسلامی تا قبل از تقابل با مدرنیسم خاصیت فرا زمان و فرا مکان داشت به گونه ای که گویی از سرچشمه ازلی و ابدی جاری شده اند. رنگ نیز در کنار این گونه فرم های تزیینی چندان منشا ناتورالیسم گونه ندارند و حکایت از امر دیگری دارند؛ نقوش تزیینی اگر چه از عناصر گیاهی، هندسی و حیوانی گرفته شده اند اما در پرتو خیال هنرمندان به صوری با هویت جدید و جدای از عالم ماده تبدیل شده اند.
دکتر «حجت امانی» با اشاره به اینکه ویژگی مهم تزیین در هنر ایرانی_اسلامی مولفه گریز از خلاء است، گفت: در این مفهوم فضای مزین شده مملو از عناصر ریز است و برخلاف هنر شرق دور مانند آثار هنری چین که فضای گسترده تهی نقش مهمی دارد اینجا با فضای پر مواجه هستیم.
انتهای پیام/
نظر شما