هر کس وقت ظهور را معین کند؛ دروغ‌گوست

 خبرگزاری شبستان: احادیثی که از معصومین(ع) به ما رسیده است در یک تقسیم بندی به دو دسته مشافهه ای (احادیثی که از طریق گفت و شنود افراد با امام به ما رسیده) و مکاتبه ای (احادیثی که از طریق دست نوشته امام یا سؤال و جواب کتبی افراد با امام به ما رسیده) تقسیم می شوند. به پاسخ های کتبی امام به سؤالاتی که از ایشان شده است توقیع گفته می شود بنایر این، توقیعات از جمله احادیث مکاتبه ای هستند و کیفیت اطمینان از آنها که آیا از امام زمان(عج) رسیده است یا نه؟ عینا همانند کیفیت اطمینان به احادیثی است که از سایر ائمه(ع) به ما رسیده است.

در این فرصت با کارشناسی پژوهشگران حوزه مهدویت به بررسی و تحلیل توقیع وارد شده از ناحیه مقدس امام عصر(عج) می پردازیم.

حجت الاسلام جواد جعفری، عضو هیأت علمی و معاون پژوهش مؤسسه آینده روشن (پژوهشکده مهدویت) در شرحی بر توقیع سوم از ناحیه مقدس امام عصر(عج) جلد دوم کتاب کمال الدین نوشته مرحوم شیخ صدوق گفت:

"مرحوم شیخ صدوق در جلد دوم کتاب کمال‌الدین، باب توقیعات نامه‌های امام زمان(عج) را جمع‌آوری کرده‌اند و ما براساس اعتبار و قدمت این کتاب تفسیری بر این نامه‌ها را از این کتاب نقل می‌کنیم.

در توقیع سوم این کتاب، شیخ صدوق از محمدبن ابراهیم طالقانی شنیده و او هم از ابوعلی محمد بن همام که ایشان می‌گویند نامه‌ای به امام نوشتم و پرسیدم که فرج و ظهور شما چه زمانی اتفاق می‌افتد؟، امام در پاسخ نوشتند: هرکس وقت ظهور را معین کند، دروغ‌گوست.

پیامی که از این توقیع درمی‌یابیم این است در عین حال که ما موظف به صحبت و بررسی در رابطه با ظهور، علائم و شرایط ظهور هستیم اما اگر کسی در رابطه با وقت و زمان ظهور صحبت کند، شیعیان باید بدانند که تحت هر شرایطی دروغ‌گوست.

ائمه دیگر در روایات بسیاری در این خصوص تأکید کرده‌اند: تعیین نمودن زمان برای ظهور باید تکذیب شود.

در نامه دیگری در این توقیع، امام زمان(عج) می‌فرمایند: کسانی که در مجامع عمومی من را به اسم بخوانند، معلونند. باید بگوییم که درحال حاضر معمولا اسم امام را که همنام پیامبر(ص) است، به طور واضح نمی‌گوییم حتی در نوشتن نیز یا با حروف مقطعه می‌نویسیم یا امام را با القابش یاد می‌کنیم.

دلیل اینکه اسم حضرت را نمی‌گوییم، همین نوع توقیعات است که در آنها تأکید شده است. هم‌اکنون نیز نمی‌توانیم و جایز نیستیم که اسم اصلی امام را به زبان بیاوریم. حتی در زمان غیبت کبری چون بردن اسم خطری ندارد.

در زمان غیبت صغری اگر اسم امام را می‌بردند و حکومت می‌فهمید برای اطرافیان و خویشاوندان امام خطر داشت و مشکلات دستگیری و شکنجه پیش می‌آمد. برخی معتقدند در زمان حاضر بردن اسم امام اشکالی ندارد چون در دوران غیبت صغری به دلیل تهدید و خطر برای خاندان حضرت، امام در توقیعی‌بردن اسم را ممنوع کرده بودند.

پایان پیام/