خبرگزاری شبستان-آران و بیدگل/روح اله باقری
متولد ۲۰ آبان ۱۳۳۰ خورشیدی مقارن با روز عید سعید غدیر خم بود. هیچ گاه چهره‌ی پدر ندید و پیش از تولد، پدرش در حادثه‌ای از دنیا رفت. معنی یتیمی و یتیم‌نوازی را در همان آغاز کودکی چشید.
دایی‌اش «حاج علی اخباری آرانی» از مداحان نامی، گه گاهی او را به مجالس امام حسین(ع) می‌برد تا اینکه شوق خواندن در او شعله‌ور شد. شدت علاقه او به روضه، باعث شد علیرغم نداشتن سواد در سن چهار سالگی از انس با نوای دایی‌اش، به حفظ مرثیه‌ها و نوحه‌ها بپردازد. به عنوان پامنبری در هیات دعوت می‌شد تا این یتیم دردانه دلجویی شود.
صدایش شبیه صدای دایی، گیرا و اصیل بود و برای پیشرفت در این کار، در کنار دار قالی مادر به تمرین نوحه‌خوانی ادامه داد.
کاسبی مردم آن روزگار، کشاورزی و قالیبافی بود و او با نبود پدر، روزگار سختی در پیش داشت؛ گاهی پیش مادر قالی می‌بافت و گاهی نزد شوهر خاله به اتفاق پسر خاله(حاج اسماعیل اخباری) در دشت کویر، در کار کشاورزی کمک می‌کرد.
مجال درس خواندن، اندک و تنها مکتب‌دار آبادی، استاد «عباس موذن‌پور» بود. او برای اینکه بتواند دفتر و دستک نوحه‌های دایی را بخواند نزد استاد موذن‌پور، در طول چهل و پنج روز، سواد خواندن و نوشتن آموخت؛ حافظه‌ی خوب و استعداد ذاتی‌اش باعث شد بزودی نوحه‌های بسیاری را حفظ کند و اندک اندک پای ثابت پامنبری هیات شد.
محرومیت‌های دهه‌ی سی در آبادی بسیار شدید بود. او برای نوشتن، بجای کاغذ و قلم با زغال و دیوار، الفبای فارسی و شعر و نوحه را آموخت و نوشت و تمرین کرد.
با سپری شدن روزگار کودکی و نوجوانی و کار توام با فقر و سختی، او راه ذاکری را ادامه داده و در دسته‌های مختلف عزاداری و مجالس مذهبی انجام وظیفه می‌کرد.
حضور در کانون فرهنگی مسجد و جلسات انقلابی از او روحیه‌ای شجاع ساخته بود و پس از معافیت از خدمت سربازی در سال پنجاه، با دختر حاج آقامحمدسلمانی ازدواج کرد؛ در سال ۱۳۵۵ در اداره مخابرات کاشان استخدام شد و با شروع حرکت‌های انقلابی، او که دارای اندیشه‌ی مذهبی بوده و نوعا سفارشات غیرمتعارف اداری آن دوران را بر نمی‌تافت، به مخابرات جوشقان قالی در حوالی میمه اصفهان منتقل و به نوعی او را از آبادی دور کردند.
حضور در کانون فرهنگی مسجد و جلسات انقلابی از او روحیه‌ای شجاع ساخته بود. با شروع حرکت‌های انقلابی، او که دارای اندیشه‌ی مذهبی بوده و نوعا سفارشات غیرمتعارف اداری آن دوران را بر نمی‌تافت، به مخابرات جوشقان قالی در حوالی میمه اصفهان منتقل و به نوعی او را از آبادی دور کردنددر طول سه سال اقامت در جوشقان از اقدامات انقلابی دست نکشید و با پخش مخفیانه اعلامیه‌ها و نوارهای امام خمینی(ره)، نقشی موثر ایفا می‌کرد به گونه‌ای که یک‌بار هم منزل او مورد تفتیش ماموران ساواک برای یافتن پوستر امام و نوارها قرار گرفت.
