خبرگزاری شبستان: از نظر اغلب معرفت شناسان معرفت عبارت است از باورهای صادق موجه. این تحلیل سه بخشی از معرفت بر اساس تبیین درون گرایانه مبتنی است بر اینکه انسان از طریق ابزار ادراکی حس و عقل می تواند به معرفت دسترسی داشته باشد.
در این خصوص به شواهدی از سخنان حضرت علی(ع) خواهیم پرداخت مبنی بر تاکید بر توانایی های ابزارهای ادراکی انسان مثل عقل، حس و دل و در عین حال توجه به محدودیت هایی که این ابزار ادراکی در محدوده شناخت دارند در نهایت تئوری واقع گروی حضرت(ع) ارائه خواهد شد.
مبناگرایان معتقدند می توانیم باورهای صادق خود را از طریق دلیل آوردن موجه نماییم. حضرت علی(ع) یکی از روش های موجه کردن معرفت را برهان آوردن و استفاده از نشانه های متقن معرفی می نماید.
مثال های نقضی که تحلیل سه بخشی از معرفت را متحول ساخت و برای حل این مشکل معرفت شناسان راهبردهای شرط اجتناب از باور کاذب، شرط ادله قاطع، شرط علی و شرط قابلیت الغاء را ارائه داده اند. در اینجا می توان به آن دسته از سخنان حضرت علی(ع) در خصوص اینکه نباید باورهای صادق خود را از طریق مقدمات کاذب به دست آوریم اشاره نماییم.
معرفت شناسان در سده های اخیر تحلیل های جدید از معرفت ارائه داده اند.
این قرائت های را می توان تئوری های متن گروی، وثاقت گروی، وثاقت گروی فضیلت محور و اراده گروی نامید. در این قرائت ها به نقش عوامل روان شناختی، جامعه شناختی، طبیعت شناختی و عمل شناختی در شکل گیری معرفت توجه شده است، از نظر حضرت علی(ع) عوامل غیر معرفت شناختی موثر بر معرفت عبارتند از: تفاوت های طبیعت شناختی زنان و مردان، محیط زیت، اجتماع، ایمان، هم نشینی با قرآن، عمل صالح، آروزهای طولانی، خواهش هی نفسانی، گناه، زمان فراگیری، خودمشغولی، عشق و محبت ناروا، دنیازدگی، خود بزرگ بینی و غرور .
دستاورد این گفته اذعان بر اشراف امیرمومنان حضرت علی(ع) بر مباحثی است که اندیشمنان مختلفی در طول زمان و در دستگاه های فکری مختلف به آن رسیده اند.
پی نوشت:
چکیده مقالات همایش بین المللی علوم انسانی در ایران
پایان پیام/
نظر شما