به گزارش خبرگزاری شبستان، سید عزت‌الله ضرغامی، وزیر میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی در مراسم افتتاحیه هفته پژوهش و فناوری که امروز صبح ۱۹ آذرماه ۱۴۰۲ در موزه ملی ایران برگزار شد، ضمن قدردانی از خدمات شایسته دست‌اندرکاران فعلی و سابق پژوهشگاه موزه ملی و همکاری شایسته آنها با وزارتخانه، گفت: فرصت مناسبی است که از تلاش‌های یکسال گذشته پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری تشکر کنم.
او با بیان این که پژوهش از جنس آگاهی و بیداری است و همانند یک نورافکن به نقاط تاریک نور می افکند، افزود: پژوهش درست انسان‌ها را از نگرانی‌های بی‌مورد و بی‌مبنا نجات می‌دهد.
وزیر میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی با تاکید بر این که ویژگی پژوهشگر این است که باید شجاع باشد و آدم ترسو پژوهشگر نیست، اظهار کرد: پژوهش خط قرمز ندارد و در هر موضوعی می‌تواند راه را نشان دهد. پژوهشگر باید پرتوافکنی کند و حقیقت را بگوید.
او همچنین خطاب به پژوهشگران، گفت: کاری که شما در نشست «کوروش، از افسانه تا واقعیت» انجام دادید، بی‌نظیر بود و من مشابه این موضوع را با این صراحت ندیدیم. شما با افراط و تفریط مقابله کردید. چرا که پژوهش بلای جان افراط و تفریط است. البته که در افتادن با افراط و تفریط سخت است. زیرا قدرتمند است و تریبون و منافع دارد.
ضرغامی ادامه داد: یک عده کوروش را قبول ندارند. در مقابل برای هفتم آبان ماه برخی‌ها می گویند باید یک هفته بزرگداشت برگزار کنیم! همین نشست به ما با شجاعت می‌گوید کوروش چه کسی بود!؟
وزیر میراث‌فرهنگی با تاکید بر این که کار پژوهشگران وقتی بین افسانه تا واقعیت روشنگری می کنند، بسیار تاثیرگذار است، افزود: در این حوزه کار زیادی داریم و با مسائل متنوعی مواجه هستید. در حوزه میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری نیز شما دارای مسئولیت هستید و در حوزه میراث‌ناملموس نیز وظیفه بزرگی دارید.
وزیر میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی در بخشی دیگر از سخنانش اظهار کرد: متأسفانه ما هنوز نتوانستیم مدل مناسبی از شادی را ارائه کنیم. اگر پیرمردی در بازار شادی می کند و شعر محلی میخواند، با او برخورد می شود.
ضرغامی با بیان این که وزارت میراث فرهنگی در پهنه وسیع فرهنگ غوطه ور است، ادامه داد: ما باید میراث فرهنگی را در بستر فرهنگ چندهزار ساله سیر کنیم و پژوهشگران باید به راه های طی نشده و پیموده نشده ورود کنند. برای مثال ما دپارتمان زبان داریم. در این بخش باید ببینیم این زبان پس از ترجمه، که خودش یک دانش ارزشمند است، چه گفته است؟ اینکه چه چیزی در یک لوح گفته شده برای ما ارزشمند است و ترجمه صرف پایان کار نیست.
نظر شما