خبرگزاری شبستان: احمد شهید گزارش چهارم خود در خصوص وضعیت حقوق بشر در ایران را در روز 24 فوریه منتشر کرد و در آن ادعاهایی را مطرح کرد که پیش از آن نیز بدان ها پرداخته بود. باید توجه داشت که گزارش های احمد شهید با یک مشکل اساسی مواجه است و آن رویه تهیه گزارش های وی است. این گزارش از طریق منابعی تهیه شده است که خصومت و عنادشان نسبت به جمهوری اسلامی واضح و مبرهن است و دشمن جمهوری اسلامی ایران جمع آوری شده و گزارشگر نیز آن را در خارج از کشور منتشر کرده است، بدون آنکه پاسخی از سوی مسئولین و طرف دیگر دعوا بشنود. این روش کار احمد شهید مصداق «تنها به قاضی رفتن و راضی برگشتن» است.
شاید ایراد شود که این خود ایران بوده است که اجازه ورود احمد شهید به ایران را نداده است، اما در این خصوص واقعیاتی نهفته است: پیش از این نیز گزارشگرانی به ایران آمده اند (آقای دوپول و کاپیتون) و گزارشاتی شبیه به هم منتشر کرده اند. لذا ایران به این نتیجه رسید که ارائه گزارش هایی از پیش دیکته شده لزومی برای حضور در ایران ندارد و حضور گزارشگر صرفاً می تواند به اعتبار حقوقی این گزارشات در چشم افکار عمومی بینجامد. لذا منطقی آن بود که با اجازه ورود ندادن به احمد شهید جلوی این حربه غرب گرفته شود.
تعیین گزارشگری در حوزه حقوق بشر ایران در کنار تعیین گزارشگر در حوزه حقوق هسته ای ایران امری است که کنار یکدیگر معنا می یابد. از آنجا که امروزه آستانه افکار عمومی برای پذیرش تبلیغات منفی علیه انرژی هسته ای ایران بالا رفته است، غرب لازم می داند تا به طور موازی در زمین حقوق بشر نیز به بازی خود ادامه دهد. تعیین گزارشگر فی نفسه می تواند جنبه حقوقی، فنی و علمی به موضوع رسیدگی دهد و لذا پذیرش آن را بیشتر کند. با نزدیک شدن به انتخابات یازدهم ریاست جمهوری انتظار می رود که موضوعات حقوق بشری از سوی غرب بیشتر مورد توجه قرار گیرد.
باید توجه داشت که بخشی از انتقادات حقوق بشری به ایران نتیجه کنش غربی در قبال ایران است. همانطور که احمد شهید این بار برای اولین بار در گزارش خود بیان نمود تحریم های غربی موجب شد تا حقوق بشر در ایران نقض شود. با اشاره به این بخش از گزارش می توان مسئول اصلی انتقادات حقوق بشری را حداقل در بخشی از آن دول غربی دانست.
یکی از نکاتی که در گزارش های حقوق بشری وجود دارد این است که این گزارشات علی الاصول مبتنی بر موارد نقض هستند و هیچ گزارشی نیست که به اجرای حقوق بشر و پیشرفت حقوق بشری یک دولت اشاره نماید. پیش‌فرض سلبی این گزارشات موجب می شود تا آنگونه که منصفانه است وضعیت یک کشور تحلیل نشود. همچنین این گزارشات مبتنی بر تنها چند مصداق است. یعنی اختصاص یک گزاره مفهومی برای نقض حقوق بشر ممکن است بر یک مورد مانند ستار بهشتی، کهریزک و ... مبتنی شود. لازم است تا واقعیات مربوط به این گزارشات در رسانه منعکس شود.
این گزارش واجد نقاط ضعفی هست که در اینجا به برخی از این موارد اشاره می شود:
رویکرد احمد شهید حمایت از مجرم است چرا که مثلاً دستگیری خبرنگار فعال علیه امنیت ملی جرمی است که توسط تمام دولتها پیش بینی شده است. لذا حمایت از مجرم به معنای نقض حقوق بشر قربانیان جرم است.
انتقاد به قوانین موضوعه ایران (قانون مجازات اسلامی) نوعی مداخله در امور داخلی دولت است که توسط هیچ دولتی برتابیده نمی شود.
انتقاد به مجازات هایی که مطرح قرآن کریم است می توان در حکم ارتداد احمد شهید مسلمان باشد.
عموم اعدام های مورد انتقاد احمد شهید (حدود 80 درصد) به دلیل جرائم مواد مخدر است. ضمن آنکه اکثر جامعه ایرانی با مجازات اعدام موافق هستند.
گزارش احمد شهید در حالی منتشر می شود که انتقاد متقابلی به دولت های حامی احمد شهید صورت نمی گیرد که می تواند این گزارش را ازانصاف دور کند.
نویسنده: اقدس اقبال
پایان پیام/
نظر شما