خبرگزاری شبستان: احادیثی که از معصومین(ع) به ما رسیده است، در یک تقسیم بندی به دو دسته مشافهه ای (احادیثی که از طریق گفت و شنود افراد با امام به ما رسیده) و مکاتبه ای (احادیثی که از طریق دست نوشته امام یا سؤال و جواب کتبی افراد با امام به ما رسیده) تقسیم می شوند. به پاسخ های کتبی امام به سؤالاتی که از ایشان شده است، توقیع گفته می شود. بنایراین توقیعات ازجمله احادیث مکاتبه ای هستند و کیفیت اطمینان از آنها که آیا از امام زمان(عج) رسیده است یا نه؟ عینا همانند کیفیت اطمینان به احادیثی است که از سایر ائمه(ع) به ما رسیده است.
در این فرصت با کارشناسی پژوهشگران حوزه مهدویت به بررسی و تحلیل توقیع وارد شده از ناحیه مقدس امام عصر(عج) می پردازیم.
حجت الاسلام جواد جعفری، عضو هیأت علمی و معاون پژوهش مؤسسه آینده روشن (پژوهشکده مهدویت) در تفسیر توقیع چهارم صادرشده از محضر مبارک امام عصر(عج) جلد دوم کتاب "کمال الدین" نوشته مرحوم شیخ صدوق بیان می کند:
در این توقیع سوال شده بود که نقش امام در دوران غیبت چیست و امام غایب چگونه به امورات مردم رسیدگی می کند؟
امام در پاسخ می فرمایند: سود بردن از من در دوران غیبت مانند سود بردن از خورشید است وقتی که ابر آن را از چشم ها پنهان می کند. باید گفت آیا در روز ابری که خورشید دیده نمی شود، می توان گفت آفتاب به درد نمی خورد؟ نور و گرما از خورشید همچنان وجود دارد اگر چه ابرها آن را پنهان کنند.
امام ادامه می دهند: اگر از چشم ها پنهان هستم و دیده نمی شوم ولی تمام این خدماتی که در عالم وجود دارد همه از وجود من است، من موجب امنیت اهل زمینم همانطور که ستارگان موجب امنیت اهل آسمان هستند.
وجود امام زمان(عج) عذاب الهی و بلاهای آسمانی را از زمین دور کرده و زمین را مستعد زندگی کردن می کند و امنیت بخشی به زمین به یمن وجود امام است و به خاطر امام عصر(ع) است که زمین می چرخد و پابرجاست.
در روایتی آمده است که اگر امام و حجت الهی لحظه ای از روی زمین برداشته شود، زمین موج بر می دارد و اهل زمین را به خود می کشد.
امام عصر(عج) در پاسخ به سوال دیگری در این توقیع می فرمایند: در زمان غیبت درخصوص اتفاقاتی که پیش می آید به راویان حدیث مراجعه شود که این عبارت معانی مختلفی دارد و مهمترین معنی آن مشخص شدن نقش ولایت فقیه در دوران غیبت است.
بنابراین براساس پاسخ امام عصر(ع) می توان فهمید که اگر حادثه ای در جامعه پیش می آید که باید شیعیان تکلیف خود را بدانند، وظیفه دارند به کسانی که راویان حدیث است و علم به حدیث دارند، مراجعه کنند، منظور از روات حدیث، فقها، اسلام شناسان و مطلعان به کلام ائمه هستند.
امام زمان(ع) در این توقیع دستور می دهند که اگر حادثه ای در دوران غیبت اتفاق افتاد برای کسب تکلیف به فقها مراجعه شود، چون فقها حجت من بر شما هستند و من حجت خدا بر فقها می باشم بنابراین می توان دریافت که حجت با این گفته امام تمام می شود.
امام زمان(ع) در این توقیع در پاسخ سوالی می فرمایند: کسانی که می خواهند پولی را برای ما بفرستند این پول باید حلال و پاک باشد و آنچه به ما می رسد و می رسانید قبول نخواهد شد نزد ما مگر اینکه طیب و طاهر باشد.
در پیامی از این توقیع درمی یابیم که احسان برخی افراد به ائمه و امام عصر(ع) که در کسب و کار دقت نمی کنند مورد قبول واقع نمی شود؛ چراکه امام شرط قبولی را پاک بودن اموال می دانند.
پایان پیام/
نظر شما