یک فیلم دوست‌داشتنی

خبرگزاری شبستان: فیلم قاعده تصادف تازه‌ترین ساخته بهنام بهزادی در سی و یکمین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر به نمایش درآمد و مورد اقبال مخاطبان قرار گرفت.

در نگاه اول به نظر می‌رسد بهزادی در این اثر که به فاصله چند سال از ساخته تحسین‌برانگیزش "تنها دو بار زندگی می‌کنیم" ساخته شده هنوز درگیر شخصیت‌های فیلم گذشته خود است تا جایی که در سکانس آغازین فیلم طراحی لباس و لحن سخنان دختر جوان را همچون نگار جواهریان در تنها دو بار زندگی می‌کنیم، طراحی کرده است. طرز موضوع دوست‌هایی مرزی به نام لیو نیز شاهد دیگری بر این مدعاست.

داستان قاعده تصادف از آنجا آغاز می‌شود که یک گروه تئاتر آماتور برای حضور در جشنواره خارجی آماده می‌شود اما تعدادی از جوانان گروه برای رضایت خانواده و سفر به خارج از کشور با مشکل روبرو می‌شوند. در این میان وضعیت شهرزاد بغرنج‌تر از سایرین است. او نمی‌تواند پدرش را برای این سفر راضی کند.

آنچه در ابتدای یادداشت ذکر شد به علاوه داستان فیلم به خوبی نشان‌دهنده این نکته است که بهزادی در این اثر نیز همان دغدغه‌های اثر گذشته خود را دنبال می‌کند با این تفاوت که در قاعده تصادف وجوه اجتماعی نمود پررنگ‌تری دارد و کارگردان موضوعی شخصی را در زمینه‌ای اجتماعی طرح می‌کند.

تقابل میان نسل جوان و نسل گذشته از جمله موضوعات مهمی است که خصوصا در دهه گذشته ذهن بسیاری از کارگردانان ایرانی را به خود معطوف کرده و آثار متعددی در این زمینه ساخته شده است. بهزادی نیز در قاعده تصادف از نقطه‌نظر خود به این موضوع نگریست که البته به طور طبیعی نگرش او در زمان اکران فیلم موافقان و مخالفان خاص خود را خواهد داشت.

اما قاعده تصادف به لحاظ ساخت فیلمی روان و باورپذیر است و بهزادی موفق شده مخاطب را تا پایان با شخصیت‌ها و داستان خود همراه کند.

به علاوه فضای جوانانه فیلم به خوبی با نسل جوان ارتباط برقرار می‌کند و به همین خاطر پیش‌بینی می‌شود فیلم در گیشه نیز با فروش خوبی روبرو شود. به طور کلی قاعده تصادف فیلمی دوست‌داشتنی است و اگر از موضوعات تکنیکی همچون دوربین روی دست در کل فیلم که در بعضی دقایق برای مخاطب آزاردهنده است بگذریم می‌توان گفت با اثری خوش‌ساخت روبرو هستیم.

پایان پیام/