حرکت آیت‌الله لاری، زمینه‌ شکل‌گیری نظام جمهوری اسلامی بر مبنای نظریه ولایت مطلقه فقیه است 

به گزارش خبرگزاری شبستان از فارس، حجت الاسلام ابراهیم کلانتری در همایش «مرجعیت شیعه، حکمرانی و تمدن اسلامی با محوریت واکاوی اندیشه‌های مرحوم آیت الله العظمی سید عبدالحسین نجفی لاری»، با حضور جمعی از مسئولان، اندیشمندان، پژوهشگران و اساتید حوزه و دانشگاه، در شبستان امام خمینی(قدس سره) حرم مطهر حضرت شاهچراغ علیه السلام برگزار شد، اظهار کرد: این همایش که با همکاری حرم مطهر و دانشگاه جهرم در حال برگزاری است، در حقیقت پاسداشت نام، مرام، راه و شخصیت وارسته، زمان‌شناس، مجاهد و ظلم‌ستیزی است که نام مبارکش در تاریخ سیاسی معاصر نقش بسته است، و بحمدالله سرمشقی برای عالمان، اندیشمندان و مجاهدان راه حق تا پایان تاریخ است. 

وی تصریح کرد: با نگاهی اجمالی به زندگی این مرد بزرگ و مجتهد عالی‌مقام، درمی‌یابیم این عالم بزرگ، محضر اساتید بزرگی چون میرزای شیرازی تلمذ نمود که حقیقتاً سهم عظیمی در مبارزات و نهضت‌های یکصد و پنجاه سال اخیر کشور داشته است. از دیگر اساتید ایشان، مرحوم عارف بالله، ملاحسینقلی همدانی و محقق ایروانی را می‌توان نام برد. علامه سید عبدالحسین لاری در ردیف آخوند خراسانی که بزرگ‌ترین رهبر مشروطه بوده است و در زمره شاگردان میرزای شیرازی است. تصاویری از حضور آیت الله لاری، آخوند خراسانی و برخی بزرگان دیگر که در محضر میرزای شیرازی حضور دارند، موجود است. آیت الله لاری شخصیتی بود که در سن بیست و دوسالگی به درجه اجتهاد رسیده بود، و در این سن، از میرزای شیرازی و محقق ایروانی، اجازه اجتهاد داشت. این امر، نشانگر نبوغ فکری، استعداد و سخت‌کوشی این عالم بزرگ شیعی است. 
 
تولیت حرم مطهر با اشاره به سفر علامه نجفی لاری از نجف به شیراز گفت: وی در سال ۱۲۷۰ به امر آیت الله میرزای بزرگ شیرازی به ایران آمد. جمله معروفی از قول آیت الله میرزای شیرازی به بزرگانی که از فارس برای دعوت آیت الله لاری به نجف رفته بودند نقل شده که فرمودند: «شما نجف را با خود به فارس بردید!» یعنی در نگاه میرزای شیرازی، آمدن سیدعبدالحسین لاری از نجف، با آمدن نجف به ایران، برابری داشت. کل حضور ایشان در ایران، از سال ۱۲۷۰ تا ۱۳۰۳، ۳۳ سال  به طول انجامید. امروز، نوزدهم اردیبهشت برابر با یکصدمین سالگرد رحلت این عالم بزرگ است. با نگرشی در این سی و سه سال، می‌توان به عظمت این شخصیت بزرگ پی برد. سال ۱۲۷۰ در آستانه انقلاب مشروطه، یعنی پانزده سال قبل از امضای حکم مشروطه توسط مظفرالدین شاه در سال ۱۲۸۵ بود. این دوران، دوران پر فراز و نشیب سیاسی در ایران بود. این سال‌ها، با حوادثی سخت و سهمگین، و فراز و نشیب‌هایی بسیار همچون؛ قتل ناصرالدین شاه، مرگ مظفرالدین شاه، عزل محمدعلی شاه، روی کار آمدن احمد شاه و بعد از آن انقراض قاجاریه، و روی کار آمدن رضاخان همراه بود. در همین ایام، قرارداد ۱۹۰۷ میان روسیه و انگلستان منعقد گردید که طی آن، ایران را به دو بخش تقسیم نمودند. بخش جنوب ایران، که اراک، اصفهان و خوزستان را نیز شامل می‌شد، سهم انگلستان؛ و شمال ایران، تحت سلطه روسیه قرار گرفت. به عبارتی، معنای قرارداد ۱۹۰۷، از بین رفتن کامل ایران از صفحه تاریخ بود. در آن زمان، ظل السلطان، فرزند ارشد ناصرالدین شاه، حاکم اصفهان بود. وی تحت تعلیم سربازان انگلیسی، ارتشی تشکیل داده بود. زمانی‌که ناصرالدین شاه از تشکیل این ارتش، که ارتشی متحد با قوای انگلیسی در جنوب بود، مطلع شد، برای انحلال آن با ظل السلطان مقابله نمود. ظل السلطان، زمانی نیز در فارس حکومت می‌کرده است. وی حاکمی مقتدر و مستبد به تمام معنا بود.

