به گزارش خبرگزاری شبستان، امام رضا (ع) در دوران حیات پربرکت خویش فضایل و کرامات بسیاری داشته اند که نقطه اوج آن ورود تاریخی آن حضرت (ع) به نیشابور و تبرک جستن علما و اهل سنت آن منطقه از خاک قدوم امام رضا (ع) است.
اما این کرامات و برکات به دوران حیات آن حضرت (ع) محدود نبوده و پس از شهادت وی نیز به تصریح علمای اهل سنت، قبر شریف امام رضا (ع) از همان قرن سوم - -چهارم هجری تا کنون محل زیارت و توسل علمای اهل سنت و سایر مردم و شفا گرفتن از آن بقعه شریفه بوده است و بر اساس گزارش های آنان توسلات و زیارت مردم هر سال گسترده تر شده است.
قرن چهارم
ابوبکر بن خُزیمه شافعی (311 ه. ق) و ابوعلی شافعی (328 ه. ق): (ابن خزیمه نزد اهل سنت از جایگاه ویژه ای برخوردار است به گونه ای که از وی به "شیخ الاسلام، امام الائمه، حافظ، حجّه، فقیه، بی نظیر، زنده کننده سنت رسول خدا (ص)" تعبیر کرده اند و در دانش و حدیث و فقه و اتقان، ضرب المثل است."سیر أعلام، ج14، ص 365 – 377")
حاکم نیشابوری شافعی می گوید: من از محمد بن مومل شنیدم می گفت: روزی با پیشوای اهل حدیث ابوبکر بن خزیمه و ابوعلی ثقفی و دیگر مشایخ خود به زیارت مرقد علی ابن موسی الرضا به طوس رفتیم آنها بسیار به زیارت قبر علی بن موسی الرضا می رفتند. محمد بن مومل می گوید: احترام و بزرگداشت و تواضع و گریه و زاری ابن خزیمه در کنار مرقد مطهر علی بن موسی (ع) همگی ما را شگفت زده کرد.(فرائد السمطین فی فضائل المرتضی و البتول و السبطین و الائمة من ذریتهم (ع) ج 2، ص 189، ح 477 و تهذیب التهذیب، ج 7، ص 339)
نکته جالب و شگفت انگیز ادامه سخن روای است که متاسفانه برخی آن را گزارش نکرده اند. راوی می گوید: این همه تواضع و احترمات ویژه ابن خزیمه به قبر امام رضا (ع) در حضور بزرگان خاندان سلطان و خاندان شاذان و خاندان شنشقین و گروهی از علویان نیشابور و هرات و طوس و سرخس انجام گرفت و همه آنها شمایل و حرکات ابن خزیمه را به هنگام زیارت قبر امام رضا (ع) مشاهده و ثبت و ضبط کردند و از برخورد وی با امام (ع) و قبر شریف آن حضرت (ع) بسیار خوشحال شدند و به خاطر چنین برخوردی که از امام العلماء سر زده بود، از خوشحالی صدقه دادند و همگی اظهار داشتند: اکر این کار (زیارت قبور و گریه و زاری کنار قبور و تواضع و احترام به صاحب قبر ) سنت نبود و فضیلت نداشت، هیچ گاه ابن خزیمه این کار را نمی کرد. (فرائد السمطین فی فضائل المرتضی و البتول و السبطین و الائمة من ذریتهم (ع) ج 2، ص 189، ح 477)
ابن حبّان بُستی شافعی(354 ه. ق)
علی بن موسی الرضا (ع) از بزرگان اهل بیت و نخبگان و عقلا و بزرگواران بنی هاشم به شمار می رود. اگر از وی روایتی نقل شود، واجب است حدیثش معتبر شناخته شود... من بارها مرقد وی را زیارت کرده ام. زمانی که در طوس بودم هر مشکلی برایم رخ می داد قبر علی بن موسی الرضا (ع) را، درود خدا بار جدش و او باد، زیارت و باری برطرف شدن مشکلم دعا می کردم و دعایم مستجاب و مشکلم حل می شد. این کار را بارها تجربه کردم و پاسخ می گرفتم. خداوند ما را بر دوستی و محبت رسول خدا (ص) و اهل بیتش بمیراند.(کتاب الثقات، ج8، ص 457)
قرن پنجم
