به گزارش خبرنگار دین و اندیشه خبرگزاری شبستان، حجت‌الاسلام والمسلمین سید محمد باقر علوی تهرانی استاد حوزه علمیه به مناسبت ماه مبارک رمضان در مسجد امیر به سخنرانی پرداخت و در خصوص شخصیت حضرت خدیجه(س)، گفت: حضرت خدیجه کبری(س) از طائفه قریش بودند. سه قبیله ممتاز بنی‌هاشم، بنی‌اسد و بنی‌زهره در قبیله قریش وجود داشت. ایشان از تیره بنی‌اسد بودند.
وی افزود: پدر بزرگوارشان جناب خویلد بن اسد، و مادر بزرگوارشان جناب فاطمه دختر زائده عامری که هر دو از نوادگان حضرت ابراهیم خلیل الله(ع) و جناب اسماعیل ذبیح الله(ع) بودند، یعنی از شاخه پیامبران و جزء موحدین بودند.
حجت‌الاسلام والمسلمین علوی تهرانی با بیان اینکه رسم قطعی عرب در دوران جاهلیت این بود که اگر دختر بدنیا می‌آمد، او را زنده به گور می‌کردند. عنوان کرد: قرآن این حقیقت تلخ تاریخی را در سوره نحل آیات ۵۸ و ۵۹ اشاره می‌کند؛ «زمانی‌که به یکی از آن‌ها خبر می‌دادند که صاحب دختر شده‌ای، از شدت خشم صورتش سیاه می‌شد و از بدی خبری که به او می‌دادند اول خود را از طائفه پنهان می‌کرد و بعد فکر می‌کرد که دختر را با خفت و خواری نگه دارد یا دختر را دفن کند. چقدر بد قضاوت می‌کردند». در این فضا خاندان حضرت خدیجه، نه تنها از این رسم قطعی پیروی نکرده‌اند بلکه نام مبارک مولود را خدیجه به معنای بیگانه از ناپسندی‌ها، به دور از ناروایی‌ها گذاشتند.
این استاد حوزه علمیه با بیان اینکه در دوران جاهلیت، حضرت خدیجه(س) بدلیل شدت پاکیزگی اخلاقی و اعتقادی به طاهره مشهور بود. اظهار کرد: هیثمی در مجمع الزوائد به همین نکته اشاره کرده است. همچنین لقبِ «بزرگ زنان قریش» برای ایشان ذکر شده که نشانگر اهمیت خانواده و جایگاه ایشان، فارغ از نسب ایشان است. همچنین به واسطه سخاوت، ثروت و شوکتی که در زندگی حضرت خدیجه کبری(س) بود ایشان به ملیکة العرب و ملکه بطحاء ملقب است.
حجت‌الاسلام والمسلمین علوی تهرانی با بیان اینکه در کتب آسمانی گذشته قبل از اسلام، لقب ایشان مبارکه یعنی بانوی پربرکت است، گفت: مجلسی به نقل از انجیل می‌گوید پیامبر(ص) در زندگانی خویش همسرانی را انتخاب کرده ولی نسل ماندگار و بلند آوازه او از زن با برکت و مبارکه‌ای است که در بهشت مکانی را دارد.
این کارشناس مذهبی در خصوص جایگاه ایشان بین زنان پیامبر(ص)، ابراز کرد: قرآن کریم در وصف زنان پیامبر(ص) دو آیه را بیان می‌کند؛ در سوره احزاب آیه ۳۲ می فرماید «ای زنان پیامبر؛ شما مثل سایر زنان نیستید، البته اگر تقوا پیشه کنید»، در سوره أحزاب آیه ۶ می فرماید پیامبر(ص) در مقام تصمیم‌گیری برای اهل ایمان سزاوارتر و شایسته‌تر است (چون ولایت کامل دارد) و همسران پیامبر مادران امت هستند؛ اما بیان مبارک رسول خدا این است «ای خدیجه! تو برترین زنان هستی و با فضیلت‌ترین آن‌ها هستی و بزرگ زنان عالم هستی».
این استاد اخلاق با بیان اینکه در زیارت‌نامه پیامبر(ص) آمده است که «سلام بر همسران شما؛ زنان پاک و زنانی که وجودشان خیر است، خصوصا صدق گفتاری و رفتاری، از خدا خشنودند». اگر لقب زنان پیامبر(ص) ام المومنین است اما لقب حضرت صدیقه طاهره(س)، ام ابیها است که از آن زنان بالاتر است. این فصل فاصله‌گذار بین حضرت زهرا(س) و سایر است. اگر زنان پیامبر(ص)، مادر اهل ایمانند، حضرت فاطمه(س) مادر پیامبر است؛ یعنی حرمتش حرمت پیامبر(ص) است.
وی با استناد به بیان مرحوم علامه مجلسی در کتاب شریف بحار، ابراز کرد: حضرت خدیجه(س)، معاون راستین و مشاوری خردمند برای رسول خدا(ص) بودند و حضرت رسول اکرم(ص) به شجاعت، به مهربانی و خدمات بی‌دریغ حضرت خدیجه کبری آرامش می‌گرفت.
حجت‌الاسلام والمسلمین علوی تهرانی ادامه داد: مرحوم علامه قزوینی در کتاب فاطمه مِن المهد الی اللَحد می‌نویسد که اسلام توسعه پیدا نکرد مگر در سایه مجاهدت‌های امیرمومنان امام علی (ع) در میادین مبارزه و ثروت حضرت خدیجه کبری؛ رسول اکرم(ص) می‌فرمایند هیچ ثروتی به اندازه ثروت حضرت خدیجه(س) برای من سودمند نبود.
این استاد حوزه علمیه بیان کرد: رسول خدا(ص) بارها نسبت به این مخدره بیان می‌کردند که «اصلا کسی حق ندارد خودش را با حضرت خدیجه(س) مقایسه کند ایشان بی‌نظیر است. مرا تصدیق کرد زمانی‌که مردم من را تکذیب کردند و در دین خدا مرا کمک کرد و بواسطه مالش به من کمک کرد».
وی در پایان خاطرنشان کرد: رسول اکرم(ص) به حضرت فاطمه زهرا(س) فرمودند «بی‌تردید علی بن ابی‌طالب(ع) از این امت اولین کسی است که به من و خدا ایمان آورد و نیز مادرت خدیجه(س). این دو با هم به من ایمان آوردند.
نظر شما