عضو هیأت علمی دانشکده معارف و اندیشه اسلامی دانشگاه تهران، با اشاره به بروز قحطی در کشور در زمان جنگ جهانی اول گفت: قحطی بزرگی نیز در زمان جنگ جهانی اول و در سال‌های ۱۲۹۶ تا ۱۲۹۹ رخ داد. در این قحطی، جمعیت ایران که در آن زمان، تا حدود بیست میلیون تخمین زده می‌شد، به دلیل جنایت‌های بی‌نظیر انگلستان در ایران، به ده میلیون نفر رسید. بر اساس برخی آمارها، به خاطر جنایات انگلستان، قدرت بلامنازع جهانی، نیمی از جمعیت ایران از بین رفت و جان ده میلیون انسان بی‌گناه تلف شد. در کتاب «قحطی بزرگ» اثر محمدقلی مجد، که بر اساس اسناد وزارت خارجه انگلستان تدوین شده، فجایع آن زمان تشریح شده است. وی همچنین نویسنده کتاب قطور و پرمفهوم «رضاشاه و بریتانیا» است که بر اساس اسناد وزارت خارجه آمریکا تنظیم شده است. دکتر مجد در کتاب «قحطی بزرگ»، جنایاتی را نقل کرده که برخی از توصیفات آن، با نقل به مضمون چنین است؛ «کار به جایی رسیده بود که جنازه‌ها، اطراف جاده ها و خیابان‌ها، پراکنده بودند و کسی نبود که آن‌ها را جمع کند؛ و نیز می‌گوید، کار به جایی رسیده بود که جمعی از زنان در همدان، به دلیل فشار گرسنگی، بچه‌ای را سر بریده و در دیگی مشغول پخت آن بودند!» جنایات بزرگ و هولوکاست بزرگی که انگلستان در کشور ما به‌وجود آورده بود، این‌گونه بود. 
 
کلانتری اظهار کرد: آیت الله سید عبدالحسین نجفی لاری، عالم بزرگ و فقیه زمان‌شناسی بود که در یک چنین موقعیتی، همزمان در سه جبهه جنگید؛ او همزمان، با تمام وجود هم با استعمار انگلستان مبارزه می‌کرد، هم با استبداد قاجار با همه وجود مقابله می‌کرد و هم، یک جهاد همه جانبه برای تشکیل نظام اسلامی بر مبنای نظریه ولایت مطلقه فقیه، انجام می‌داد. برخی افراد از روی جهالت مطرح می‌کنند که حضرت امام خمینی(ره) و شاگردان ایشان، ولایت مطلقه فقیه را ایجاد کردند و پیش از آن وجود نداشت! آیت الله لاری می‌فرماید: «از آن جهت که خداوند قدرت و سلطنت دارد ،می‌توان ولایت پیامبر(ص) را اثبات کرد و فرقی بین ولایت و سلطنت خدا و پیامبر(ص) نیست، مگر این که سلطنت خداوند بالاصالة و استقلالی است، ولی سلطنت پیامبر بالتبع و الاستقبالی است. و همین طور منصب ائمه علیهم السلام در خلافت و ولایت مطلقه همانند پیامبر(صلی الله علیه وآله) در تمامی شؤون سلطنت و ولایت می باشد و فرقی هم بین سلطنت پیامبر(ص) و ائمه علیهم السلام نیست و تنها فرق این است که سلطنت پیامبر(ص) بلا واسطه است، ولی سلطنت امام با واسطه پیامبر(ص) می باشد. همچنین منصب فقیه در خلافت و ولایت مطلقه همانند ائمه(علیهم السلام) است، در تمامی موارد سلطنت و ولایت، فرقی بین سلطنت فقیه و امام نیست مگر این که اولی با یک واسطه است و فقیه با دو واسطه است. پس منصبی که پیامبر(ص) و ائمه(ع) و فقها دارند، یک منصب مطلقه عام است.» (رسائل سید لاری: ولایت فقیه، ص۶). در سوره حشر، آیه ۷ می‌خوانیم، «وَمَا آتَاکُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ»، «آنچه را رسول خدا برای شما آورده بگیرید (و اجرا کنید).». و نیز در آیه ۸۰ سوره مبارکه نساء آمده است، «مَنْ یُطِعِ الرَّسُولَ فَقَدْ أَطَاعَ اللَّهَ»، یعنی «کسی که از پیامبر اطاعت کند، خدا را اطاعت کرده است».