حاکم نیشابوری شافعی: خداوند مرا از کرامات تربتش، بهترین کرامت را شناساند. از آن جمله این است که من دچار بیماری خشکی مفاصل بودم و جز با مشقت نمی توانستم حرکت کنم. بنابراین بیرون آمدم و زیارتش کردم و با دو کفش کرباسی به نوقان بازگشتم صبح که در نوقان بودم تمام آن درد رفت و تندرست به نیشابور بازگشتم.( (فرائد السمطین فی فضائل المرتضی و البتول و السبطین و الائمة من ذریتهم (ع) ج 2، ص 220، ح 497)
حاکم نیشابوری به سند خود نقل می کند: از مردی که اسمش را از یاد بردم، بر سر قبر (امام) رضا (ع) شنیدم که می گفت: در شرافت قبر و شرافت و بزرگی کسی که در آن خفته است می اندیشم پس به قلبم انکار بعضی از امور مربوط به کسی که در آن جاست، خطور کرد، بنابراین با قرآن تفال زدم و این آیه آمد: از تو سوال می کنند که آن حق است؟ بگو بله، قسم به پروردگارم که آن حق است" سه بار تفال زدم و هر سه بار این آیه آمد.(همان، ص 218، ح 493)
فضل الله بن روزبهان خُنجی اصفهانی خنفی (927 ه. ق)
وی نیز با عبارات والا و با احترام فراوان از مرقد مطهر امام رضا (ع) یاد می کند و آن را "کعبه حاجات و مقاصد جمیع حاجت خواهان" تا روز قیامت می داند و می گوید: زیارت قبر مکرم و مرقد معظم حضرت امام ائمة الهدی، سلطان الانس و الجن، امام علی بن موسی الرضا الکاظم بن جعفر صادقبن محمد الباقر بن علی بن زین العابدین بن الحسین الشهید بن علی المرتضی صلوات الله و سلامه علی سیدنا محمد و آله الکرام، سیّما الآیة النظام ستة آبائه کلهم افضل من یشرب صوب الغمام، تریاق أکبر محبان و موجب حیات دل و جان است مرادات همه عالم از آن درگاه با برکت حاصل و فی الواقع رَبع میمونش توان گفت که از اشرف منازل است. آن مقام مبارک تمامی اوقات مقرون به تلاوت قرآن مجید است و توان گفت که معبدی است از معابد اسلام، هرگز آن مرقد عالی از اطاعت نیازمندان خالی نیست و چگونه چنین نباشد و حال آن که تربت حضرت امامی است که اوست مظهر علوم نبی و وارث صفات مصطفوی و امام برحق و رهنمای مطلق و صاحب زمان امامت خود و وارث نبوت و حق استقامت خود. (مهمان نامه بخارا، ص 336)
(با توجه به روایات فراوانی که در این زمینه از اهل سنت وارد شده است و تنها چند نمونه از آن در این نوشتار ذکر شد، اولا تاکید بر زیارت قبر امام رضا (ع) در کلمات پیامبر اعظم (ص) و سایر اهل بیت (ع) نشان آن است که زیارت قبر امام رضا (ع) نه تنها سنت است، بلکه سنت موکد و مهمی است. ثانیا توجه به این سنت مهم باعث شده که قبر آن حضرت محترم شمرده شده و بر روی آن از همان قرن سوم و چهارم هجری گنبد و بارگاه ساخته شود. ثالثا توجه به این مهم سیل خروشان علما و مردم را از هر فرقه ای از اهل سنت برای زیارت قبر آن حضرت و توسل به ایشان و گریه و زاری و طلب حوایج و رفع مشکلات به راه اندخته است.
با این وصف پرسشی که مطرح می شود این است که چرا فرقه تفرقه انگیز وهابیت این حقایق تاریخی را نادیده گرفته و خود را از اهل سنت دانسته و با این نام با عقاید مسلم و قطعی مسلمین از جمله بنای بر قبور، زیارت آنها، توسل به صاحبان قبور به ویژه قبرهای اهل بیت پیامبر اکرم و صالحان و گریه و زاری نزد آنان و طلب حوائج و رفع مشکلات مخالفت می کند و با این تفکرات باطل، بین مسلمین تفرقه می اندازد!؟
برگرفته از کتاب "امام رضا (ع) به روایت اهل سنت" نوشته حجت الاسلام محمد محسن مروجی طبسی
پایان پیام/
نظر شما