«فاطمه، علی است»؛ درس‌هایی آموزنده برای زندگی مشترک

به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری شبستان، همزمان با ایام شهادت حضرت فاطمه زهرا(س) و هفته کتاب معرفی آثار نوشتاری پیرامون زندگی ایشان خالی از لطف برای مخاطبان نیست؛ همه ما در لابه‌لای تاریخ پرفراز و نشیب زندگی اهل‌بیت(ع) به دنبال این هستیم که شیوه زیست و سبک زندگی امامان معصوم را در خانه بدانیم اینکه آنها چگونه با فرزندان و با همسر خود برخورد می کردند زوایای زندگی حضرت زهرا(س) به عنوان همسر در کنارامیرمؤمنان(ع) قطعا ویژگی های منحصر به فردی دارد که می تواند الگوی راهگشایی برای نسل جوان در زندگی خانوادگی باشد از همین رو مطالعه کتاب هایی  چون «فاطمه علی است» به قلم علی قهرمانی زوایای دیگری از این دو شخصیت جهان اسلام را به روی مخاطبان می گشاید.

حجت‌الاسلام «علی قهرمانی» برای تدوین و تألیف کتاب «فاطمه علی است» با وسواس زیاد دست به انتخاب روایت‌های متقن و مستند زده است و از میان منابع اهل سنت و شیعیان، فرازها و برهه‌هایی از زندگی حضرت زهرا و امیرمؤمنان را از دل تاریخ بیرون کشیده و با بیانی موجز و مینیمالیستی در قالب داستانک‌هایی خیره‌کننده و مؤثر در منظر ما گذاشته است. در واقع «فاطمه علی است»؛ مجموعه داستان‌های کوتاهی از سبک زندگی امام علی(ع) و حضرت زهرا(س) را شامل می‌شود.

داستان‌های کتاب«فاطمه علی است» در چهار فصل تنظیم شده است؛ فصل اول «تولد دو نور» به داستان ولادت و بالندگی آن دو معصوم می‌پردازد. در فصل دوم به نام «پیوند دو دریا» ماجراهای شورانگیز وصلت آن دو نور را می‌خوانیم. در سومین فصل که «داستان زندگی» نام دارد با داستانک‌هایی از زندگی و سلوک آن دو چراغ هدایت شیرین می‌شود. فصل آخر حین و بعد از شهادت مظلومانه حضرت زهرا (سلام الله علیها) را روایت می‌کند و «در فراق یار» نام دارد.

 در بخشی از کتاب «فاطمه علی» با عنوان درس زندگی آمده است: «خانه‌اش کوچک بود، اما پر از رونق و برکت. گاهی که همسرش در منزل نبود، خانه زهرا(س) محل نشست‌ها و مرکز گفتمان دین و زندگی می‌شد. با جمعی از زنان مدینه به گفت‌وگو می‌نشست. می‌آمدند تا از دختر پیامبر خرد و دانش زندگی بیاموزند. بعد از پرسش‌ها و پاسخ‌های فراوان همه سراپا گوش بودند. فاطمه(س) برای آن‌ها درسی می‌گفت که عمری در خانه با همسرش تمرین کرده بود: «بهترین شما کسی است که در رفتار با مردم نرم‌خوتر و مهربان‌تر باشد و ارزشمندترین شما کسی است که با همسر خود مهربان و بخشنده باشد.»

 در بخش دیگری از کتاب آمده است: «اول ازدواج‌شان و آغاز راه زندگی مشترک بود. هر دو پیش رسول خدا (ص) آمدند. پیامبر (ص) معلم زندگی بهتر و تدبیر منزل انسان‌ها بود. نوبت که به کارهای خانه رسید، پیامبر (ص) پیشنهاد کرد: «کارهای‌خانه برای فاطمه (س) و کارهای بیرون از خانه برای‌علی (ع)».

لبخند بر لبان فاطمه (س) نشست و گفت: «خدامی‌داند که من چقدر از این تقسیم خوشحالم!»

کارهای خانه کم نبود؛ اما زهرا (س) خوشحال و راضی بود. می‌گفت: «از سعادتمندی زن این است که بی‌دلیل در گذر نگاه نامحرم‌ها نباشد».

آرد کردن جو یا گندم تا پخت نان، طبخ و آماده کردن غذا همه بر دوش فاطمه (س) بود. کارهای مربوط به خانه یک طرف، رسیدگی به بچه‌ها و هم‌بازی شدن با آنها هم طرف دیگر.

علی (ع) آب خوردن تهیه می‌کرد، برای منزل هیزم می‌آورد، خریدهای خانه را انجام می‌داد و غیره؛ اما فقط کارهای بیرون منزل را انجام نمی‌داد. اگر فرصتی می‌یافت، خانه را جارو و به زهرایش در کارهای خانه کمک می‌کرد.

آن روز پیامبر (ص) مهمان خانه‌شان بود. مهمان زودتر از موعد رسید. دختر و دامادش را دید که با هم نشسته‌اند به پاک کردن عدس. با لبخندی که نشان از خرسندی و خوشحالی بود، گفت: «خدا به مردی که در کار خانه به همسرش کمک می‌کند به اندازهٔ موهای بدنش ثواب عبادت می‌دهد».