رئیس انجمن علمی انقلاب اسلامی با بیان اینکه نظریه ولایت مطلقه فقیه آیت الله لاری هیچ تفاوتی با نظریه ولایت مطلقه فقیه حضرت امام(ره) ندارد، گفت: تنها تفاوت این است که حضرت امام(ره)، برای نخستین بار نظریه ولایت مطلقه فقیه را در سال ۱۳۲۲ که کتاب کشف اسرار را نوشتند، مطرح نموده و اعلام کردند؛ اما مرحوم آیت الله لاری، پنجاه سال قبل از امام(ره)، آن را اعلام نمودند. قبل از مرحوم آیت الله لاری، اولین کسی‌که ولایت مطلقه را مطرح نمود، مرحوم محقّق کَرَکی متوفای ۹۴۰ قمری، یعنی پانصد و پنجاه سال قبل از آن است. پانصد و پنجاه سال پیش از آن، فقیه بزرگی به نام محقّق کَرَکی، ولایت مطلقه فقیه را نوشته و اعلام کرده و برای تثبیت آن تلاش نموده است. به قبل‌تر از آن که برگردیم، بزرگانی همچون شیخ مفید، شیخ طوسی، علامه حلی، خواجه نصیرالدین طوسی و ... را می‌بینیم که هر کدام به نحوی، بحث ولایت را مطرح نموده‌اند. زمانی که دوران تقیه به اتمام می‌رسد و ابرهای تیره از سر شیعیان به آرامی کنار می‌رود و دولت صفویه شکل می‌گیرد و شیعه به عنوان مذهب رسمی ایران مطرح می‌شود، اولین فقیهی که در آن فضای باز سیاسی، حرف اصلی را مطرح می‌کند، مرحوم محقق کرکی است. پس از ایشان نیز، بارها و بارها توسط فقهای شیعه مطرح شده است. 
 
تولیت آستان مقدس احمدی و محمدی علیهماالسلام، تصریح کرد: باید دقت کرد، کاری که مرحوم سید عبدالحسین لاری انجام داده است، دقیقاً همان کاری است که انقلاب کبیر اسلامی حدود شصت سال پس از رحلت ایشان، در مقیاس وسیع انجام داده است. مرحوم لاری تشکیل حکومت اسلامی داد، دارای قوای نظامی و قوه قضائیه بود. تمبر به نام این حکومت چاپ شده و اسکناس نیز ضرب شد؛ به‌صورت مستقیم با استعمارگران خارجی و استبداد داخلی وارد جنگ شد. همه این‌ها، زمینه حرکت بزرگ انقلاب اسلامی در عصر ما بود. حرکت آیت الله العظمی سید عبدالحسین لاری، یکی از زمینه‌های شکل‌گیری انقلاب اسلامی ایران، و اسقرار نظام مقدس جمهوری اسلامی بر مبنای نظریه ولایت مطلقه فقیه است که در سخنان مقام معظم رهبری(دام‌ظله) به وفور مشاهده می‌شود.