سال ۱۳۵۶، این مداح پرشور انقلابی در اقدامی شجاعانه هنگام نوحه‌سرایی در هیات فاطمیه آران در صحن مطهر آستان حضرت محمدهلال‌بن‌علی‌بن‌ابیطالب(ع)، با انتخاب اشعاری متناسب با انقلاب و محرم پس از روضه‌خوانی، برای سلامتی امام دعا و به دشمنانش نفرین کرد. با این اقدام بلافاصله از سوی عوامل ساواک در پاسگاه آران دستگیر و به قم منتقل شد؛ آزادی معجزه آسای او از زندان ساواک داستان مفصلی است که در این مجمل نمی‌گنجد.
سال ۱۳۵۷، استاد و دایی بزرگوارش«حاج علی اخباری»، در حادثه‌ی تصادف مشکوک -بدلیل فعالیت‌های موثر اجتماعی و انقلابی از پانزده خرداد ۱۳۴۲ تا اقامه مجلس عزا در شهادت سید مصطفی خمینی- به لقا الله پیوست و خواهرزاده را به یتیمی دوباره نشاند.
سال ۱۳۵۶، این مداح پرشور انقلابی در اقدامی شجاعانه هنگام نوحه‌سرایی در صحن مطهر حضرت محمدهلال‌بن‌علی(ع)، با انتخاب اشعاری متناسب با انقلاب و محرم پس از روضه‌خوانی، برای سلامتی امام دعا و به دشمنانش نفرین کرد و بلافاصله از سوی عوامل ساواک دستگیر و به قم منتقل شد
ادامه خدمت کارمندی در مخابرات تا مسئولیت شبکه هوایی از یکسو و روضه‌خوانی بویژه در دوران ۸ سال دفاع مقدس و خدمت به مجالس خانواده‌های معظم شهدا از سوی دیگر روزهای خاطره‌سازی را برای او و اهالی آبادی رقم زد.
توفیق حضور در جبهه‌ی کردستان و همراهی با سردار شهید حسین صیادیان در مبارزه با دموکرات‌ها و نغمه‌پردازی در جمع رزمندگان آن خطه، در شمار ایام پر برکت این ذاکر حسینی است. با اتمام خدمات دولتی و بویژه پس از آزادشدن راه کربلا، بیش از پنجاه سفر تبلیغی به عتبات عالیات داشته و با عضویت در چند مجموعه خیریه و عام‌المنفعه نظیر هیات امنای حسینیه و زائرسرای آرانی‌ها در مشهد مقدس رضوی و... رسالت اجتماعی خود را ادامه داد.
"حاج محمدتقی نمکی آرانی"، مرد سختکوش دهه‌های شصت تا نود در عرصه‌ی تبلیغ دین و خدمت که در سال ۱۳۹۶ در همایش بین‌المللی پیرغلامان حسینی از سوی سازمان تبلیغات اسلامی مورد تجلیل قرار گرفت، هم‌اکنون در کنار همسر وفادار و همراه صمیمی‌اش(خواهر شهید مهدی سلمانی) و ۶ فرزندش روزگار می‌گذراند و همواره به درگاه الهی شاکر است.
هرچند داغ فراق فرزند جوانش (مجتبی) که او نیز به تاسی از پدر، کسوت فاخر ذاکری اهل‌بیت«ع» بر تن کرده بود و نیز با کوچ مادر به سفر ابدی، او را قدری پیر و شکسته کرده اما، توسل به حضرت سیدالشهدا(ع) را التیام‌بخش زخم تلخ مصیبت این فراق می‌داند و همواره بر دشواری‌ها، صبر پیشه کرده است.
۲۰ آبان، زادروزش مبارک، عمرش دراز و عزتش مستدام باد.
نظر شما